این که مصرف دارو می تواند این شرایط را درمان کند، کاملا بستگی به شرایط فعلی بدن بیمار دارد.
اما از جمله داروهای مصرفی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
آهن: مصرف مکمل های غنی از آهن برای بیمارانی که میزان آهن خون شان کمتر از مقدار معین است، بسیار موثر خواهد بود. اما متاسفانه، با خوردن این مکمل ها، نشانه های بیماری بیشتر می شوند! امکان تهیه این مکمل ها از طریق فروشگاه های اینترنتی نیز امکان پذیر است.
آلفا دو آگنوسیست: زمانی که سندروم پای بی قرار در شرایط بحرانی باشد، با خوردن این قرص می توان آن را درمان کرد. البته باید به این مورد هم توجه کنید که ممکن است با خوردن آن ها، حرکات دوره ای پاها، در زمان خواب، درمان نشود.
قرص های ضد درد: زمانی که نشانه های بیماری در مراحل اولیه هستند، با خوردن قرص های مسکن، مثل: ایبوبروفن، که نوعی داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است، بتوان شرایط را کنترل کرد. با مراجعه به فروشگاه های اینترنتی می توانید این قرص را تهیه کنید.
داروهای ضد تشنج: این قرص ها در بهبود درد، انقباضات عضلات، نورو تراپی و همین طور نشانه هایی که در طول روز مشاهده می کنید، موثر است. داروی نورونتین یا گاباپنتین، نوعی قرص ضد تشنج مجبوب است.
بنزودیازپین: این دسته از قرص ها نوعی از قرص های مسکن هستند که برای از بین بردن نشانه های قوی و خفیف سندروم پای بی قرار، خصوصا در طول خواب، موثر است. به طور مثال: می توان به داروهای رستوریل (تمازپام)، زاناکس( آلپرازولام) و کلونوپین (کلونازپام)، اشاره کرد.
عامل دوپامینژیک: زمانی که این قرص ها وارد بدن می شوند، سطح دوپامین مغز را که نوعی انتقال دهنده عصبی است، بالا می برند. این قرص ها در درمان حساسیت های آزار دهنده پا ناشی از سندروم پای بی قرار، موثر هستند. لودوپا و کاربیدوپا از جمله عوامل دوپامینژیک متداول می باشند.
آگونیست دوپامین: این دسته از قرص ها نیز مثل قرص های دسته قبل میزان دوپامین مغز را بالا برده و حساسیت های آزار دهنده پا را از بین می برند. بدن بیماران کهنسال با مصرف این قرص ها واکنش نشان می دهد. البته در برخی از تحقیقات گفته شده است که عوارض جانبی این داروها بسیار بیشتر است.
داروهای مخدر( آرام بخش ): یکی دیگر از قرص هایی که برای درمان درد و از بین بردن نشانه های ناشی از این نوع سندروم تجویز می شود، قرص های مخدر است. از آن جایی که این قرص ها عملکرد بسیار موفقی داشته اند، هر گاه که قرص های قبل تاثیری نداشته باشند، پزشک مصرف این نوع را توصیه می کند. دو قرص کدئین و پروپکسی فین، دو نمونه از این قرص با دوز پایین هستند و اکسی کدوم هیدروکلروئید، متادون هیدرکلروئید و لوورفانول جز قرص های مخدر با دوز بالا هستند.
گاهی اوقات پزشک داروهای مخصوص بیماری پارکینسون و ضد صرع را هم برای درمان حرکات بی اختیار سندرم پای بی قرار تجویز می کند.
چنانچه وخیم تر شدن این سندروم به واسطه شرایط و بیماری های پنهان دیگری باشد، و آن بیماری ها بهبود پیدا کنند، دو حالت وجود دارد: سندروم پای بی قرار به کلی درمان می شود یا این که باز هم باقی می ماند. معمولا کم شدن میزان آهن بدن و نوروتراپی ترجیحی باعث این شرایط می شوند.
درمان خانگی بی قراری پا
در صورتی که سبک زندگی تان را تغییر داده و بعضی از داروها( تجویز شده پزشک) را مصرف کنید، می توانید نشانه های این بیماری را از بین برده و شرایط را کنترل کنید. از جمله این موارد می توان به روش های زیر اشاره کرد:
ماساژ و دوش آب گرم: با این کار ماهیچه ها به آرامش رسیده و از شدت نشانه ها هم کم می شد.
کمپرس سرد یا گرم: بعضی می گویند که کمپرس سرد و دسته دیگر می گویند کمپرس گرم مؤثر است. حتی بعضی ها هم آب ولرم را ترجیح می دهند.
روش های به آرامش رسیدن: از آن جایی که استرس باعث بدتر شدن بی قراری پا می شود، انجام حرکات ورزشی مثل: یوگا، مدیتیشن و تای چی در بهبود نشانه ها موثر است.
ورزش: یکی دیگر از راه های خانگی، حرکت دادن پاهاست که در برطرف کردن نشانه ها موثر هستند. چنانچه فرد سبک زندگی ثابت و کم تحرکی داشته باشد، اگر به جای استفاده از خودرو پیاده برود یا در کلاس های ورزشی ثبت نام کند، کمک بسیار زیادی به بهبود بیماری خود خواهد کرد.
