توی نوشتار قبلی مطالبی رو نوشتم که پیش از سوارشدن دوچرخه باید تو ذهنتون باشه ولی در این یکی می‌خوام از تجربیاتم در حین دوچرخه‌سواری بنویسم.
همیشه از راست برانید
فکر می‌کنم اکثر راننده‌ها علاقه‌ای به حضور دوچرخه‌سوارها در مسیرشون(خیابون) ندارن. یکی از دلایلش هم آسیب‌پذیر بودن دوچرخه‌سوارها در صورت رعایت نکردن قوانین از سوی هر دو طرفه(راننده خودرو و دوچرخه‌سوار) در نتیجه ممکنه بهتون راه ندن یا به نشانۀ اعتراض بوق بزنن ولی واقعیت اینه که در جایی که مسیر دوچرخه وجود نداره یک دوچرخه‌سوار حق داره از سمت راست خیابون حرکت کنه، منتها رانندگان به اینکه راه را از دیگری بگیرند عادت کرده‌اند و خب نمی‌خوان کسی جلوی راهشون باشه پس همیشه از راست برانید.
نکتۀ بعدی موتورسوارها هستن. اونا معمولاً در هر خیابانی می‌تونن ورود ممنوع بیان و خب هیچ کس هم نمیتونه بهشون چیزی بگه(قوانین ضعیف؟ اجرای بد؟ وادادگی به موتورها برای گردش اقتصاد؟). آماده باشید که از روبرتون یه موتور بیاد حتی اگر داخل مسیر دوچرخه هستید چون هنوز فرهنگ دوچرخه‌سواری جا نیفتاده و موتورسواران به دلایلی(عجله، نبود حوصله و...) در مسیر دوچرخه میان و بدترین حالت وقتیه که در اون مسیر روبروتون ظاهر میشن. خب واضحه که مسیر برای شماست و این اون موتورسواره که داره خلاف میاد ولی گاهی وقتها اونها خودشون رو مُحِق میدونن و چون عامل بازدارنده‌ای وجود نداره که جلوشون دربیاد بهتره که راه بدین برن.
هنگام عبور و مرور در خیابان معمولاً از کنار خودروهای پارک شده در سمت راست خیابان عبور می‌کنیم ولی پیش میاد که یک خودروی دیگه کنار همین ردیف خودروها پارک شده و شما مجبور میشین از کنارش رد بشین بهتره اینجور مواقع از آینه بغل مُچی یا آینه بغل بهره بگیرین و دست چپتون رو باز کنید تا خودروی پشت سری بدونه که شما میخواهید اون خودرو رو رد کنید و بهتون راه بده، بعد از رد کردن اون خودرو برگردید کنار خودروهای پارک شده. از باز کردن دست برای نشون دادن مسیر به وسایل نقلیه پشت سرتون میتونید استفاده کنید(مثل راهنما زدن) ولی حواستون باشه که هنگام پیچیدن دست رو باز نکنید بلکه چند ثانیه قبلش تا وسایل نقلیه پشت سرتون فرصت کافی برای واکنش نشون دادن به حرکت ما رو داشته باشن. البته که هیچ‌گاه عرض یک خیابون رو قیچی نکنید چون ممکنه قیچی بشید!
به چراغها پایبند باشیم. هیچ وقت چراغ قرمز رو رد نکنید. اول اینکه دوچرخه مثل موتور نیست که بتونید گاز بدید تا نیروی پیش‌رانتون زیاد بشه و شتاب بگیرید(حتی در موارد برقی)؛ دوم اینکه با این کار اثر بدی روی دید بقیه نسبت به دوچرخه‌سوارها میذارید(نکتۀ مهمیه، اگر دوچرخه‌سوارها رو مثل یک خانواده بدونیم که تازه در حال شکل‌گیریه خیلی بهتره که این خانواده رو پایبند به قوانین جلوه بدیم تا قانون‌گریز و این پایبندی رو ترویج بدیم). بهتره اگر عرض خیابونی رو میخواید طی کنید از دوچرخه پیاده بشید و اونو تا سمت دیگه هدایت کنید. یا وقتی مجبورید داخل پیاده‌رو بشید هم این کار رو بکنید مگر اینکه خلوت و عریض باشه. در مواجهه با چراغهای چشمک‌زن هم باید مانند خودرو رفتار کنید اگر زرد بود سرعت خودتون رو کم کنید و سپس (بعد از دیده‌شدن) رد بشید و اگر قرمز بود توقف کامل کنید بهتره.
در نهایت یادتون باشه دوچرخه‌سواری شهری در شهرها چون طفلی نوپاست که وارد خانه‌ای شده، باید جایگاهی برای خود پیدا کنه تا عزیز بشه و مورد احترام قرار بگیره؛ پس چه بهتره که با رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی این جاافتادگی و احترام رو نه تنها برای خودمون بلکه برای بقیه ایجاد کنیم چرا که شاید نسلهای بعدی نیز از این شیوۀ حمل و نقل بخوان استفاده کنن.
