خوابگاهی‌های همیشه در صحنه
در مدت یک هفته، ۲۱۲ نفر در نظرسنجی «خوبگاه» شرکت کردند! این تعداد علاوه بر اینکه آمار را قابل اتکّاتر می‌کند، نشان از طیف گسترده‌ی مخاطبان است و در نوع خود یک رکورد و یک شگفتی هم هست. ممنون که هستید!
غذای خوابگاه چه بود؟
نظرسنجی ما نشان می‌دهد۱۳درصد از بچه‌ها غذای خوابگاه را یادشان رفته! حالا فرقی هم ندارد. شما آش را با هرچه دوست دارید میل کنید ولی اگر یادتان باشد به همراه آش نه کشک می‌دادند نه سرکه! بعضی‌ها هم بسته‌ی سبزیجات سفارش دادند. انگار خوابگاه رستوران منو باز است!
همه آمدند!
درصد مشارکت ورودی‌های سال‌های مختلف مثل کیکی است که دقیق بخش شده! از همه‌ی سال‌ها نفرات مساوی شرکت کرده‌اند اما ۹۷ی‌ها با ۸ نفر بیشتر از سایر رقبا پرچمشان بالاست! یک نفر از شرکت‌کنندگان هم از آن بچه تهرانی‌هایی بوده که همیشه خوابگاه پلاسند!
چند وقته؟
۴۴ درصد از خوابگاهی قبل از ورود به خوابگاه حداقل یکی از هم‌اتاقی‌هایشان را می‌شناختند و بیشتر خوابگاهی‌ها هم‌اتاقی‌هایشان را قبل از ورود به خوابگاه (از روز پذیرش یا در اردوی ورودی) می‌شناختند و این اهمیت اردوی ورودی بیش‌ازپیش نشان می‌دهد! اسم سینا فاتحی هم در میان موارد دیگر هست. (پ.ن: در خوابگاه هرکجا بروید او با شماست)
عشق است و آتش و خون!
به طرز شگفت‌انگیزی رضایت بچه‌ها از هم‌اتاقی‌هایشان۷۲.۲درصد است! ۳۷ درصد گفته‌اند خیلی از هم اتاقی‌شان راضی‌اند که نشان می‌دهد پدر مادرها الکی نگران‌اند! در خوابگاه به بچه‌ها خیلی هم بد نمی‌گذرد! اگرچه ممکن است گاهی با چالش‌هایی مواجه شوند.
ترکیب طلایی
به طرز شگفت‌انگیزتری ۷۳.۵ درصد بچه‌ها ترجیح می‌دهند مثل لیورپول بازهم با همین ترکیب بروند جلو. پیداست بچه‌ها ترکیب را هجومی بسته‌اند!
۹۹ی‌ها (به بعد) بر شما باد به هم ولایتی!
نیمی از بچه‌ها با همشهری‌هایشان هم‌اتاقی شده‌اند (تعدادی از آن نیم دیگر هم احتمالاً بدشانس بوده‌اند و کیس موردنظر را نداشته‌اند!). ۷۵درصد بچه‌ها هم توصیه (بخوانید وصیت) کرده‌اند که اگر بروید با همشهری‌های خودتان هم‌اتاقی شوید نکوتر است. چون احتمالا همشهری شما از لحاظ اخلاقی و رفتاری و فرهنگی به شما نزدیک‌تر است و احتمالا تجربه‌ی بهتری برای شما خواهد بود. همچنین در رفت‌وآمد تنها نخواهید بود و در خوابگاه احساس غربت نخواهید کرد. درمورد هم‌مدرسه‌ای‌های سابق هم نظرات همین است.
برو بالا!
نمرات بچه‌ها به طور میانگین ۱۰ درصد افزایش داشته که خیلی هم عجیب نیست! دلایلش می‌تواند از امکانات P و W در ترم پیش گرفته تا حذف زمان رفت‌وآمد از خانه به خوابگاه و بالعکس و از خوابگاه به دانشگاه و بالعکس و عدم حرف زدن‌های الکی با هم‌اتاقی‌ها در نیمه‌های شب در خوابگاه و برنامه‌ریزی دقیق و کمک والدین در خانه و کتاب باز شدن تمام امتحانات باشد. ما اصلا به تقلب در امتحان مجازی فکر نمی‌کنیم!
خوابگاهی بودن تأثیری در افت تحصیلی ندارد!
مقیاس خطی از ۱ تا ۵ (از خیلی منفی تا خیلی مثبت) درمورد اثر دور بودن از خوابگاه بر درس به طور میانگین به ما عدد ۳.۰۸ را می‌دهد (همان ۳ خودمان). این یعنی بودن و نبودن در خوابگاه خیلی فرقی ندارد و آن‌قدرها هم که بعضی‌ها می‌گویند خوابگاه باعث وقت‌کشی و هدر رفت عمر نیست!
از طرفی ۸۵ درصد بچه‌ها می‌گویند ترجیح می‌دهند با هم در خوابگاه درس بخوانند و شب قبل امتحان رفع اشکال کنند و در حلقه‌های درسی خابگاه شرکت کنند به‌جای اینکه سر امتحان مجازی تقلب کنند.
عقل می‌گوید بمان و عشق می‌گوید برو!
بیشتر بچه‌ها ترجیح داده‌اند اگر کرونا تمام شود، همین الآن برگردند به خوابگاه و در کلاس‌های اختصاصی هم شرکت کنند و امتحان‌ها را هم حضوری بدهند. این اهمیت و تأثیر کلاس‌های حضوری را بیش‌ازپیش نشان می‌دهد.
از طرفی بچه‌ها ترجیح دادند کلاس‌های عمومی همچنان مجازی بماند. این یا ناشی از کیفیت پایین کلاس‌های عمومی است یا از اهمیت ندادن بچه‌ها به این دسته کلاس‌ها یا لذت‌هایی که در کلاس مجازی مجاز است و در کلاس حضوری مجاز نیست! به هر حال خوابیدن روی تخت خانه، دلچسب تر از خوابیدن روی صندلی‌های ابنس است!
در سرزمین عجایب ...
اعداد می‌گویند بچه‌ها خیلی هم دید خوشی به خوابگاه نداشته‌اند. بیشتر بچه‌ها خوابگاه را جای عجیب و غیرمتناسبی می‌دانستند و تصور می‌کردند انواع خطرات در آن هست. در عمل هم خوابگاهی بودن و دوری از پدر و مادر، فرصت مناسبی است برای خیلی از این‌ها! اما رغبت بچه‌ها در بازگشتن به خوابگاه نشان می‌دهد تصوراتشان چندان هم درست از آب درنیامده و خوابگاه آنجایی نیست که خودشان قبلاً فکر می‌کردند و پدر مادرهایشان احتمالاً همچنان فکر می‌کنند!
مگه جنگه؟
سلف خوابگاه به‌جز کوکوسبزی چیزی نمیده، تختتون ساس گرفته و سقف اتاق هم اعتباری بهش نیست و ممکنه بریزه! مگه جنگه؟! ولی باز هم خوابگاهی‌های همیشه در صحنه ترجیح دادند اگر کرونا نباشد، گَزش ساس‌ها را به جان بخرند و در خوابگاه باشند!
من باب مزاح!
هدف از طرح این قسمت صرفاً شوخی بود و امید است که همیشه زنده باشید. اما دو سوم بچه‌ها ترجیح دادند در خانه جان بسپارند و یک‌چهارم هم در خوابگاه! واقعاً چرا؟ ? باقی بچه‌ها هم حرف‌های جالبی زده‌اند:
دل‌ها همه لرزان، شده جان‌ها همه بی‌صبر (کلیک کنید و بشنوید)
آن‌طور که پیداست بیشتر بچه‌ها دل‌هایشان غش می‌کند کرونای لعنتی تمام شود و برگردند خوابگاه!
رنگ رخساره خبر می‌دهد ...
حرف‌ها و نظرات شما همه‌اش نشان از یک دلتنگی است. نشان از یک مسئله به نام خوابگاه که آن‌قدر حل کردنش شیرین است که بیشتر ما آرزو می‌کنیم بازهم در امتحان زندگی استاد از این سؤال‌ها بدهد. شاید هم کرونا فرصتی شد که قدر خوابگاه و خوابگاهی بودن را بیشتر بدانیم. هرچه که هست این آخر دنیا نیست و ما هنوز هستیم و خوابگاه هم هنوز هست. دیروزود دارد اما سوخت‌وسوز نه! بالاخره که برمی‌گردیم!
طراحی نظرسنجی: سید علی گوهری
نویسنده‌ی متن: مهدی مهدیه
براساس ایده‌ای از: محمدحسین طالبی و محمدصادق یارعلی
با تلاش: مجتبی صالحی
شماره‌ی سوم خوبگاه
