ملاعلی سمنانی معروف به حكیم الهی حدود 2 قرن پیش در بین مردم سمنان می زیست، با این حال هنوز یاد و نامش میان مردم سمنان زنده است. یکی از داستان هایی که از حکیم الهی نقل شده و بین مردم سمنان به ضرب المثل نیز تبدیل شده است، به ماجرای نصب چراغی در آب انبار سمنان برمیگردد...
«گویا یكی از ثروتمندان محله لتیبار سمنان كه منزل وی در جوار آب انبار عمومی محله بوده، به مردم پیشنهاد می‌كند كه لوله آبی از آب انبار مذكور به خانه خود بكشد، در عوض روشنایی آب انبار را تضمین می كند. مردم از حكیم الهی، مانند بسیاری از امور، كسب تكلیف می‌كنند. حكیم با شعری به گویش سمنانی جواب می دهد: « چلا ممره ممونه تاریك / لوكه ممونه دراز و باریك»( چراغ خاموش می شود و فضا تاریك می ماند، در حالی كه آن سوراخ دراز و باریك می ماند و حق حقوقی ایجاد می كند)» (تاریخ سمنان، تالیف عبدالرفیع حقیقت)
اتفاقات این روزهای کرونایی در فضای سیاستگذاری و اجرایی کشور چندان بی ربط با این صحبت حکیم نیست. هرچند این ماجراها میتواند هر دو وجه مثبت و منفی را دربرداشته باشد. بدین معنی که خاموشی و تهدید کرونا، می تواند منجر به تغییراتی در مقررات، مالکیت ها، فرایندها و حتی عادات شود. ممکن است برخی در این میان بار خود را با فرصت های انحصاری ببندند (مانند ایجاد لوله آبی به آب انبار :) ) و برخی نیز با استفاده از پنجره ایجاد شده به توسعه و اجرای مقررات و خدمات الکترونیکی معلق شده بپردازند.
با توجه به خانه نشینی مردم و شکستن رکورد استفاده از اینترنت و خدمات مجازی همچون آموزش الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی، تماس های تصویری، خدمات سکوهای اشتراک و پخش ویدئو و... بهترین فرصت جهت توسعه دولت الکترونیک و هموار نمودن مسیر تغییر عادات مردم (چه مراجعان و چه کارمندان) وجود دارد.
مطمئنا این بحران کشور ما و دنیا را به صورتی تغییر خواهد داد که بسیار متفاوت با پیش از آن خواهد بود. امیدوارم این تغییرات، از نوع مثبت آن باشد و نه لوله ای دائمی به آب انبار که پس از بحران هم همچنان باقی بماند...
تنها زمان نشان خواهد داد که کرونا باعث میشود کنترل فرکانس های بیشتر به وزارت ارتباطات برسد، پلتفرم های خدمات آنلاین ملی به چه شرکت هایی واگذار شود و...
