قسمت زیادی از بدن انسان از مو پوشیده شده است و ریزش مو مشکلی است که افراد زیادی با آن روبرو هستند.
مو از پروتئینی به نام کراتین که در فولیکول های سطح خارجی پوست تولید می شوند ساخته می شود.
با تولید سلول های جدید مو توسط فولیکول ها، سلول های قدیمی با سرعت 6 اینچ در سال به سمت سطح پوست بیرون رانده می شوند.
ساختار کامل مو
مویی که دیده می شود در حقیقت رشته ای از سلول های مرده کراتین است.
موی یک فرد بالغ حدود 100 تا 150 هزار تار است که روزانه حدود 100 عدد از آن ها را از دست می رود.
در نتیجه دیدن تارهای مو در بین برس هشدار جدی ای به حساب نمی آید.
معمولا 90 درصد از موی افراد به طور دائم در حال رشد هستند.
هر فولیکول دوره حیات خودش را دارد که عواملی مانند سن، بیماری و فاکتورهای بسیار دیگر بر آن اثرگذارند.
دوره حیات فولیکول به سه بخش تقسیم می شود:
آناژن: رشد فعال مو که بین دو تا هشت سال به طول می انجامد.
کاتاژن: رشد گذرای مو که بین دو تا سه هفته طول می کشد.
تلوژن: مرحله استراحت که حدود دو تا سه ماه طول می کشد. در پایان مرحله استراحت مو ریخته می شود.
موی جدید جایگزین آن می شود و چرخه رشد دوباره شروع می شود.
با بالا رفتن سن، مرحله رشد مو آهسته می شود.
دکترها نمی دانند چرا برخی فولیکول ها دوره رشد کوتاه تری نسبت به بقیه دارند. البته عوامل تاثیرگذار زیادی نیز در ریزش مو وجود دارد که در ادامه بیان می شوند:
بالا رفتن بیش از حد و غیر معمول اندروژن(هورمون های مردانه معمولا هم در خانم ها و هم در آقایان تولید می شود) تا حدی می تواند باعث ریزش مو شود.
ژن های طاسی هم از پدر و هم از مادر ممکن است به فرد منتقل شده و باعث ریزش مو شوند.
داروهای شیمی درمانی مورد استفاده در درمان سرطان ، رقیق کننده خون ، مسدود کننده های بتا-آدرنرژیک که برای کنترل فشار خون استفاده می شوند و قرص های ضد بارداری می توانند باعث ریزش موی موقت شوند.
این عوامل می توانند باعث ریزش موقت مو شوند.
در بعضی موارد رشد مجدد، معمولا پس از بهبود وضعیت آغاز می شود، اما در بعضی موارد ممکن است مو دیگر اصلا رشد نکند.
اختلال خود ایمنی ممکن است باعث آلوپسی آرئاتا شود.
دراین نوع آلوپسی، سیستم ایمنی بدن به دلایل نامعلومی مختل شده و بر روی فولیکول های مو تأثیر می گذارد.
در بیشتر افراد مبتلا به آلوپسی آرئاتا، با گذشت زمان و درمان، رشد مو مجددا آغاز شده ولی با این تفاوت که در آغاز موها نازک تر و روشن تر از موی معمولی خود شخص هستند.
استفاده از شامپوهای نامناسب، رنگ موها و سایر مواد شیمیایی با کم کردن ضخامت مو باعث شکنندگی و آسیب به مو می شوند.
سفت بستن مو، استفاده از فرهای سنگین و یا حالت دهنده های با دمای بالا باعث آسیب شدید به مو می شوند.
این موارد باعث طاسی نمی شوند و در بیشتر موارد اگر منبع مشکل برطرف شود به مرور زمان رشد مو بازمیگردد.
اگرچه آسیب های جدی به ساقه و کف سر ممکن است در مواردی باعث آسیب های جبران ناپذیری شود.
بیماری هایی مانند تیروئید، لوپوس، دیابت، فقر آهن، کم خونی، اختلالات غذایی، آنمی می تواند باعث ریزش مو شوند.
در بیشتر موارد با کنترل شدن بیماری، معمولا رویش مجدد آغاز می شود مگر در مواردی که مانند برخی از شکل های لوپوس زخم یا اختلالات فولیکولی بوجود آید.
رژیم غذایی که باعث کمبود پروتئین و کالری در بدن شود می تواند باعث ریزش موقت مو شود.
زایمان می تواند باعث ریزش موقت مو شود.
عفونت های قارچی در مواردی می تواند ریزش مو را تشدید کند.
کف سر و ساقه مو مانند پوست و سایر اجزای بدن نیاز به مراقبت دارد.
روغن تراپی به همراه استفاده از هیدروسُل ها یکی از راه هایی است که علاوه بر جلوگیری از خشکی کف سر، شکنندگی مو، از بین بردن شوره، رطوبت رسانی با کم کردن استرس و تقویت گردش جریان خون به رشد مو نیز کمک زیادی می کند.
منبع:
