ویرگول
ورودثبت نام
مرتضی باقری زاده
مرتضی باقری زاده
خواندن ۲ دقیقه·۵ سال پیش

همکاری در خانواده

*پدر خانواده دارد ماشینش را تعمیر می کند و فرزندان خانواده به سراغ پدر می روند و دوست دارند به او کمک کنند.

اما پدر خسته است و تعمیرات ماشین انرژی او را گرفته، و این فرزندان هم جلوی دست و پایش را گرفته اند و خستگی پدر بیشتر می شود.

هر وسایل و ابزاری که می خواهد بردارد، یا دست دخترش است و یا دست پسرش.

این فرزندان دائم به پدر می گویند: هر چیزی که می خواهی بگو، تا ما به تو بدهیم.

و این کار یعنی، زمان درست کردن ماشین بیشتر می شود و خستگی پدر بیشتر.

*مادر خانواده دارد اتاق را مرتب می کند، فرزندان به سراغ مادر می روند و به او می گویند: هر لباس را هر جایی که می خواهی بگذاری بگو تا ما انجام دهیم.

مادر هم که خسته است می گوید: نمی خواهد.

شما بروید و به بازیتان برسید و من خودم وسایل را سر جایش می گذارم.

اما بچه ها که گوش نمی کنند، به خاطر این که بازی الان بچه ها این است که کمد لباس هایشان را در کنار مادرشان تمیز کنند.

پدر دارد کولر را تعمیر می کند و مادر دارد ظرف می شورد، و این جنگ قدرت بین والدین و فرزندان ادامه دارد.

اما پدر و مادر عزیز بدانید که برای فرزندان لذت بخش است که در کنار پدر و مادر قرار گرفته و در اوج امنیتی که در کنار پدر و مادر دارند، و احساس آرامشی که در کنار والدین خود دارند، چیزهای جدیدی یاد بگیرند.

باید برای پدر و مادر هم لذت بخش باشد، که این گونه فرزندانشان در کنارشان باشند.

چون با ثمره ی زندگیشان که فرزندانشان هستند، دارند کار مشترکی را انجام می دهند.

بله ممکن است که پدر و مادر بگویند که با این همه خستگی، فرزندان جلوی دست و پای ما را می گیرند، و ما را خسته تر می کنند.

اما هر وقت چنین حسی به شما دست داد، فقط لازم است برای چند ثانیه هم که شده، خودتان را بگذارید به جای کسانی که هیچ فرزندی ندارند، و سال ها فرزند می خواهند و نمی شود.

برای این زن و شوهر، شستن ظرف ها، تعمیرات ماشین، درست کردن کولر چه لذتی دارد؟

تمام لذت ها زمانی است که وارد منزل شوی و چشمت به چشمت فرزندت بیافتد و خنده ی او را ببینی.

کسانی که فرزند دارند می دانند که یک لحظه لبخند فرزند با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست.

پس به جای غر زدن، از این که فرزندان ما کنار ما هستند و دارند کار جدیدی یا می گیرند، و شادمان هستند، از در کنار فرزندان بودن لذت ببریم.

پیش به سوی جامعه ی آرمانی

جامعه ی آرمانیتربیت فرزندفرزندکودکپدر و مادر
بسم الله الرحمن الرحیم.مرتضی باقری زاده هستم، متولد 1361/5/12. تمام تلاشم را می کنم که به مردم عزیز کشورم کمک کنم که زندگی بهتری را داشته باشند. سال ها است که در شغل معلمی، در مقطع دبستان مشغول هستم.
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید