عکاسی مشارکتی: چارچوبی برای توانمندسازی(قسمت چهارم)
یکی از موثرترین تکنیک ها، خلق مشترک روایت ها است. به جای تحمیل یک داستان یا موضوع از پیش تعیین شده، ما باید با اعضای جامعه کار کنیم تا داستان هایی که می خواهند بگویند را شناسایی کنیم. این فرآیند ممکن است شامل بحث های باز، جلسات گروهی، یا مصاحبه های فردی باشد که هر کدام برای استخراج روایت های موجود در جامعه طراحی شده اند. این جلسات تمرین های جمع آوری اطلاعات صرف نیستند؛ بلکه فرصت هایی برای تفکر جمعی، به اشتراک گذاری و ظهور یک روایت مشترک هستند. پس نقش محقق، بیشتر نقش یک تسهیل کننده، هدایت کننده گفت وگو، و کمک به ترکیب دیدگاه های مختلف در یک کل منسجم و .تسهیل بحث های گروهی نیازمند برنامه ریزی دقیق و اعتدال ماهرانه است.
گفتگوی محترمانه، به ویژه در گروه های مختلف با سطوح مختلف تجربه، بسیار مهم است. گوش دادن فعال، کاوش متفکرانه، و علاقه واقعی به درک دیدگاه های مختلف ضروری است. نقش تسهیل کننده ایجاد یک فضای امن و فراگیر است که در آن افراد احساس قدرت کنند تا داستان های خود را بدون قضاوت یا ترس از تمسخر به اشتراک بگذارند. هدف رسیدن به اجماع نیست، بلکه ایجاد بستری برای شنیده شدن صداها و دیدگاه های متنوع است.
فراتر از بیان کلامی، ما باید در نظر بگیریم که چگونه از اعضای جامعه در بیان بصری خود حمایت کنیم. عکاسی ابزار قدرتمندی برای این کار ارائه می دهد، اما همه در پشت دوربین احساس راحتی یا اعتماد به نفس نمی کنند. ارائه کارگاه های مقدماتی در مورد تکنیک های پایه عکاسی می تواند بسیار مفید باشد. هدف این کارگاه ها نباید تبدیل شرکت کنندگان به عکاسان حرفه ای باشد، بلکه باید آن ها را برای ثبت تصاویری که به طور موثر داستان های آن ها را منتقل می کند، توانمند کند. این ممکن است شامل آموزش در مورد ترکیب بندی، نورپردازی، و استفاده از سبک های مختلف عکاسی باشد. بسیار مهم است که این کارگاه ها متناسب با نیازها و سطوح مهارتی خاص جامعه باشد، از اصطلاحات فنی اجتناب شود و بر کاربرد عملی تاکید شود.
انتخاب تصویر یکی دیگر از جنبه های مهم داستان سرایی مشارکتی است. اعضای جامعه باید در تصمیم گیری در مورد اینکه کدام تصاویر به پروژه نهایی تبدیل می شوند، نقش داشته باشند. این فرآیند می تواند از طریق بحث های گروهی سازماندهی شود، که در آن اعضا تصاویر گرفته شده را بررسی می کنند و به صورت مشارکتی تصاویری را انتخاب کنند که به بهترین شکل دیدگاه ها و تجربیات خود را نشان می دهند. این فرآیند انتخاب مشارکتی تنها در مورد انتخاب حرفه ای ترین تصاویر نیست، بلکه در مورد انتخاب آن دسته از تصاویری است که به بهترین نحو با داستان جامعه همخوانی دارد. این امر همچنین کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که پروژه به درستی تجارب و روایت های آن ها را منعکس می کند.
نوشتن زیرنویس( کپشن) نیز به همان اندازه مهم است. تصاویر به ندرت برای خودشان حرف می زنند، و گنجاندن عنوان ها برای فراهم کردن زمینه، افزودن عمق، و تقویت داستان ها در تصاویر ضروری است. اعضای جامعه باید فعالانه در نوشتن عنوان ها مشارکت داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که آن ها دقیق، حساس و منعکس کننده صدای جامعه هستند. این ممکن است شامل جلسات نوشتن عنوان، بحث های گروهی در مورد معنای تصویر، و ویرایش دقیق باشد. استفاده از زبان ها یا گویش های مختلف نیز ممکن است بسته به تنوع زبانی جامعه در نظر گرفته شود.
چالش در این است که روایت های فردی را به یک کل منسجم و جذاب تبدیل کنیم. این ممکن است شامل ایجاد مقالات عکس، نمایش اسلاید، فیلم های مستند، یا حتی آثار هنری مشارکتی باشد. انتخاب رسانه باید براساس ترجیحات جامعه و داستان خاصی باشد که گفته می شود. صرف نظر از رسانه انتخابی، جامعه باید عمیقا در فرآیند توسعه روایت درگیر باشد. این رویکرد مشارکتی تضمین می کند که محصول نهایی بازتابی واقعی از تجربیات و دیدگاه های آن ها است و یک روایت بصری ایجاد می کند که هم جذاب است و هم قدرتمند.
دسترسی به دوربین ها و نرم افزارهای ویرایشی باید تضمین شود. آموزش استفاده از دوربین های دیجیتال و نرم افزارهای ویرایش عکس باید فراهم شود تا همه شرکت کنندگان دسترسی و فرصت های برابر داشته باشند
اجتناب از ایجاد موانع تکنولوژیکی که اعضای جامعه را حذف می کند، ضروری است. تمرکز باید بر سادگی و کاربرپسندی باشد و فن آوری را صرف نظر از سطح تخصص فنی در دسترس همه قرار دهد. نرم افزارهای متن باز و تجهیزات در دسترس می توانند در این شرایط بسیار ارزشمند باشند
تکنیک های داستان سرایی مشارکتی ایستا نیستند؛ آن ها نیاز به سازگاری و پالایش مداوم دارند. جلسات بازخورد منظم در طول پروژه حیاتی هستند. این امر فرصتی برای ارزیابی پیشرفت، شناسایی چالش ها و تنظیم رویکردها برای پاسخگویی بهتر به نیازهای جامعه فراهم می کند. این جلسات بازخورد می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از گفتگوهای غیررسمی گرفته تا گروه های تمرکز ساختاریافته تر. هدف پرورش یک فرآیند پویا از یادگیری و سازگاری است، تضمین اینکه پروژه در طول مدت زمان خود پاسخگو و مرتبط باقی می ماند.
ملاحظات اخلاقی در طول فرآیند داستان سرایی مشارکتی در مرکز باقی می مانند. رضایت آگاهانه بسیار مهم است. هر یک از اعضای انجمن باید اهداف پروژه، حقوق مشارکت آن ها و چگونگی استفاده از تصاویر آن ها را به طور کامل درک کنند. این امر نیازمند ارتباطات شفاف و در دسترس است و به طور بالقوه از چندین زبان و سبک ارتباطی برای رسیدن موثر به همه استفاده می کند. فرآیند باید شفاف باشد و شرکت کنندگان باید حق پس گرفتن رضایت خود را در هر نقطه ای داشته باشند. گمنامی باید در صورت درخواست محترم شمرده شود و حساسیت های مربوط به روایت های شخصی باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.
مساله مالکیت تصاویر نیز بسیار مهم است. جامعه باید حرف آخر را در مورد نحوه استفاده و انتشار تصاویر خود بزند. این شامل حق وتو کردن انتشار هر تصویری است که دیگر نمی خواهند با آن در ارتباط باشند. توافقات واضح در مورد حقوق استفاده از تصویر باید در اوایل پروژه ایجاد شده و در طول فرآیند بازبینی شوند. این توانمندسازی اعضای جامعه نسبت به انتشار و استفاده از تصاویر، احترام به صدا و نمایندگی آن ها را تضمین می کند.
