درصورتی‌که به حوزه بیمه آشنا نیستید پیشنهاد می‌کنیم که حتماً قبل از ادامه متن، این بخش را بخوانید تا بتوانید مزایا و طرح‌هایی که در این مقاله به آن می‌پردازیم را به راحتی و درستی درک کنید.
بیمه‌گر: بیمه‌گر همان شرکت بیمه است که وارد قرارداد با متقاضی خرید بیمه می‌شود.
بیمه‌گزار: بیمه‌گزار شخصی است (حقیقی یا حقوقی) که اقدام به خرید بیمه می‌کند و پرداخت اقساط و حق بیمه بر عهده او خواهد بود.
بیمه‌شده: بیمه‌شده کسی است که در واقع مورد بیمه است. برای مثال درصورتی‌که پدر خانواده برای فرزندش بیمه عمر خریداری کند، بیمه‌گزار پدر خواهد بود و بیمه‌شده فرزند. در بیمه عمر، بیمه‌شده تحت پوشش بیمه است نه بیمه‌گزار.
سرمایه عمر: سرمایه‌ای است که در صورت فوت بیمه‌شده به ذینفعان او پرداخت می‌شود.
سرمایه حادثه: سرمایه‌ای است که در صورت فوت بیمه‌شده بر اثر حادثه به ذینفعان او پرداخت می‌شود.
ذینفع: ذینفع کسی است که در صورت فوت بیمه‌شده، سرمایه بیمه عمر به او تعلق خواهد گرفت. برای مثال شخصی خودش را بیمه می‌کند. در این حالت بیمه‌گزار و بیمه‌شونده خود او خواهد بود. در صورتی‌که در بیمه‌نامه‌‌اش همسرش را به عنوان ذینفع خود ذکر کند بعد از فوت او سرمایه بیمه عمرش به همسر او تعلق خواهد گرفت.
مدت قرارداد: مدت‌زمانی که بیمه‌گزار متعهد به پرداخت حق بیمه است و شرکت بیمه، بیمه‌شده را تحت پوشش‌های بیمه عمر قرار می‌دهد. در شرکت‌های مختلف برای مدت قرارداد حداقلی وجود دارد که شما خود آن را انتخاب می‌کنید.
ضریب تشکیل سرمایه بیمه عمر: ضریبی است که بر حق بیمه ماهانه اعمال می‌شود و سرمایه عمر را تعیین می‌کند. شرکت‌های مختلف ضرایب تشکیل سرمایه متفاوتی را ارائه میدهند. برای مثال حق بیمه ماهانه 20 هزار تومان است و ضریب تشکیل سرمایه 300. سرمایه عمر فرد 6 میلیون تومان خواهد بود.
درصد افزایش سالانه حق بیمه: برای خنثی کردن اثر تورم بر سرمایه ذخیره شده در بیمه عمر و حفظ ارزش آن، سالانه درصدی به حق بیمه پرداختی اضافه می‌شود. بسته به شرکت بیمه می‌توانید ضرایب افزایش سالانه متفاوتی را انتخاب کنید.
