در ایام قرنطینه و سپری کردن بیشتر اوقات در خانه این نگرانی را برای والدین ایجاد کرده است که زمان مشاهده فیلم و تلویزیون چه میزان باید باشد؟ چطور می توانند آسیب های مشاهده زیاد فیلم و تلویزیون را در فرزندان کاهش دهند؟ مباحثی که در این مقاله ذکر شده سعی دارد تا به عنوان راه حل برای شما بیان شود.
از آن جایی که مدت زمانی که کودکان پای تلویزیون می گذرانند مهم است، تحقیقات نشان می دهد که تماشای فیلم و تلویزیون همراه با کودکانِ خود چیزی که به عنوان «باهم دیدن» از آن یاد می کنیم یک سری تأثیرات مثبت دارد. این کار می تواند مهارتهای اولیه سوادآموزی را تقویت کند، هم دلی را افزایش دهد و حتی به کنترل خشونت بعد از تماشای یک محتوای رسانه ای بپردازد.
«باهم دیدن» شبیه آن کاری است که خیلی از پدر و مادرها موقع کتاب خواندن برای بچه هایشان انجام می دهند، مخصوصاً بچه های پیش دبستانی و کوچک تر. این زمان، زمانی است برای در آغوش گرفتن، باهم تمرکز کردن و صحبت کردن در مورد چیزی که با هم می بینیم و می شنویم؛ درست مثل وقتی که برایشان قصه می گوییم.
البته شما مجبور نیستید تک تک برنامه ها را باهم ببینید تلاش کنید که هر زمان که بتوانید با فرزندانتان تلویزیون تماشا کنید، اما این که همیشه با هم پای تلویزیون بشینید ممکن نیست. با این حال از برنامة محبوبشان به عنوان یک راهِ شروع گفتگو با آن ها استفاده کنید
در نهایت چطور می توانید ایده «باهم دیدن» را اجرا کنید و مزایایش را به دست آورید؟ این توصیه ها را با بچه های خودتان امتحان کنید:
با اشاره به بخشی از آنچه دارید می بینید به بچه ها کمک کنید تا به جزئیات داستان توجه کنند. آن چیزی که بدان اشاره می کنید می تواند یک کلمه عجیب باشد، یک بخش گیج کننده یا فقط جزئیاتی جالب. مثلاً می توانید بگویید: “کفشای نویِ برّاقشو ببین!”
این کار به کودکان کمک می کند تا در مورد توالی وقایع، دلایل و اثرات آن فکر کنند. بعد از تماشای برنامه یا قبل از دیدن برنامه ای که شما پیش تر آن را دیده اید بپرسید: “یادت میاد بعد از این که سگه گم شد چه اتفاقی افتاد؟” می توانید پخش برنامه را متوقف کنید و بپرسید: “بهم بگو الآن داره چی میشه؟”
سوالاتی با کی، چی، کِی، چرا، کجا و چطور بپرسید، تا کودکانتان را وادار به استفاده از کلمات جدید و تفکر در مورد آن چه دیده اند بکنید. بگویید: “این کیه؟ اونا کجا زندگی میکنن؟ چرا دارن این کارو میکنن؟”
آیا بچه ها آنچه می بینند با زندگی خودشان مرتبط می کنند؟ مثلاً بگویید: “وای اونا عصبانی هستن. آخرین باری که تو عصبانی بودی چی کار کردی؟” این کار به بچه ها کمک میکند که یاد بگیرند چه طور خودشان را بروز بدهند، بر احساساتشان غلبه کنند و دیگران را بهتر درک کنند.
اطلاعاتی از برنامه و فیلم را که بچه ها بازگو کرده اند، به عبارت دیگر بیان کنید، جزئیات را به زندگی خودتان ربط دهید یا اطلاعات جدیدی بیفزایید. همه این ها راه هایی برای بهبود مهارت های گفتگو هستند، به بچه ها چیزهای جدیدی در مورد دنیا یاد می دهد و رابطه شما را تقویت می کند. مثلاً بگویید: “صداهای بلند، دَنی بَبره رو ترسوند. منم صداهای بلندو دوست ندارم. تو وقتی یه صدای بلند می شنوی چه حسی داری؟”
کودکان خیلی دوست دارند در مورد فیلم و نمایش ها صحبت کنند. از این علاقه بهره برداری کنید، چرا که فرصت های زیادی برایتان فراهم می کند تا بتوانید بفهمید کودکان به چه چیزهایی علاقه مندند، چه چیزهایی برایشان مهم است و حتی چه چیزهایی دارد در زندگیشان اتفاق می افتد. ممکن است از دیدن این که گفتگویتان به کجاها می کشد شگفت زده شوید!
