همیشه به خاطر دارم که ماه‌های رمضان، یخچال خانه‌مان ازهمیشه پر رونق‌تر می‌شد . اصلا اول ماه رمضان که می‌شد می‌رفتیم حسابی خرید می‌کردیم تا مبادا در وقت روزه داری کمی از املاح و ویتامین‌های بدن‌مان کم شود.
خلاصه این که سحر بیدار می‌شدیم و تا جایی که جا داشتیم می‌خوردیم و لایه‌های خالی را هم با آب پر می‌کردیم و بعد باز می‌خوابیدیم تا افطار و تا آن وقت از ترس این که گرسنه یا تشنه‌مان نشود بیرون نمی‌رفتیم تا افطار شود و باز همان داستان تکراری.
اما سوال این است که آیا اساسا فلسفه‌ی روزه گرفتن تنها نخوردن و نیاشامیدن در ساعاتی از روز است؟ اگر این طور است چه اهمیتی دارد که انسان گرسنگی و تشنگی بکشد؟ آیا هدف والاتری پشت این گرسنگی و تشنگی قرار دارد؟ چه هدف والاتری درآن وجود دارد؟
تا پایان این مقاله شما به پاسخ پرسش‌های بالا خواهید رسید.
دنیای پیشرفته امروز اگرچه برای انسان مزایای زیادی به همراه داشته اما مشکلات زیادی را نیز به همراه داشته است.
از جمله روزمرگی‌هایی که انسان برای به دست آوردن پول بیشتر و برطرف کردن نیاز‌هایش درگیر آن است.
و البته مشکلات زیادی در این راه جلویش قرار می‌گیرد که او را نا آرام و بی‌قرار می‌کند.
وعلاوه بر آن انسان درگیرو دار بحران اخلاقی و خلا معنوی بوجود آمده، دچار تحلیل رفتن روح می‌شود.
ماه رمضان فرصتی برای احیای روح و روان خسته‌ی انسان است. صبر و تحمل را در انسان زیاد کرده و توانایی او را در برخورد با مشکلات بالا می‌برد و روح انسان را جلا می‌دهد.
همچنین تحمل گرسنگی موقتی در ماه رمضان، انسان را به یاد انسان‌های گرسنه و فقیر می‌اندازد.
و نیز این امر در او روحیه‌ی کمک به انسان‌های نیازمند را ایجاد می‌کند.
اتحادیه جهان اسلام اقدام به توزیع غذا به بیش از ۲۸کشور جهان کرده است. این اتحادیه بیان کرده که این ماه فرصتی است برای این که انسان به هم نوع خود در سراسر جهان کمک کند.
هر بسته غذایی شامل غذاهایی از جمله شکر، چای، برنج، روغن و دیگر مایحتاج زندگی است.
این اتحادیه با فرستادن نمایندگان خود به کشورهای دیگر این مایحتاج را به دست آن‌ها می‌رساند.
این بسته‌ها در میان نیازمندان کشورهای مصر،آفریقای شمالی، اردن، افغانستان، بنگلادش، سنگال و چندین کشور دیگر فرستاده می‌شود.
انفاق یکی از اعمالی است که در دین ما به آن تاکید بسیار شده است.
در آیات اولیه سوره بقره در ویژگی‌های افراد با تقوا بیان می‌کند: کسانی که نماز را به پا می‌دارند و از آنچه خداوند به آن‌ها داده انفاق می کنند.
در جای دیگر خداوند می‌فرماید: کسانی که انفاق می‌کنند مانند کشاورزی هستند که دانه‌ای می‌کارد که هفت خوشه دارد و از هر خوشه ای هفتاد دانه کاشته می‌شود.
حال انفاق، در ماه مبارک رمضان یکی از سفارش‌های دین ماست.
امام سجاد (ع) ظروف غذا را هنگام سحر و افطار آماده می‌کردند تا خودشان به فقرا غذا بدهند، و خودشان با نان و نمک افطار می‌کردند.
در واقع یکی از فلسفه‌های وجوب روزه، درک وضعیت فقرا و کمک به بهبود شرایط زندگی آنان است و به همین خاطر یکی ازمهم‌ترین اعمال در ماه مبارک رمضان کمک به فقرا به شمار می‌آید.
دانستیم که ماه رمضان، ماه پر خیر و فضیلتی است که سفره‌های نعم الهی برای انسان‌ها درآن پهن شده است به طورری‌که حتی خواب انسان هم در این ماه فضیلت است. و همچنین دانستیم از فلسفه‌های ماه رمضان و روزه داری، درک گرسنگی و تشنگی روز قیامت است و این امر خود انسان را به تکاپو می‌دارد تا برای خود توشه جمع کند و از جمله کارهایی که اتفاقا مستقیما با تحمل گرسنگی و تشنگی به انجام آن ترغیب می‌شود، انفاق و نیکوکاری است که مورد تاکید بسیار قرآن و سایر منابع دینی ما است.
بر این اساس است که افراد زیادی در سراسر جهان در این ماه به این امر مبادرت می‌ورزند.
اما اهمیت این موضوع کمک به دیگران و انفاق کردن آنچنان مورد تاکید است که شایسته است انسان در ماه‌های دیگر هم به این کار بپردازد.
برای کمک داوطلبانه و غیر نقدی اینجا کلیک کنید.
برای کمک نقدی اینجا کلیک کنید.
