خیلی از ما ایرانی‌ها هنوز هم به عادات قدیم موقع رانندگی پایبند هستیم؛ مثلاً با دست چپ قسمت راست فرمان را می‌گیریم و یا برعکس. این موضوع در ماشین‌های قدیمی و بدون کیسه‌ی هوا هیچ مشکلی نداشت، ولی اگر شما با یک ماشین دارای ایربگ به این صورت رانندگی کرده و خدایی نکرده تصادف بکنید، علاوه‌بر درد شدید در ناحیه‌ی صورت و پیشانی خود، با مچ شکسته که ایربگ با سرعتی خارق‌العاده آن را به‌صورت شما کوبیده سر و کار خواهید داشت.
در قدیم بسیاری از کودکان روی صندلی جلو (شاگرد) به‌صورت ایستاده سفر می‌کردند و یا روی زانوی پدر یا مادر خود در این صندلی می‌نشستند! در یک ماشین مجهز به دو ایربگ، تصادف با سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت می‌تواند منجر به کشته شدن بچه و مجروح شدن پدر یا مادر وی گردد.
در قدیم بسیاری از بچه‌ها پنجره‌ی بغل را باز کرده و سر یا دست خود را از آن بیرون می‌آوردند، در ماشینی که مجهز به ایربگ و یا احیانا ایربگ پرده‌ای باشد، در صورت تصادف از آن سمت احتمال جراحت و کشته شدن بچه بسیار زیاد است.
الحمدا... بستن کمربند جلو این روزها دیگر عادی شده، ولی در صورت نبستن کمربند توسط سرنشینان عقب، تأثیر بستن کمربند جلو هم تا حدی از بین می‌رود. بستن کمربند و نحوه‌ی نشستن در یک ماشین ایربگ‌دار کاملاً با خودروهای قدیمی مثل پراید، روآ، و ... فرق دارد و ایربگ و کمربند هر دو حکم چاقو را دارند که در دست جراح باعث نجات جان و در دست یک چاقوکش می‌توانند بلای جان باشند. اگر با فرهنگ قدیمی بخواهید با این تکنولوژی‌های جدید همراه بشوید، نه تنها باعث نجات جانتان نمی‌شود، بلکه باعث جراحت شدید و یا حتی مرگ حتمی می‌شوند!
نکته‌ی دیگر درمورد ماشین‌هایی که مجهز به دو ایربگ هستند این است که اگر بچه‌ی کمتر از ۱۲ ساله‌ی شما در صندلی جلو بنشیند حتی اگر کمربند هم بسته باشد، ضربه‌ی ایربگ می‌تواند منجر به مرگ وی گردد، البته موارد استثنا هم وجود دارد که بعضی از ماشین‌ها مجهز به ایربگ هوشمند هستند که از روی وزن سرنشین، جثه‌ی وی را حدس زده و فشار انفجار ایربگ را کم می‌کند (این قبیل خودروها با این سطح تکنولوژی احتمالا تا ۱۰۰ سال آینده در ایران به‌روی خط تولید خواهند رفت)، اما خیال خود را راحت کنید و فرزند دلبندتان را در صندلی عقب بنشانید. ایمن‌ترین صندلی اتومبیل در صورت استفاده از کمربند و صندلی‌های مخصوص کودکان، صندلی وسط عقب است، اما در صورت عدم استفاده اگر تصادف رخ دهد، بچه از همان جا به شیشه جلو پرتاب و حتی می‌تواند از شیشه هم خارج شود (به‌جز شیشه‌های ضد گلوله).
چندی پیش آقایی را دیدم که در اتومبیل پراید خود نشسته و کمربند خود را هم بسته بود، اما پسرش در صندلی عقب ایستاده و مشغول بازی بود! نتیجه‌گیری من این بود که پدر کمربند خود را بسته که زمان تصادف از مرگ نجات پیدا کند و بتواند به فرزند مصدوم و رو به مرگش کمک کند. واقعا به این می‌گن پدر فداکار و البته جون‌پرست! اما من ترجیح می‌دادم کمربند فرزندم را می‌بستم و مال خودم را نمی‌بستم که او بتواند در صورت حادثه به کمکم بیاید.
نشاندن فرزندان به‌روی پا برای آموزش رانندگی نیز از کارهای دیوانه‌وار در مورد ماشین‌ها خصوصاً از نوع ایربگ‌دار است، چرا که در صورت تصادف و باز شدن ایربگ دیگر از بچه سالم نخواهد بود و راننده هم از ناحیه‌ی صورت با جراحات شدیدی مواجه خواهد شد.
در مدارس کشورهای پیشرفته، معلم‌ها به شاگردان یاد می‌دهند که از پدر و مادر خود بخواهند نه تنها کمربند خود را ببندند، بلکه کمربند آنها را هم قبل از حرکت چک نمایند و از صحیح بسته بودن آن اطمینان حاصل نمایند، و تذکر آخر اینکه در دست گرفتن هرگونه کیف یا پاکت توسط سرنشین جلو نیز باعث جراحات شدید خواهد شد، چرا که ایربگ نیازمند فضای زیاد برای باز شدن است و هرچه را که بر سر راهش باشد در کسری از ثانیه به طرف صورت‌تان پرتاب خواهد کرد و شما نمی‌توانید هیچ عکس‌العملی نشان بدهید.
