نوشته دکتر شهریار خونساری
موضوع مسائل قانونی عکاسی و نشر، همراه با قانون و پیچیدگی هایی که همراه آن است، می تواند محتوای کتاب ارزشمندی باشد ؛ بنابراین آنچه که در این بخش نگاشته شده فقط فهرستی کوتاه از مسائلی را که ممکن است در عکاسی پرتره کاربرد داشته باشد، محسوب می شود.
اگر بر روی پروژه عکاسی پرتره تبلیغاتی کار می کنید، نتیجه این پروژه عکس های پرتره خواهد بود که در یک زمینه تجاری پرتره استفاده می شود. بسیاری از مسایلی که در قراردادها قرار می گیرند، مجوزی ایجاد می کند تا تحت شرایط خرید یا کار کوتاه مدت استخدام شوید تا برای تولید عکس پرتره تحت آنچه که به عنوان استخدام یا خرید خدمت شناخته می شود فعالیت نمایید.
در این پروسه مذاکره، با پرداخت کامل حق العمل برای خدمات عکاس و انتقال حقوق مولف به صورت دائمی به مشتری داده می شود. سفارش دهنده می تواند از عکس ها در آینده استفاده نماید، و یا عکس را به شخص دیگری بفروشد یا مجوز استفاده از عکس را به شخص دیگری بدون نیاز به اجازه عکاس و یا پرداخت پول اضافی به دیگری بدهد. بعضی می گویند این نوع قرارداد، یک ساز و کار بد برای عکاسان است، اما این نوع قراردادها، عادی است.
تصمیم به قبول یا رد یک پروژه کاری ساده است. از خود بپرسید که آیا هزینه ای که برای زحمات و زمان پرداخت می شود کافی است. بر این اساس، یکی از نگرش های رایج که این نوع توافق ها را شکل می دهد، منفعتی است که در آن وجود دارد.
خوش برخوردی، منظم بودن، صداقت، امانت داری، احترام به حریم شخصی از اخلاق حرفه ای عکاسی در هر شاخه ای است.
هرکسی که در عکاسی پرتره به اندازه کافی کار کرده باشد، به شما می گوید که بیشتر پروژه های عکاسی با حداقل سود انجام می شود. بنابراین پرداخت هزینه ای منصفانه برای خدمات یک عکاس امری پیچیده نیست.
برای بسیاری از آثار تجاری، عکاس مالکیت اثر را حفظ می کند، اما موافقت می کند که مشتری عکس را در یک مورد خاص همانطور که در قرارداد مشخص شده، استفاده نماید. گاهی اوقات در بعضی مجوزها مشتری می تواند از عکس برای مدت زمان مورد توافق در شرایط خاص استفاده نماید.
گاهی اوقات عکاس می تواند یک قطعه عکس را بیش را بیست بار بخاطر موارد مختلف بفروشد. در این مورد، انجمن عکاسان پرتره ایران می تواند راهکارهایی برای قرارداد در اختیار عکاس قرار دهد.
عکاسی از مدل های کودک، نیاز به عکاس حرفه ای کودکان دارد. عکاسی که از کودکان تبحر خاص خود را نیاز دارد. ناگفته پیداست هر عکاسی، به این نوع عکاسی علاقه ندارد. بسیاری از عکاسان شیطنت های کودکان را برنمی تابند.
به واسطه خطرهای محیط، برای عکاسی از مدل های کودک، بایستی اولیای کودک در زمان عکاسی علی الخصوص در فضای بیرونی، حضور داشته باشند و از ایشان مجوز رسمی برای عکاسی گرفته شود. زمان عکاسی نیز بایستی به صورت معقولانه ای کوتاه باشد. کودکان توان مدل شدن در زمان های طولانی را ندارند و حفظ سلامتی کودک از هر عکسی مهم تر است. برای کودکان از آرایش غلیظ استفاده نکنید. تنها گریمور مجاز است از کرم پودرهایی که برق پوست را می گیرد و ایرادهای پوست صورت را می پوشاند، استفاده نماید.
در ایران چند سالی برای طرح روی جلد مجلات زرد، از عکس کودکانی استفاده شد که آرایشی غلیظ داشتند و این مساله خشم حامیان حقوق کودک را برانگیخت. خوشبختانه این نوع عکاسی در ایران برای جلد مجلات، ممنوع شده است.
