بابالنگ دراز عزیزم!سلام!
اول سلام میدهم چون میدانم که این نشانه ی احترام است,من دیگر دختر کوچکی نیستم و این کار ها رو خوب بلدم...این کار ها را خانم لیپت به من یاد داده...
خانم لیپت همیشه میگفت که باید مثل یک "خانم" رفتار کنیم,ولی تو هم خوب میدانی که این کار ها از من برنمی آید!هه هه(:چندین بار سعی کردم که مثل یک "خانم" رفتار کنم...ولی اول دستو پاچلفتی بودنم نگذاشت و بعد هم من "خانم"شدن را دوست نداشتم..پس فقط قسمت"احترام گذاشتن" را انجام می دهم تا خانم لیپت از من دلخور نباشد!به هر حال...او کسی بود که مدت طولانی از من نگهداری کرد!
همانطور که میدانی...امروز اولین روز کالج بود.نمی شود گفت عاشق کالج هستم,ولی باید به یاد داشته باشم که درس خواندن راهیست که من باید به سمتش بروم...تا بتوانم روی پای خودم بایستم!
روی پای خود ایستادن واقعا کار سختیه!ولی من باید این کار را انجام دهم,چون تا ابد نمی توانم اینجا بمانم و با پول جیبی که شما به من می دهید به زندگیم ادامه دهم!البته من همیشه از این بابت قدردان شما هستم و خواهم بود!(:
بابالنگ دراز...
داشتن هدف کار مهمی است و روی پای خود ایستادن برای من یک هدف است!...به نظر من,همه باید اهدافی در زندگیشان داشته باشند!من هم سعی می کنم اهدافی در زندگیم داشته باشم..
بابا لنگ دراز عزیزم!من امروز فهمیدم که در بدترین شرایط هم می توان شاد بود و در بهترین شرایط هم می توان غمگین شد!فهمیدم که انسان,باید خودش شادی را انتخاب کند...و الا دلیل برای غمگین شدن بسیار است!
امروز روز خوبی در کالج گذراندم...بهتر است بگویم روزی معمولی!ولی من دارم سعی میکنم که خودم را "شاد" نگه دارم...چون همانطور که گفتم...این یک انتخاب است!
سعی خواهم کرد که امسال درس هایم را خیلی خوب بخوانم!ولی ناراحت نباشید!نامه فرستادن به شما را هرگز فراموش نمی کنم!اگر چه شما جوابی به نامه های من نمی دهید,ولی من نامه فرستادن به شما را دوست دارم,چون شما تنها کسی هستید که از تمام واقعیت ها باخبرید...و شما تنها کسی هستید که بی سروصدا به هر چه که می گویم گوش میدهید!
بابا لنگ درازم!من امروز تصمیم گرفتم که فرد شادی باشم و خودم را هیچ وقت ناراحت نکنم!چون تنها دلیل ناراحتی آدمی هم کارهای خودش هست,پس من نمیخواهم "خودم" را ناراحت کنم!
امیدوارم شما هم همیشه شادی را انتخاب کنید!
_جودی آبوت
