چهارم شهریور ۱۴۰۰ و در پی انتصاب امیر دریادار شهرام ایرانی به‌عنوان فرمانده‌ی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، متنی نوشتم با این عنوان: چرا این نقطه عطف به چشم برخی نمی‌آید؟
خلاصه و مضمون آن متن این بود که انتصاب یکی از فرماندهان کُرد اهل‌سنت به سمت فرمانده‌ی نیروی دریایی ارتش، موضوعی‌ست شایان توجه و تجزیه و تحلیل که البته و متأسفانه این انتصاب در سطح مدیران و فعالان سیاسی و رسانه‌ای کشور با استقبالی درخور و شایسته مواجه نشد.
امروز نزدیک دو سال از این انتصاب گذشته و عملکرد نیروی دریایی ارتش به‌ویژه در مأموریت موفقیت‌آمیز و بی‌سابقه‌ی ناوگروه ۸۶ که تصویر ایران را در نگاه جهانی تا جایگاه یک ابرقدرت دریایی ارتقا بخشید، مهر تأیید دوباره‌ای‌ست بر درستی این انتصاب.
حضور یک مدیر و فرمانده از میان هموطنان کُرد و اهل‌سنت در جایگاه عالی‌ترین مقام نیروی دریایی ارتش، از حیث مبنا نیز درخور تأمل است و به‌ویژه مدیران ارشد دولتی می‌توانند و باید با عنایت به مبانی این انتصاب، از این تجربه‌ی ارزشمند الگوبرداری کنند و به‌دور از تنگ‌نظری‌های بی‌پایه و عوامانه، مسیر ارتقای مدیران و نخبگان اقوام و مذاهب این سرزمین را بیش از پیش هموار سازند.
تجارب تاریخی صدها ساله نشان می‌دهد که اقوام گوناگون ایرانی و پیروان مذاهب مختلف می‌توانند بر پایه‌ی توجه به نقاط مشترک، حرکتی منطقی و هم‌افزا را در مسیر شکوفایی استعدادها و شکل‌گیری تمدن سامان دهند و شتابان به پیش برند.
البته که مقدمه‌ی ضروری این حرکت، افزایش و تعمیق فهم دقیق از تاریخ و شجاعت رویارویی با برخی عوام‌زدگی‌ها، عوام‌فریبی‌ها و فضاسازی‌هاست.
