آیا موضوع تغییرات اقلیمی می تواند فراتر از دعواهای سیاسی باعث اتحاد گروه ها برای نجات بشر شود؟
نه، و این چند دلیل دارد.
اول اینکه جدا کردن علم از سیاست کار مشکلی است. و دوم اینکه حتی اگر احتمال نابودی بشر در اثر تغییرات اقلیمی صحیح باشد، ما متاسفانه بدرستی نمیدانیم که دقیقا چه باید بکنیم. یکی از بدترین بخش های این بحث مشکل بودن پیش بینی است. جدا از غیرقابل اعتماد بودن فرضیات کنونی ما، هرچه به پیش بینی در زمان دورتری دست میزنیم، میزان خطای اندازه گیری افزایش میابد، تا این حد که حتی قادر به اندازه گیری اثر مثبت یا منفی اعمال خود نخواهیم بود. پس چطور می توان مشکلی را حل کرد در حالیکه قادر به اندازه گیری نتیجه عمل خود نباشیم.
راه کار های ما چه هستند؟ استفاده از انرژی باد و خورشید؟! اما اینها به ما امکان ذخیره انرژی نمی دهند. آلمان این پروژه را دنبال کرد اما در نهایت دی اکسید کربن تولیدی حتی بیشتر از قبل شد چون مجبور به فعال کردن نیروگاه های ذغال سنگی در زمان کمبود انرژی شد. مشابها طرح های کنار گذاشتن انرژی اتمی هم نیاز به ذغال سنگ را افزایش داد. که اینها به افزایش قیمت الکتریسیته هم انجامید. اینها یعنی نتیجه بدتر با هزینه بیشتر.
پس چه کنیم؟ میزان مصرف خود را کاهش دهیم؟ اما آیا شما حاضر هستید دست از رانندگی بردارید، یا اینکه از بخاری و کولر استفاده نکنید، یا اینکه دیگر از قطار و هواپیما برای سفر بهره نبرید؟ واقعیت این است که شما هیچکدام از این ها را انجام نخواهید داد. پس تعجبی ندارد که ما در زمینه تغییرات اقلیمی دست به اقدام عملی نزنیم.
تحقیقات نشان میدهند وقتی تولید ناخالص ملی کشورها بالا میرود (حدود 5000 دلار سالانه) مردم شروع می کنند به اهمیت دادن به محیط زیست که منتج به کاهش آلودگی می شود. پس یک نگاه این خواهد بود که شاید بهتر است تلاش کنیم انسان ها را از فقر خارج کنیم که هرچند مصرف را در کوتاه مدت افزایش میدهد ولی در دراز مدت نتایج مثبتی بهمراه خواهد داشت.
اولویت تغییرات اقلیمی چطور؟ بیون لامبرگ تیمی از اقتصاددانان تشکیل داد تا روی اهداف هزاره سازمان ملل (حدود 200 مورد) تحقیق کرده و میزان بازگشت سرمایه هر کدام را محاسبه کنند تا مهمترین این اهداف مشخص و اولویت گذاری شوند. جالب اینکه گرمایش زمین اصلا در این لیست قرار نگرفت. مهمترین توصیه او سرمایه گذاری در زمینه مبارزه با سوء تغذیه مزمن در کشورهای در حال توسعه بود.
مسائلی مانند گرمایش زمین بشدت پیچیده هستند. شاید تغییرات اقلیمی مهمترین مشکل ما باشند ولی عملا راه حل مشخصی برای آن نداریم، اما می توانیم امیدوار باشیم مبارزه با فقر و سوء تغذیه بتواند منجر به پرورش نسلی از نوابغ شود که برای آن چاره ای بیابند.
جردن پترسون - استاد روانشناسی دانشگاه تورنتو
