کودهای حیوانی اگر در هوای آزاد بدون پوشش بماند مقدار زیادی از ازت خود را که به صورت آمونیاک می باشد در اثر تخمیر از دست میدهد. بنابراین پوشانیدن آنها با کاه و خاک عمل مفیدی به حساب می آید.با توجه به بررسی پژوهشگران اگر کودی فقط سه روز در معرض هوا قرار گیرد 30% از ازت آمونیاکی آن کم خواهد شد. زمان دادن کودهای فوق به زمین بر حسب شرایط خاک و اقلیم متفاوت است. در اراضی سنگین و در نقاطی که هوا در زمستان سرد و یخبندان است، بهترین فصل در پائیز، آبان یا آذر ماه می باشد که باید کود را با یک شخم به خاک برگرداند.
در مناطق گرمسیر که با زمستان ملایم یا در نقاطی با خاک سبک و شنی، اینکار بهتر است در اسفند فروردین ماه انجام گیرد. از نظر عمق برگردان کود، در اراضی سنگین و سرد، نباید آن را زیاد در عمق قرار داد، چون در این خاکها، اکسیژن در عمق های پائین نفوذ زیادی ندارد و در نتیجه فعالیت باکتریها برای تجزیه مواد آلی کم است. بنابراین کود باید در عمق حدود 15-10 سانتیمتری قرار داده شود. همچنین بهمان دلیل کودهائی که به این قبیل خاکها داده میشود، بهتر است از نوع کودهای به اصطلاح گرم مثل کود گوسفندی و پهن اسب و الاغ باشد که البته بهتر است آنها را به اصطلاح عمل آورند، یعنی روی هم توده کرده و بخوابانند و بحالت نیمه پوسیده بخاک بدهند. در صورتی که خاکهای سبک شنی که طبیعتا گرمتر هستند، کودهای گاوی تازه مخلوط با کاه در عمق25-30 سانتیمتری نتیجه بهتری می دهند، چون در این خاکها تخمیر خیلی سریع است و کود زود پوسیده شده و از بین میرود، و اگر به تتیب مذکور در فوق عمل نشود دوام کود کم خواهد شد.
از نظر مقدار و تکرار کود دادن، به منظور صرفه جوئی در هزینه، بهتر است در خاکهای سنگین هر دو سه سال یکمرتبه کود بمقادیر زیاد حدود 50-60 تن در هکتار، بصورت خرد و ریز شده داده شود، ولی در خاکهای سبک 10-20 تن هر سال یا هر دو سال یکبار بحالت درشت.
کودهای آلی از نظر تامین مواد هوموسی بسیار ضروری و مفید می باشند.طبق بررسی کارشناسان از هر 6-10 تن کود حیوانی در هکتار، معادل 600-1000 کیلو در هر سال هوموس بدست می آید که در اصطلاح ساختمان خاک و افزودن به ظرفیت جذب آب و حاصلخیزی آن بسیار ارزنده می باشد.
