آکنه با نام علمی آکنه ولگاریس یک ضایعه التهابی، مزمن و شایع پوستی است.
آکنه اغلب در سنین نوجوانی (85% شیوع آکنه در نوجوانی) بروز می¬کند و حتی می¬تواند تا سنین بزرگسالی ادامه پیدا کند، یا بصورت اولیه در بزرگسالی بروز کند.
ضایعات آکنه شامل: کومدون¬های بسته (Whitehead)، کومدون¬های باز (Black head)، پاپول، پوسچول، ندول و کیست می¬باشد که می¬تواند منجر به اسکار و تغییرات پیگمانی پوست شوند.
عوارض جدی روان¬پزشکی شامل افسردگی، اضطراب و کناره¬گیری اجتماعی ممکن است وجود داشته باشد.
شایع ترین نواحی درگیری پوست، جوش صورت، قفسه سینه، شانه ها و پشت هستند.
آکنه براساس شدت به انواع خفیف (Mild)، متوسط (Moderate) و شدید (Severe) تقسیم می-شود.
پاتوژنز آکنه مولتی فاکتوریال بوده و شامل موارد زیر می¬باشد:
• کراتینیزاسیون غیر طبیعی در مجرای فولیکول مو
• افزایش تولید سبوم ثانویه به آندروژن
• کلونیزاسیون پروپیونی باکتریوم آکنه (Propioni bacterium acnes) در فولیکول و التهاب
• رژیم غذایی
• عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی
