فضای مجازی، با تمام خوبی‌ها و فوایدی که دارد، گاهی آن روی سکه‌ی خودش را نشان می‌دهد و آسیب‌های سنگین و خطرناکی برای مخاطبان خود ایجاد می‌کند. چالش‌هایی مانند نهنگ آبی و مومو که مخاطبان آن‌ها را بیشتر کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند به جسم و روح مخاطب آسیب‌های جدّی و جبران‌ناپذیری وارد می‌کنند و حتی گاهی باعث نابودی او می‌شوند.
این‌گونه چالش‌ها از مراحل متعدّدی تشکیل شده‌اند که در هر مرحله از کاربر می‌خواهند کاری انجام دهد و عکس آن را برای گرداننده‌ی بازی بفرستد. هرچه بازی جلوتر می‌رود، کاربر باید به خود و محیط اطرافش خسارت بیشتری وارد کند و ادمین بازی را از آن مطّلع کند و اگر بخواهد از ادامه‌ی بازی سر باز بزند یا مراحل بازی را کامل طی نکند، موردِتهدید گرداننده‌ی بازی قرار می‌گیرد. در مرحله‌ی آخر نیز از کاربر خواسته می‌شود که خودش را از بین ببرد. مرحله‌به‌مرحله‌بودن بازی باعث می‌شود که کاربر به‌طورِکامل تحت سلطه‌ی ادمین قرار بگیرد و نتواند از مرحله‌ی آخر که خودکشی است نیز سر باز بزند.
در این یادداشت، می‌خواهیم به بررسی این موضوع بپردازیم که والدین چگونه می‌توانند از ورود فرزندانشان به این‌گونه چالش‌ها پیشگیری کنند.
اغلب کودکان و نوجوانانی که رغبت بیشتری به استفاده از این‌گونه چالش‌ها دارند و به دستورات ادمینِ بازی عمل می‌کنند و با او مخالفت نمی‌کنند از احساس تنهایی و افسردگی رنج می‌برند.
در انجام بازی‌های کامپیوتری با فرزندانتان همراه شوید!
بخش عمده‌ای از مخاطبان بازی «نهنگ آبی» افرادی بوده‌اند که از قبل به خودکشی فکر می‌کرده‌اند و این بازی فضای اقدام به افکارشان را فراهم کرده است و مسیر خودکشی و ازبین‌بردن خودشان را قدم‌به‌قدم برای آن‌ها برنامه‌ریزی کرده است. والدین اگر علائمی از افسردگی یا افکار منفی و آسیب‌زا در فرزندانشان می‌بینند، باید برای درمان آن اقدام کنند و ریشه‌ی این‌گونه مشکلات را در فرزند خود از بین ببرند.
والدین باید عزّتِ‌نفس و اعتماد‌به‌نفس فرزندان خود را تقویت کنند تا آن‌ها به مطیعِ بی‌چون‌و‌چرای یک ادمین که هیچ شناختی از او ندارند تبدیل نشوند.
در این روزهایی که کرونا باعث شده ارتباط کودکان و نوجوانان با دوستان و اقوام کمرنگ شود، والدین باید برای تفریح، سرگرمی و احساسِ‌تنهایی‌نکردن فرزندانشان برنامه‌هایی تنظیم کنند تا فرزندان برای رفع این نیازها در دام گردانندگان چنین چالش‌هایی نیفتند.
اگر فرزندتان سنّ کمی دارد و ناچارید او را برای گذراندن آموزش مجازی تنها بگذارید، سعی کنید به‌جای نرم‌افزارهای خارجی، از نرم‌افزارهای داخلی استفاده کنید.
در انجام بازی‌های کامپیوتری با فرزندانتان همراه شوید و اطلاعات مناسبی درباره‌ی نوع بازی‌ها و فواید و مضرّات آن‌ها داشته باشید.
سوادِرسانه‌ای خود و فرزندانتان را افزایش دهید و به‌تناسب سنّ فرزندانتان در این زمینه با آن‌ها گفت‌وگو کنید.
یکی از عوامل گرایش کودکان و نوجوانان به بازی‌های کامپیوتری و استفاده‌ی نادرست از آن این است که می‌توانند با صرف زمانی مختصر، احساس موفّقیت کنند و موردِتأیید واقع شوند، درصورتی‌که برای موفقیت در ابعاد دیگر زندگی باید تلاش بسیار بیشتری انجام دهند و برای پیروزشدن باید صبر بیشتری داشته باشند. والدین می‌توانند با شناختی که از استعدادها و علایق فرزندان خود دارند، آن‌ها را در مسیر تجربه‌ی موفقیت و لذّت‌بردن از آن یاری کنند و حس موفّق‌شدن و موردِتأییدبودن را به آن‌ها بدهند تا تشنه‌ی گرفتنِ تأیید از افراد ناشناس نباشند.
