خطر دارم چون

بسته شد روزنۀ بختم و بیمارم چون،

کرونا آمد و بدبخت و بدهکارم چون

نیست پولی به بساطم که به زخمی بزنم

منم و کسبِ خرابی که زیانکارم چون

رفته ام خدمت یاران که صفائی بکنم

نپذیرفته و گفتند خطر دارم چون

همره و همسفر خیل بدهکارانم

نیست عرضه که کنم لابی و بیکارم چون

عقل من با دل من گفت که گورستان به

من که از زندگیم خسته و بیزارم چون

هرچه از وقت اضافه سر بیکاری ماند

از نخوابیدن من بود که بیدارم چون .