نیاز به یک حرکت داریم
و یک مشارکت
برای شناخت و نقد یک نگاه
نگاهی که پرسش و پاسخ و گفتگوی آزاد را برنمی‌تابد
نگاهی که فضای رسانه و جامعه را محدود و بسته می‌خواهد و جوانان و مردم را ناامید و خسته
نگاهی که شعار دین می‌دهد اما همزمان دروغ می‌گوید و تهمت می‌زند و تخریب می‌کند.
نگاهی که برای انسان کرامتی قائل نیست و به جای تکریم با زبان توهین و تحقیر سخن می‌گوید.
نگاهی که سخن نسل امروز را نمی‌فهمد و توان و اراده‌ای برای یک گفتگوی بین نسلی ندارد.
نگاهی که اعتراض را به رسمیت نمی‌شناسد و باتوم و اخراج و تعلیق را جایگزین تبیین و اقناع کرده است.
نگاهی که خیال می‌بافد و رویا می‌فروشد و گزاف می‌گوید و هزینه می‌تراشد.
نگاهی که با کلمات و مفاهیم و با سرنوشت امروز و فردای جامعه بازی می‌کند.
نگاهی که جوان را از مسجد فراری داده و جامعه را از دین
نگاهی که درکی واقعی از اقوام و اهل‌سنت و محرومیت‌ها و مطالبات آنان ندارد.
نگاهی که تاریخ را آن‌گونه که می‌خواهد، نه آن‌گونه که هست و باید، روایت و تفسیر می‌کند.
نگاهی که خود را حق مطلق می‌داند و رقابت انتخاباتی را رویارویی کفر و ایمان می‌خواند.
قهر و ناامیدی، بهترین هدیه‌ای‌ست که می‌توان به صاحبان و هواداران این نگاه داد.
