ایران ما کشوری است مرکب از اقوام و ادیان و مذاهب گوناگون. این تنوع قومی و مذهبی یکی از زیبایی‌ها و فرصت‌های کم‌نظیر جامعه‌ی ماست.
کنگره‌ی مشاهیر کرد با هدف بزرگداشت برخی نامداران و چهره‌های اثرگذار جامعه‌ی کرد، 11 و 12 تیر در سنندج مرکز استان کردستان برگزار شد. درباره‌ی پیام آقای روحانی رئیس‌جمهور به این همایش، ضروری می‌دانم دو نکته را مطرح کنم.
نخست، این پیام می‌توانست و باید بسیار قوی‌تر، پخته‌تر و عمیق‌تر از این نوشته شود. به گمان بنده که سالیان طولانی از عمر خود را در تحقیق و تألیف در عرصه‌ی تاریخ ایران و کردستان سپری کرده‌ام، این پیام از حیث محتوا ضعیف، کلیشه‌ای و شعاری است.
به گواه تاریخ، زندگی و تعامل انسانی و صلح‌آمیز اقوام و ادیان و مذاهب گوناگون در ایران، مورد توجه و گاه سرمشق برخی جوامع دیگر از جمله اروپا بوده است. این تجربه و ذخیره‌ی تاریخی در روزگار شایعه و جنگ روانی و امپراتوری رسانه‌ای، می‌توانست در پیام رئیس‌جمهور بازتابی عمیق داشته باشد.
دوم، آقای رئیس‌جمهور تأکید کرده‌اند که همه‌ی اقوام ایرانی از حقوق شهروندی برخوردارند. نکته‌ای معقول و همخوان با قانون اساسی. در تأیید همین نکته بنده این پرسش بسیار ساده را مطرح می‌کنم:
جناب آقای رئیس‌جمهور!
حضرت‌عالی به‌عنوان عالی‌ترین مقام اجرایی کشور که موظف به اجرا و پاسداشت قانون اساسی است، بفرمایید چرا در این کشور استاندار کرد اهل‌سنت نداریم؟
از نگاه بنده انتصاب استاندار کرد اهل‌سنت برای استانی مانند کردستان که اکثریت جمعیت آن کرد اهل‌سنت است، یک حق کاملاً طبیعی و بدیهی است و با هیچ توجیه و استدلالی نمی‌توان مردم را از این حق طبیعی محروم کرد.
انتصاب استاندار کرد اهل‌سنت هم مبنای عقلی دارد و هم پشتوانه‌ی تاریخی.
