بررسی تأثیر عدم عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی (WTO) بر فعالیت‌های تجاری ایران
مقدمه:
سازمان تجارت جهانی (WTO) قوانین جهانی تجارت بین کشورها را تعیین می‌کند؛ با این حال، قوانین آن به طور یکسان برای تمام کشورهای عضو اعمال می‌شود و به طور خاص برای کشورهای فردی، از جمله ایران، طراحی نشده‌اند. ایران عضو WTO نیست، اگرچه از سال ۲۰۰۵ وضعیت ناظر داشته و درخواست‌هایی برای پیوستن به این سازمان ارائه داده است. از آنجایی که ایران عضو کامل نیست، قوانین و توافقات خاصی تحت WTO به طور مستقیم بر ایران اعمال نمی‌شوند همانطور که بر کشورهای عضو اعمال می‌شود.
قوانین تجارت جهانی و ایران:
توافقات WTO شامل کالاها، خدمات و مالکیت فکری می‌شود، اصول لیبرالیزاسیون و استثنائات مجاز را مشخص می‌کند. اینها شامل موارد زیر است:
رفتار برابر برترین ملت یا Most-Favored-Nation: تحت توافقات WTO، کشورها نمی‌توانند به طور معمول بین شرکای تجاری خود تبعیض قائل شوند. اگر به کسی یک مزیت خاص (مانند نرخ عوارض گمرکی پایین‌تر برای یکی از محصولاتشان) اعطا کنید، باید همان کار را برای تمامی اعضای دیگر WTO انجام دهید. این اصل یکی از اصول اساسی WTO است؛ با این حال، از آنجایی که ایران عضو نیست، از رفتار MFN از سایر اعضای WTO بهره‌مند نمی‌شود.
رفتار ملی یا National Treatment: برخورد یکسان با خارجی‌ها و بومی‌ها. تحت توافقات WTO، یک کشور باید اتباع خود و خارجی‌ها را به طور یکسان ترتیب دهد. ایران، به عنوان یک عضو نبوده، در زمینه سیاست‌های تجاری خود با کشورهای عضو WTO، ملزم به این اصل نیست.
کاهش تعرفه‌ها و موانع تجاری یا Tariff and Trade Barrier Reduction: سازمان WTO به دنبال کاهش تعرفه‌ها و سایر موانع تجاری بین کشورهای عضو است. ایران، به عنوان یک عضو به حساب نمی آید و در این توافقات کاهش تعرفه شرکت نمی‌کند.
شفافیت یا Transparency: سازمان WTO از طریق نظارت و ارزیابی منظم، شفافیت سیاست‌ها و مقررات تجاری بین اعضای خود را ترویج می‌کند. از آنجایی که ایران عضو نیست، ملزم به این تعهدات شفافیت نیست.
تجارت بدون تبعیض یا Trade without Discrimination: از طریق توافقنامه عمومی تعرفه‌ها و تجارت (GATT)، توافقنامه عمومی تجارت خدمات (GATS)، و توافقنامه مربوط به جنبه‌های تجاری حقوق مالکیت فکری (TRIPS)، سازمان WTO تجارت بدون تبعیض را ترویج می‌کند. این توافقات به منظور اطمینان از پیش‌بینی‌پذیری و ثبات در روابط تجاری بین اعضای WTO طراحی شده‌اند.
نتیجه‌گیری:
از آنجایی که ایران عضو WTO نیست، به طور مستقیم از این قوانین و توافقات بهره‌مند نمی‌شود یا به آنها کمک نمی‌کند. به جای آن، روابط تجاری ایران توسط توافقات دوجانبه و چندجانبه خود با سایر کشورها و مناطق، همچنین هر سیاست تجاری یکجانبه‌ای که ممکن است داشته باشد، اداره می‌شود. وضعیت و تعاملات ایران با WTO و اعضای آن در صورت پیوستن به آینده ممکن است تغییر کند. در صورت تمایل به دریافت خدمات مرتبط و کسب اطلاعات بیشتر، به وب‌سایت ما مراجعه فرمایید. تیم ما آماده ارائه راهکارها و پشتیبانی‌های لازم برای موفقیت شما در بازارهای جهانی است.
