یکی از تلخ‌ترین طنز‌هایی که
در زندگی فردی و اجتماعی ما آدم‌ها جریان دارد
آن است که
برای راحت رسیدن به «مقصدی» تصمیم می‌گیریم «وسیله»ای بسازیم یا بخریم...
بعد از مدتی...
چنان غرق تدارک، توسعه و رنگ و لعاب آن «وسیله» می‌شویم که
نه تنها به‌کلی یادمان می‌رود آنرا برای چه می‌خواسته‌ایم بلکه حتی حاضریم «مقصود اولیه» را هم برای داشت و نگهداشت آن «هزینه»کنیم.
................................................................................................
