انتخابات امسال آمریکا، برای همه جهان متفاوت‌تر از همیشه بود. علی‌الخصوص برای ما که مصادف شده بود با روز تسخیر سفارت آمریکا. مردم انقلابی آمریکا در حماسه‌ی حضور خود، برخلاف ما ایرانیان، تکرار نکرده و جو بایدن را بر مسند قدرت نشاندند. در حین شمارش آرا که ۳ ۴ روزی طول کشید، دلار بالا و پایینی‌های زیادی را تجربه کرد. مردم غیور پنسیلوانیا و میشیگان هم نشان دادند که تأثیرشان بر ریال ما، از دولت خودمان بیشتر است.
اخیراً هم جناب محسن هاشمی به ملت شریف ایران بابت شکست ترامپ قمارباز تبریک گفتند. الحق والانصاف، هم نزدیک بودن آرا و هم ذات انتخاباتشان، دنبال کردن می‌طلبید. ما هم مثل همیشه در صحنه بودیم و رتبه سوم جهان در پیگیری انتخابات آمریکا را کسب کردیم (طبق جستجوهای های انجام شده در گوگل). این دستاورد تاریخی، به همت بالای مسئولین در اداره‌ی کشور در امور کلان حاصل شده است.
حال مسئله این است که چطور شد ملتی که روزی لانه‌ی همین آمریکای موزماری را در کشورشان تسخیر کردند، این‌طور پیگیر ماجرای انتخاباتش شدند؟ چطور شد که پسر خانم ابتکار-از جوانان خط اول تسخیر لانه- از این‌همه کشور در دنیا، آمریکا را برای درس خواندن انتخاب کرده است؟ اگر الان بروید در خیابان داد بزنید که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند» به‌احتمال زیاد با خنده تمسخرآمیزی در خیابان مواجه می‌شوید. البته که روزی ملت ما بر این شعار باور داشتند ولی سیاست‌های نادرست و بی‌تدبیری باعث شده اقتصاد کشور تحت تأثیر فیل و الاغ‌های آمریکایی باشد. با وجود تکذیب‌های آقایان در این‌که انتخابات را حتی دنبال هم نمی‌کنند روند بازارهای ما نشان داد که انتخابات آمریکا بر ما بیشتر از خودشان تأثیر می‌گذارد. درست یا غلط، واقعیت یا توهم، این تفکر ناشی از سوء تدبیریست که دولت مردان مسئول آن هستند. نه فقط دولت فعلی بلکه تمامی دولت‌ها و کسانی که مستقیم یا غیرمستقیم بر سیاست‌های کلان اقتصادی کشور نقش داشتند. مخلص کلام در بین همه سخن‌ها و گفته‌های فضای مجازی بهترین جمله این بود :
حل مشکلات کشور نیاز به یک جو همت دارد نه یک جو بایدن ...
نویسنده: محمدحسین جلالی
شماره‌ی سوم خوبگاه
