امروز از آبجیم پرسیدم:به نظرت مهربونی یعنی چی؟
گفت:قبل اینکه به فکر خودت باشی,به فکر بقیه باشی!فداکاری کنی!آدمی که این ویژگی هارو داره...قطعا مهربونه!
با خودم فک میکردم که,همچین آدمایی وجود خارجی ندارن...یا حداقل,آدمای معدودی اینجورین ...
ولی...امروز فهمیدم که...
آره!آدمای مهربون هنوزم هستن!من فک میکردم که نسلشون منقرض شده...ولی نشده!
از کجا فهمیدم؟
گوشی آبجیمو گرفته بودم و داشتم پستای بچه های مردمو نگاه میکردم...یکی از پستا موضوعش این بود:
تو تا الان چه مهربونی کردی؟کامنتارو خوندم و با خودم گفتم:یا خدااااا!اینا آدم نیستن!اینا فرشته ان!!!
حقیقتا خوندنش حس خوبی داشت...بزارین یه چند تاشونو بهتون بگم:
فهمیدم که چیزی به اسمِ "مهربونی بزرگ" یا "مهربونی کوچیک" نداریم!
کمک به یه نفر نیازمند؟مهربونیه!
من همیشه کنارتماااا؟مهربونیه!
حرف بزن,دارم گوش میدم؟مهربونیه!
می خوای غذامو تقسیم کنم با هم بخوریم؟مهربونیه!
اشکالی نداره تو تلاشتو کردی؟مهربونیه!
نگران نباش,من به چیزایی که میگی احترام میزارم؟مهربونیه!
خوب استراحت کردی؟مهربونیه!
لبخند زدن به آدما؟مهربونیه!
کمک کردن به بقیه؟مهربونیه!
.......
نمیتونیم مال و داراییمون رو بهونه کنیم!نمیتونیم جامعه ی بد و آدمای غیر قابل اعتماد رو بهونه کنیم!
ما باید با هم دیگه مهربون باشیم!اول باید با خودمون و بعد باید با اطرافمون مهربون باشیم!
یادت نره که مهربونیات به خودت برمیگردن!
تو چه مهربونی کردی؟*-*
