پیتزا ناپولیتن چیست و طرز تهیه آن چگونه است؟

اگر به دنبال تجربهای اصیل از پیتزای ایتالیایی هستید، خمیر پیتزا ناپولیتن بهترین انتخاب شماست. این نوع خمیر پیتزا، با بافت نرم، طعم غنی، لبههای پفکرده و نقاط سوختگی ملایم، پادشاه بیرقیب دنیای پیتزا است. در این مقاله، قصد داریم فراتر از یک دستور ساده برویم و هرآنچه باید درباره خمیر ناپولیتن بدانید را بهطور جامع با شما در میان بگذاریم؛ از انتخاب آرد مناسب تا تکنیکهای تخمیر، باز کردن، پخت و حتی نگهداری و فریز کردن خمیر. با ما همراه باشید تا به استاد خمیر ناپولیتن خانگی تبدیل شوید.
خمیر ناپولیتن چیست؟
خمیر ناپولیتن (Neapolitan Dough) نوعی خمیر پیتزای اصیل ایتالیایی است که از شهر ناپل ایتالیا سرچشمه میگیرد. این خمیر با استفاده از تنها چهار ماده تشکیل میشود: آرد، آب، نمک و مخمر. سادگی ترکیبات آن باعث میشود تا کیفیت و تکنیک نقش اساسی در نتیجه نهایی داشته باشند. برخلاف خمیرهای ضخیم یا بسیار ترد، خمیر ناپولیتن درون نرمی دارد و لبههای آن بهطور خاص پفکرده و ترد با نقاط سوختگی ملایم است.
طعم عمیق و اصیل بهلطف تخمیر طولانیمدت
بافت جویدنی و نرم با لبههای ترد
مناسب برای فر پیتزای مخصوص و حتی فر خانگی
مناسب برای انواع تزیینات و مواد مختلف روی پیتزا
آرد: ترجیحاً نوع (۰۰)
آب: با دمای اتاق و بدون کلر
نمک: نمک دریایی ریز آسیاب شده
مخمر: مخمر خشک فعال یا مخمر تازه با دوز کم

اگر میخواهید یک خمیر پیتزا نرم و جویدنی با مقدار مناسبی از تردی و سوختگی ملایم داشته باشید که با ۴ ماده ساده درست میشود، باید خمیر پیتزای ناپولیتن را امتحان کنید. این نوع خمیر، پایهای است برای پیتزایی با بافت سبک، طعمی تخمیری، لبههایی پفکرده و نقاط کاراملیشده که فقط در پختهای سریع با دمای بالا ایجاد میشود. اما برای دستیابی به چنین نتیجهای، فقط مواد اولیه باکیفیت کافی نیستند؛ تجهیزات آشپزخانه صنعتی نقش تعیینکنندهای در کیفیت نهایی این خمیر ایفا میکنند.
در تنظیم کراست پیتزا ناپولتین، شما عملا در حال طراحی «پروفایل خوردن» پیتزا هستید، یعنی اینکه اولین گاز از پیتزا، چقدر پوک، سبک، جویدنی یا نازک باشد. در پیتزا ناپولتین، منظور از کراست معمولا همان Cornicione لبه پف کرده است.
ارتفاع لبه بعد از پخت
میزان پوکی (حباب های درشت و ریز داخل بافت)
نسبت خمیر لبه به بقیه سطح پیتزا
آرد 00 یا آرد ناپولتین با پروتئین 11.5–12.5٪
W متناسب با زمان تخمیر (برای تخمیر طولانی، W بالاتر)
۶۰–۶۲٪ کراست منظم تر، کنترل آسان تر، حجم متوسط
۶۳– ۶۵٪ تکه های بزرگ تر و بیشتر پیتزا ، کراست حجیم تر و پوک تر (اما نیازمند مهارت بالاتر)
برای کراست پر حجم در رستوران، معمولا ۶۳–۶۵٪ هیدراسیون انتخاب خوبی است، به شرط مدیریت صحیح تخمیر و دستورزی.

نمک: حدود ۲/۷ –۳٪ (روی کل وزن آرد)
مخمر: بسته به مدت تخمیر (مثلا برای تخمیر ۲۴ ساعته سرد، ۰.۰۵ –۰.۱٪ مخمر تازه)
افزایش شدید مخمر بدون کنترل دما، باعث تخمیر بیش از حد و کراست توخالی و شکننده میشود.
خمیر مخلوط شده را ۱–۲ ساعت در دمای محیط استراحت دهید.
در این مرحله شبکه گلوتن شکل می گیرد و خمیر شروع به گازدهی اولیه می کند.
وزن استاندارد چانه برای پیتزا ناپولتین ۲۵۰–۲۸۰ گرم است.
برای کراست حجیم تر: میتوانید وزن چانه را ۲۸۰ –۳۰۰ گرم در همان قطر نهایی افزایش دهید.
برای کراست کمحجم: وزن را روی ۲۳۰ –۲۵۰ گرم تنظیم کنید.
چانهها ۶ –۲۴ ساعت (بسته به دما و فرمول) در دمای کنترلشده ۱۸ –۲۰ درجه یا در یخچال (با مدیریت حرفهای) استراحت کنند.
تخمیر طولانیتر = گاز بیشتر = کراست سبک تر و پف کرده تر.
اینجا جایی است که سرآشپز مستقیما حجم کراست را با دست کنترل می کند.
خمیر را از مرکز به سمت بیرون فشار دهید.
لبه را دست نخورده نگه دارید تا گاز داخل چانه به سمت حاشیه هدایت شود.
استفاده از نوک انگشتان، با فشار ملایم، بدون وردنه.
فشار در مرکز بیشتر، هرچه به لبه نزدیک میشوید فشار کمتر.
دایرهای حدود ۲ –۳ سانتیمتر در حاشیه را تقریبا لمس نکنید.
خمیر را کمی کوچکتر از قطر نهایی باز کنید و بقیه کشش را هنگام برداشتن و انتقال روی کف فر | پلت انجام دهید؛ این کار باعث حفظ حجم بیشتر لبه میشود.
میتوانید بخش بسیار باریکی از لبه را هم کمی فشار دهید تا گاز کمتری در حاشیه باقی بماند.
لبه نهایی نازک تر و کمحجم تر خواهد شد.
تاپینگ مستقیما روی رفتار کراست در فر تأثیر می گذارد.
سس زیاد نزدیک لبه باعث میشود پیتزا خیس شود و کراست کم حجم تری به شما بدهد
پنیر و مواد سنگین نزدیک حاشیه جلو پف کردن را می گیرند
تاپینگ باید در بخش مرکزی پیتزا متمرکز شود و حداقل ۱–۱.۵ سانتیمتر با لبه فاصله داشته باشد.
برای کراست حجیم، این فاصله حتی میتواند بیشتر در نظر گرفته شود.
فیبر و آب زیاد در تاپینگ (سبزیجات حجیم، سسهای خیلی رقیق) باعث سنگین شدن ساختار و کاهش حجم لبه میشود.
فر ناپولتین: ۴۳۰ –۴۸۵ درجه سانتیگراد
زمان پخت: حدود ۵۵ تا ۹۰ ثانیه
شوک حرارتی سریع در ثانیه های ابتدایی پخت ضروری است.
کف داغ برای بلند شدن فوری لبه، و گنبد داغ برای رنگ گرفتن و کاراملی شدن سطح.
چرخاندن (Rotation) و نزدیک کردن | دور کردن از منبع شعله فر پیتزا، به شما اجازه می دهد لبه را یکنواخت و در عین حال حجیم نگه دارید.
اگر کف بسیار داغ باشد و لبه هنوز فرصت پف کردن نیافته، ممکن است زیر خمیر بسوزد درحالیکه حجم کراست کامل نشده است.
عیوب رایج و تنظیم حرفه ای کراست در آشپزخانه رستوران چگونه است؟
تخمیر ناکافی یا بیش از حد سرد
فشار روی لبه هنگام باز کردن خمیر
تاپینگ بیش از حد نزدیک لبه یا بسیار سنگین
دمای کم کف فر
افزایش زمان تخمیر ثانویه در دمای کنترل شده
اصلاح تکنیک شکل دهی
تنظیم میزان و جای تاپینگ
افزایش حرارت کف یا بهبود انتقال حرارت (سنگ مناسب، بیکینگ استیل، کف فر چوبی داغتر)

تخمیر بیش از حد (Overfermentation)
هیدراسیون بسیار بالا بدون کنترل
زمان پخت طولانی با حرارت زیاد
کاهش زمان تخمیر یا دمای تخمیر
کاهش کمی هیدراسیون
کنترل دمای فر و زمان پخت برای جلوگیری از خشک شدن بیش از حد لبه
تخمیر کوتاه یا ضعیف
آرد با پروتئین نامناسب
آب کم (هیدراسیون پایین)
استفاده از تخمیر طولانی تر (حداقل ۱۸–۲۴ ساعت با مدیریت دما)
انتخاب آرد مناسب ناپولتین
افزایش منطقی هیدراسیون (مثلاً از ۵۸٪ به ۶۲ –۶۳٪)
خمیر ناپولیتن به دمای بالای یکنواخت، رطوبت کنترلشده و زمانبندی دقیق نیاز دارد. این یعنی اگر در یک آشپزخانه حرفهای یا رستوران فعالیت میکنید، استفاده از تجهیزات زیر میتواند تفاوتی چشمگیر در خروجی شما ایجاد کند:
فرهای سنتی چوبسوز یا گازی با قابلیت رسیدن به دمای ۴۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتیگراد، در کمتر از ۹۰ ثانیه پختی بینقص ارائه میدهند. این دما باعث میشود سطح خمیر به سرعت کاراملی و ترد شود، در حالیکه بافت داخلی نرم و مرطوب باقی میماند. استفاده از سنگ نسوز یا آجر شاموت نیز به حفظ گرما و ایجاد سطح پخت یکنواخت کمک میکند.
در مقیاس صنعتی، ورز دادن دستی دیگر کارآمد نیست. استفاده از میکسرهای اسپیرال با کنترل سرعت و زمان، گلوتنسازی کنترلشدهای را فراهم میکند. این ابزارها، بافت خمیر را بدون بیشازحد گرم شدن حفظ میکنند؛ عاملی که برای تخمیر سرد بسیار حیاتی است.

فرآیند تخمیر سرد بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت، نیازمند محیطی پایدار و بدون نوسان دمایی است. باکس خمیر صنعتی یا یخچالهایی با رطوبت کنترلشده، از خشک شدن سطح چونهها جلوگیری کرده و به شکلگیری ساختار هوادهی (air pockets) کمک میکنند.
در تولید پیتزاهای حرفهای، یکدست بودن اندازه چونهها باعث یکنواختی پخت و ظاهر بهتر در سرو نهایی میشود. استفاده از ترازوی دیجیتال با دقت بالا، کلید حفظ این استاندارد است.
برای انتقال آسان پیتزا از میز آمادهسازی به کف فر یا سنگ، استفاده از پارو پیتزا ضروری است. نوع پانچدار به خروج رطوبت اضافه از کف کمک میکند و پیتزایی تردتر نتیجه میدهد، در حالیکه نوع بدون پانچ برای انتقال دقیقتر مناسب است.
در مجموع، تهیه یک خمیر ناپولیتن اصیل نیاز به چیزی فراتر از مهارت دارد. این کار، ترکیبی است از مواد اولیه دقیق، زمانبندی حسابشده، و ابزارهای صنعتی استاندارد که همه در کنار هم، تجربهای منحصربهفرد از پیتزای ایتالیایی را رقم میزنند.

بله، اما مقدار آن باید بسیار کم باشد (کمتر از ۱ گرم در این دستور). خمیر ناپولیتن به زمان نیاز دارد، نه سرعت.
میتوانید، اما نتیجه نهایی کیفیت کمتری خواهد داشت. طعم و بافت خمیر تخمیرشده بسیار بهتر است.
وقتی بافتی نرم و کمی کشسان دارد، بهآرامی باز میشود و بازمیگردد و زیر انگشت شما فرو میرود بدون اینکه ترک بخورد، آماده است.
حالا که این پایه پیتزای عالی را دارید، میتوانید برای مهمانهایتان این پیتزا جذاب را درست کنید.
منابع: heygrillhey
علیرضا فرهمند