فلز نقره به صورت خالص برای زیور آلات مناسب نمی باشد. به علت اینکه فلز نقره نرم و شکل پذیر است. لذا صنعت گران این فلز نرم را باید به نسبت 10درصد(%10) با فلزات دیگر ترکیب نمایند تا از نرمی و شکل پذیری بیش از حد نقره بکاهند، از جمله این فلزات، فلز مس می باشد که با نقره ترکیب می کنند. یعنی 90قسمت نقره و 10قسمت مس که تقریبا تمام سکه های دنیا که به عنوان پول رایج استفاده می شده از نقره %90 (900) بوده. اما نقره به دلیل خاصیت خود با اکسیژن(هوا) واکنش نشان داده و تغییر رنگ می دهد، سیاه می شود. که اصطلاحا اکسیداسیون گفته می شود.
یکی از خاص ویژه نقره این است که می تواند 90درصد از نوری که به آن تابیده می شود را انعکاس دهد، این خاصیت نقره برای جواهر سازها جذاب بوده و سبب شده همیشه بعد از طلا، نقره اولین فلزی باشد که در جواهر سازی مورد استفاده قرار می گیرد. اما مشکل اصلی نقره سیاه شدن آن است که دانشمندان وصنعت گران دست به دست هم داده اند تا بتوانند تنها ایراد نقره که سیاه شدن آن در معرض هواست را برطرف سازند، در این راستا نقره با فلزات متعددی ترکیب شده که نتایج جالبی بدست آمده.
نقره را می توان با هر درصدی با عنصر ارزشمند طلا نیز ترکیب کرد، همچنین ترکیب نقره با نیکل یک آلیاژسفید رنگ زیبا به وجود می آورد که با نام نقره آلمانی شناخته می شود. در واقع نقره با تمام فلزهای اصطلاحا نجیب مانند پالادیوم، پلاتینیوم نیکل، مس و طلا قابل ترکیب شدن می باشد. ولی یکی از بهترین آلیاژهایی که ترکیب آن با نقره آلیاژ مناسبی بوجود می آورد پالادیوم می باشد. فلز پالادیوم در دمای 1555درجه سانتی گراد ذوب می شود، و نقره در دمای 961درجه ذوب می شود. که نشان دهنده مقاوم بودن این فلز نسبت به نقره در حرارت بالا می باشد.
زمانی که فلز پالادیوم و نقره با هم ترکیب شوند به این ترکیب درصدی فلز مس اضافه شده که حاصل آن یک آلیاژ خوش رنگ سفید متمایل به خاکستری (سربی رنگ) به وجود می آید. در واقع فلز پالادیوم ضعف نقره را از بین می برد و هوازدگی یا همان اکسیداسیون نقره را به صفر می رساند که در نتیجه آن آلیاژ به دست آمده همیشه سفید و براق باقی می ماند. فلز مس در این ترکیب هم آلیاژ به دست آمده را بسیار مقاوم در مقابل خط و خش می سازد. همچنین جلا و پرداخت را به خوبی نگه می دارد. که این استحکام زیاد ریزترین نقش ها و ابزار کاری ها را روی آلیاژ بدست آمده پایدارتر می سازد و دیرتر از نقره مستهلک می شود. که به این آلیاژ بدست آمده در ایران اصطلاحاً فدیوم می گویند.
فدیوم استحکام بیشتری نسبت به نقره دارد.
فدیوم جلا و پرداخت را طولانی تر نگه می دارد.
فدیوم براق تر از نقره می باشد.
فدیوم سیاه (اکسید) نمی شود.
فدیوم ابزارکاری ها را بهتر از نقره نگه می دارد.
فدیوم عمر طولانی تری نسبت به نقره دارد.
فدیوم در مقابل ضربه، خط و خش بسیار مقاوم تر از نقره می باشد.
فدیوم از نظر ارزش پولی 5 برابر نقره می باشد.
البته در مواردی هم بعضی از اساتید سازنده جواهرات، طلا،روی،آلومینیوم،نیکل،تیتانیوم و... را با مقداری که خود بدست آورده اند با فدیوم اضافه می کنند که یک امر کاملا تجربی و شخصی است و باعث زیباتر شدن فدیوم می شوند.
منبع : goharafshan.com
