دنیا ایران را و تاریخ ایران را با فرهنگ آن می‌شناسد و بی‌گمان از جمله ویژگی‌های برجسته‌ی ایران طی هزاران سال، فرهنگ درخشان آن بوده است.
این روزها چنین برداشت می‌شود که گاهی در برخی عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی دچار مشکلات و ضعف‌های جدی هستیم.
تردید نداریم که برای حل مشکلات فرهنگی و اجتماعی به انباشت تجربه و اندیشه و تعامل سازنده با یکدیگر نیاز داریم.
شرط خرد آن است که از اندیشه و تجربه‌ی همه‌ی آن‌ها که دغدغه‌ای دارند و نگران امروز و فردای ایران‌اند، برکنار از ویژگی‌ها و تعلقات قومی و مذهبی و سیاسی و مانند آن، بهره گرفت.
وقتی می‌توان در عرصه‌ی نظامی از خمپاره‌های ابتدایی دهه‌ی شصت به موشک‌های پیشرفته‌ی امروز رسید، چرا در عرصه‌ی فرهنگ و اجتماع که تعیین‌کننده‌ی سرنوشت کشور است، برخی روش‌ها و رفتارهای پرهزینه، بی‌فایده و بحران‌ساز مانند گشت ارشاد تکرار می‌شود؟
ضعف در انباشت تجربه و اندیشه و نبود تعامل گسترده و سازنده در عرصه‌ی فرهنگ و اجتماع می‌تواند خطرناک‌تر از هر حمله‌ی خارجی باشد.
این درس بزرگ تاریخ را باید به خاطر سپرد و در برابر دیده و اندیشه قرار داد که هر چه مشکلات و نارضایتی‌های داخلی کاهش یابد، احتمال اثرگذاری و موفقیت حمله‌ی خارجی نیز در اشکال گوناگون آن کمتر خواهد شد.
