به اطرافم نگاه میکنم و کلی آدم میبینم...
با دقت که نگاه میکنم میتونم کلی قلبِ شکسته,کلی حرف های ناگفته,حسرت های تو دل مونده,چشمایی خالی از احساس و روح های مرده ببینم...
وقتی که با دقت بیشتر نگاه میکنم...اونا دیگه آدم نیستن...اونا فقط "موجود زنده ان"....یا شاید هم فقط مرده هایی هستن که فراموش کردن که بمیرن؟؟؟هوم؟
.
.
.
دیروز به دوستم گفتم:واو!ابر هارو!چقدر قشنگن(((:
گفت:هوم
_چرا اینطور گفتی؟
گفت:اَه!این فقط ابره!ابری که همیشه میبینیم....چیزه خاصی نیست!
چرا اینقدر...اینقدر بد بین و منفیه؟!..ناراحتم براش(:
.
.
.
شاید موضوع فقط طرز نگاهمون به دنیاس...شاید ما با زدنِ عینک بدبینی روح هامونو خودمون میکشیم....???
چرا داریم زندگی رو برای خودمون تلخ میکنیم؟چرا داری زندگی رو برای خودت تلخ میکنی؟حتی اگه بدبخت ترین آدم دنیا هم باشی...نباید خودتو ببازی!باید تمرکز کنی رو نقاط مثبت!باید دل ببندی به روزنه ی نور کوچیکی که تو زندگیت میتابه!
نمی بینی؟روزنه ی نوری تو زندگیت وجود نداره؟دروغ نگو!تو فقط بهش دقت نکردی!تو فقط دنبالش نگشتی!!!اگه اون عینکِ بدبینی لعنتی رو بزاری کنار شاید دیدیش!تلاشتو بکن!
.....
و هر وقت بهت گفتم ابر دوست دارم و خوشگلن...نگو: چیز خاصی نیست!بگو:چقدر قشنگه ... و ذوق کن!عکسش رو هم بگیر!
هر وقت بهت گفتم:بارون حس خوبی داره...نگو:ازش بدم میاد!حس میکنم خدا تف میکنه تو صورتم!...بگو:بوی نم خاکِ بعدش هم که یه چیز دیگسسسس!!
به خاطر اینکه امتحانتو اینبار خراب کردی ناراحت نشو....و نگو:من هیچی بلد نبودم...بگو:نقاط ضعفمو پیدا کردم
.
.
.
آدمای منفی خیلی خطرناکن...اونا نه تنها قاتل روح های ظریف خودشون بودن...سعی میکنن روح های بقیه رو هم بکشن!!!بهشون گوش نده!
.
.
.
احساس میکنم هر چقدر بزرگتر میشیم .... خودمون ترجیح میدیم کودک درونمون رو بکشیم و روحمون رو از بین ببریم...تا اینکه همرنگ جماعت باشیم,تا این که احمق به نظر نرسیم....ولی نمیدونم که تنها چیزی که احمقانس این طرز تفکر و نگاهامونه نه؟
.
.
.
#نگاهت به دنیا رو عوض کن
