نماز که تمام شد، دیدم چند روحانی رفتند پیش امام جماعت مسجد.
من هم که دوباره فضولیم گل کرده بود،
کنجکاو شدم که ببینم، دارن در مورد چه موضوعی با هم صحبت می کنن.
همین جوری که داشتم نگاهشون می کردم،
دیدم حاج آقا با دست به من اشاره کرد و گفت:
چرا عقب نشستی، بیا این جا پیش ما بشین.
من هم که تا به حال این همه روحانی رو یک جا ندیده بودم، اولش ترسیدم؛
اما دل و زدم به دریا و رفتم جلو.
یه سلام کردم و نشستم.
داشتم حسابی عرق می کردم، که حاج آقای مسجد فهمید مشکل کجاست؛ و به شوخی گفت:
ما لولوخرخره نیستیم که این قدر ترسیدی.
راحت باش.
بعد حاج آقا رو به من کرد و گفت:
اگر صدایت کردم بیایی، به خاطر این بود که بحث من با این دوستان،
موضوعی هست که به نظرم مناسب هست برای خانواده ها هم مطرح کنیم.
این دوستان قراره چند روزه دیگه بروند برای تبلیغ، در یکی از شهرهای کشور.
آمدم این جا تا من اگر نکته ای را بلدم بگویم.
بعد رو به چند روحانی کرد و گفت:
همین جوری که به این دوستم گفتم،
نکاتی را که می گویم، می توانید هم برای سخنرانی هاتون استفاده کنید؛
و هم اگر بین اعضای خانواده ای مشکل پیش امد، این نکات بسیار کمک کننده هست.
ببینید شما قراره بروید و مردم را موعظه کنید،
اما موعظه و نصیحت کردن، باید شرایطی داشته باشد.
نکته ی اول این که وقتی می خواهید موعظه انجام بدهید،
سعی کنید حواس طرف مقابل به خودتان معطوف کنید.
الان و در این روزگار، مردم این قدر ذهن هاشون مشغول هست،
که وقتی شما دارید حرف می زنید، به همه چیز فکر می کنن، به جز حرف های شما.
می تونید صحبتتان رو با یک داستان جذاب،
یک سئوال جدی،
یک مطلب روز و...
شروع کنید.
البته در زندگی هم همین طور هست.
وقتی زن و شوهر می خواهند صحبت کنند،
یکیشون داره تلویزیون می بینه،
و یکیشون داره، موبایل رو چک می کنه.
این صحبت کردن به هیچ دردی نمی خوره.
اعضای خانواده، باید وقتی می خواهند با هم صحبت کنند،
باید سعی کنند که ذهن طرف مقابل را به سمت خودشون بکشند.
نکته ای که قرآن کریم روی اون تاکید داره.
*در موعظه باید ابتدا، ذهن و حواسّ شنونده را به خود متوجّه کنیم.
لقمان/۱۳: تفسیر نور.
نکته ی دوم این که اگر قرار است نصیحتی انجام بشود، باید دلیل و منطق محکمی داشته باشید.
فرض به مثال شما می خواهید به مردم بگویید که دروغ نگویند.
باید دلیل محکم و منطقی برای دروغ نگفتن برایشان بیارید تا قبول کنند.
و یا می خواهید به جوانی و یا به فرزند خودتان بگویید که این دوست مناسب تو نیست،
باید یه دلیل منطقی برایش بیاورید.
اگر دلیل منطقی نیاورید به ظاهر به حرف های شما گوش می کنند،
اما در عمل همان رفتار را ادامه می دهند.
نکته ای که قرآن نیز روی آن تاکید دارد.
* مواعظ خود را با دلیل و منطق بیان کنیم.
لقمان/۱۳: تفسیر نور.
نکته ی سوم این که نکات اصلی رو اول بگویید.
یعنی اگر قرار است پنج نکته ی تربیتی گفته شود،
اگر قرار است نکاتی دینی گفته شود،
ابتدا نکات مهم تر را بگویید، که اگر آن نکات رعایت شود،
روی دین مردم اثر بیشتری دارد؛
و یا زندگی را زیباتر می کند.
* در ارشاد و موعظه، مسایل اصلى را در اولویّت قرار دهیم.
لقمان/۱۳: تفسیر نور.
و اما نکته ی چهارم این که، اگر قرار است که مطلبی را به شخصی به طور خصوصی بگویید،
هر توصیه ای که می خواهید انجام بدهید،
حتما اسمش را ببرید.
یعنی می خواهید به فردی سه تا مطلب بگویید،
این گونه نباشد که از اول تا آخر مطلب حتی یک بار اسمش را بیان نکنید.
حتی در زندگی شخصیتون.
وقتی می خواهید چند تا نکته به همسرتان بگویید،
هر نکته ای را که خواستید شروع کنید با یه قربونت برم، فدات شم، عزیزم شروع کنید.
خلاصه نام طرف مقابلتان را بیاورید.
*در موعظه، براى هر توصیه‌اى نام مخاطب را تکرار کنیم.
لقمان/۱۶: تفسیر نور.
و نکته ی آخر این که، محبت کردن و احترام قائل شدن برای افرادی که دارید آن ها را موعظه می کنید، فراموش نشود.
بعضی از ما فکر می کنیم که چون روی منبر نشسته ایم،
افراد پایین منبر، از ما پایین تر هستند،
و بنابراین از دید بالا به پایین صحبت می کنیم.
این نوع رفتار بعضی از هم لباسی های ما باعث شده که مردم همه ی ما رو به همین چشم ببینن.
یعنی گاهی آتیشش من رو هم می گیره.
کلی باید با اون شخص صحبت کنم تا قانع بشه که در لباس ما افراد زیادی هستند که شبیه بقیه مردم هستند؛
و خود را بالاتر از دیگران نمی بینن.
جا انداختن این مطلب بستگی به رفتار من و شما داره.
ما که دم از قرآن می زنیم، توصیه ی قرآن این است که موعظه باید همراه با محبت باشد.
* موعظه باید با محبّت و عاطفه همراه باشد.
لقمان/۱۳: تفسیر نور.
* یکى از شرایط تأثیر موعظه، احترام و شخصیّت دادن به طرف مقابل است.
لقمان/۱۳: تفسیر نور.
یعنی اگر می خواهید، مردم و یا حتی فرزند و یا همسر خود را موعظه کنید،
حتما باید بهشون محبت کنید،
حتما باید براشون شخصیت قائل باشید،
تا موعظه و نصیحت شما اثرگذار باشد.
حرف های من تمام شد و من فقط یک نکته ای را در پرانتز بگویم و بعد اگر نکته ای نیست، بروید به امان خدا.
اون نکته هم این است که بی انصافی نکنید.
اگر جایی این مطالب را بیان کردید، حتما بگویید که این مطالب، از قرآن استخراج شده؛
و اجازه ندهید که مردم فکر کنند که این مطالب، دستاوردهای شماست.
انصاف را رعایت کنید.
اجازه بدهید که مردم بدانند قرآن برای زندگی زیبا، حرف های زیادی برای گفتن دارد.
یا علی.
وقتی اون چند روحانی رفتند،
خیلی دلم می خواست یه ماچ آب دار از لپای حاجی بگیرم،
اما روم نشد.
حاج آقا هم رو به من گفت: فعلا به خاطر شرایط کرونا نمی تونیم دست بدم و روبوسی کنیم،
ولی اگر امری ندارید، بنده مرخص بشوم.
با حاج آقا خداحافظی کردم و سریع رفتم به سمت منزل،
تا اون چیزی رو که یاد گرفته بودم به همسرم بگم.
)خلاصه ی نکات موعظه و نصیحت کردن:
۱-حواس مخاطب را به سمت خودتان بکشانیم.
۲- برای حرف هایمان دلیل منطقی داشته باشیم.
۳- ابتدا مسائل اصلی را بیان کنیم.
۴- نام مخاطب را تکرار کنیم.
۵- همراه با محبت باشد.
۶- به طرف مقابل شخصیت بدهیم)
