دنیای رمزارزها روز به روز گستردهتر و هیجانانگیزتر میشود. مردم زیادی در سراسر دنیا به این حوزه جذب شدهاند، چون ارزهای دیجیتال در مقایسه با خیلی از روشهای سرمایهگذاری سنتی، بازدهی بالاتری نشان دادهاند. اما برای اینکه بتونیم هوشمندانهتر در بازار کریپتو سرمایهگذاری کنیم، باید با مفاهیمی مثل ارزهای دیجیتال تورمزا (Inflationary) و ارزهای دیجیتال ضد تورم (Deflationary) آشنا باشیم.
اگر هنوز نمیدونید این اصطلاحات دقیقاً به چه معنا هستن یا اینکه تفاوتشون چیه، تا آخر این مقاله از بلاگ کیف پول من همراه ما باشید، چون قراره با زبانی ساده ولی کامل همه چیز رو برات توضیح بدیم.
قبل از اینکه وارد بحث رمزارزها بشیم، بیایید خیلی خلاصه به خود مفهوم تورم بپردازیم. تورم یعنی کاهش قدرت خرید یک ارز در طول زمان. مثلاً فرض کنید امروز با ۱۰۰ هزار تومان میتونید چند کیلو برنج بخرید، اما سال بعد با همین پول فقط یک کیلو! این یعنی ارزش پولتون کمتر شده.
حالا برعکسش هم ممکنه اتفاق بیفته؛ یعنی ارزی بتونه در برابر تورم مقاوم باشه و ارزشش بالا بره. وقتی چنین اتفاقی میافته، میگیم اون ارز خاص ضد تورمی هست.
جالبه بدونید که همین مفاهیم دقیقاً در بازار رمزارزها هم وجود دارن! بعضی از رمزارزها تورمی هستن، یعنی مقدارشون در گردش زیاد میشه، و بعضیها ضد تورمی هستن که مقدارشون در طول زمان کمتر میشه.
ارزهای دیجیتال تورمزا یا رمزارزهای تورمی (Inflationary Cryptocurrencies)، اون دسته از ارزهایی هستن که عرضهشون در طول زمان زیاد میشه. یعنی شبکه بهصورت مداوم کوینهای جدید تولید میکنه و وارد بازار میفرسته.
در واقع، برای این رمزارزها سقف عرضهای در نظر گرفته نشده یا اگر هم در ابتدا محدودیتی تعیین شده بوده، بعدها حذف شده. نمونه معروفش دوج کوین (Dogecoin) هست. دوج کوین در ابتدا سقف عرضه ۱۰۰ میلیارد توکن داشت، ولی در سال ۲۰۱۴ اون محدودیت رو برداشت. از اون موقع به بعد، عرضه دوج کوین نامحدود شده و به همین خاطر جزو رمزارزهای تورمی محسوب میشه.
رمزارزهای تورمی معمولاً با نرخ تورم از پیش تعیینشده کار میکنن. یعنی مثلاً در هر سال درصد مشخصی از کل عرضه افزایش پیدا میکنه. این نرخ باعث میشه عرضه جدید بهصورت کنترلشده وارد بازار بشه و انگیزهای برای مشارکت فعال کاربران در شبکه ایجاد کنه.
شاید در نگاه اول افزایش عرضه باعث بشه فکر کنیم تورم چیز بدیه، اما واقعیت همیشه اینطور نیست. ارزهای دیجیتال تورمی نقش مهمی در پویایی بازار دارن، چون باعث میشن نقدینگی بیشتری در شبکه جریان پیدا کنه.
به طور معمول، پروژههایی که توی دسته رمزارزهای تورمی قرار میگیرن، برای تشویق کاربران به انجام تراکنش یا مشارکت در شبکه طراحی شدن. مثلاً شبکههایی که میخوان پرداختها سریعتر و سادهتر انجام بشن، معمولاً به سمت مدل تورمی میرن تا همیشه مقدار کافی از توکن در دسترس باشه.
چند مورد از معروفترین ارزهای دیجیتال تورمی عبارتاند از:
دوج کوین (Dogecoin): همانطور که گفتیم، سقف عرضه نامحدود دارد.
ریپل (XRP): یکی از ارزهای محبوب و پرکاربرد برای انتقال پول در سراسر دنیاست.
بیت کوین کش (BCH): فورکی از بیت کوین که هدفش تسهیل تراکنشهای روزمره با کارمزد پایینتره.
این رمزارزها به خاطر عرضه زیاد، نوسان قیمتی کمتری دارن و برای پرداختها یا استفاده روزمره مناسبترند. اما در عوض، پتانسیل رشد بلندمدتشون معمولاً کمتر از ارزهای ضد تورمیه.
در نقطه مقابل، به ارزهای دیجیتال ضد تورم (Deflationary Cryptocurrencies) میرسیم. همونطور که از اسمشون پیداست، این رمزارزها برای کاهش عرضه در طول زمان طراحی شدن.
در این نوع از پروژهها، مقدار کوینهایی که در گردش هست به مرور کاهش پیدا میکنه. یکی از معروفترین روشها برای این کار، توکن سوزی (Token Burning) است. در این روش، بخشی از توکنها برای همیشه از بین میرن (به آدرس غیرقابل دسترس ارسال میشن) تا موجودی کل کاهش پیدا کنه.
مثلاً در اتریوم (Ethereum) از زمان بهروزرسانی EIP-1559، بخشی از کارمزد هر تراکنش سوزانده میشه. همین موضوع باعث شده اتریوم به یکی از رمزارزهای نیمهضد تورمی تبدیل بشه.
از طرفی، بیت کوین (Bitcoin) هم با وجود نداشتن توکنسوزی، خاصیت ضد تورمی داره، چون بعد از هر دوره هاوینگ (Halving)، میزان پاداش استخراج نصف میشه و در نتیجه سرعت تولید بیت کوینهای جدید کاهش پیدا میکنه.
ارزهای ضد تورمی معمولاً با کاهش عرضه و افزایش تقاضا مواجه میشن، به همین دلیل پتانسیل رشد قیمتی بالایی دارن. به زبان ساده، هرچه تعداد توکنها کمتر بشه، ارزش اونهایی که باقی موندن بیشتر میشه.
اما نکته مهم اینجاست که این نوع رمزارزها معمولاً برای انجام تراکنشهای روزمره مناسب نیستن، چون قیمت بالایی دارن و مردم ترجیح میدن اونها رو نگه دارن (هولد کنن) نه خرج.
چند نمونه معروف از این نوع ارزها عبارتند از:
بیت کوین (Bitcoin)
اتریوم (Ethereum)
پولکادات (Polkadot)
این رمزارزها بهخاطر کاهش تدریجی عرضه و افزایش کمیابی، اغلب به عنوان گزینههای مناسب برای ذخیره ارزش و سرمایهگذاری بلندمدت در نظر گرفته میشن.
در صرافی کیف پول من بیش از 2500 رمزارز پشتیبانی میشود!
شما میتوانید همین حالا برای خرید ارز بیت کوین (Bitcoin) از صرافی کیف پول من، اقدام کنید
حالا که با مفهوم هر دو نوع رمزارز آشنا شدیم، بیایید نگاهی دقیقتر به تفاوتهاشون بندازیم:
ویژگیهاارزهای تورمیارزهای ضد تورمیمیزان عرضهبه مرور زمان افزایش مییابدبه مرور زمان کاهش مییابدسیاست پولیمنعطف و قابل تغییرثابت و محدودنوسان قیمتمعمولاً نوسانات کمترنوسانات شدیدترهدف اصلیتسهیل تراکنشها و مشارکت بیشترحفظ ارزش و کمیابیرفتار سرمایهگذارانخرج کردن در کوتاهمدتنگهداری در بلندمدت
به زبان ساده، رمزارزهای تورمی برای استفاده روزمره و گردش پول ساخته شدن، ولی رمزارزهای ضد تورمی بیشتر برای سرمایهگذاری بلندمدت و ذخیره ارزش به کار میرن.
این سؤال خیلی از سرمایهگذاران تازهوارد به دنیای کریپتوست:
آیا باید سراغ ارزهای دیجیتال تورمی برم یا ضد تورمی؟
واقعیت اینه که هیچ جواب قطعی وجود نداره. انتخاب بین این دو نوع رمزارز کاملاً به اهداف مالی، استراتژی سرمایهگذاری و سطح ریسکپذیری شما بستگی داره.
اگر دنبال تراکنشهای سریع، پرداختهای آسان و پویایی شبکه هستید، رمزارزهای تورمی مثل دوج کوین یا ریپل میتونن انتخاب خوبی باشن.
اما اگر هدفتون حفظ ارزش دارایی در طول زمان و رشد قیمتی در بلندمدته، رمزارزهای ضد تورمی مثل بیت کوین و ارز اتریوم گزینههای ایدهآلی بهحساب میان.
درک تفاوت بین ارزهای دیجیتال تورمزا و ضد تورم به شما کمک میکنه تصمیمات هوشمندانهتری در دنیای کریپتو بگیرید. هر کدوم از این دو نوع رمزارز، نقش خاص خودشون رو در بازار دارن؛ یکی نقدینگی ایجاد میکنه، دیگری ارزش ذخیره میکنه.
به یاد داشته باشید که همیشه قبل از سرمایهگذاری، درباره پروژه مورد نظرتون تحقیق کنید و صرفاً به تورمی یا ضد تورمی بودن اون اکتفا نکنید.
حالا نوبت شماست 😊
به نظر شما کدام دسته از ارزهای دیجیتال، تورمزا یا ضد تورم، آینده بهتری دارند؟
نظرتون رو در بخش دیدگاهها با ما در میان بگذارید!
