این روزها جامعه‌ی ما به‌ویژه در سطح نسل جوان و نخبگان و مخصوصاً برخی مدعیان ارزش‌مداری و دین‌داری، دچار آفتی ویران‌گر و آسیبی کشنده است:
حرف می‌زند، سخنرانی می‌کند، متن می‌نویسد، بدون این‌که پشتوانه‌ی مطالعاتی و علمی برای سخن و نوشته‌ی خویش فراهم آورده باشد.
وقتی هم می‌پرسی از کجا و کدام سند و منبع؟
به‌سرعت نشانی چند سایت و صفحه‌ی بی‌شناسنامه یا بی‌محتوای اینترنتی را ردیف می‌کند.
نام این را چه بگذاریم جز یک فاجعه‌ی فرهنگی، اجتماعی !
و چه فاجعه‌ای مرگ‌بارتر از این‌که این روزها بسیاری دین‌داران یا مدعیان انقلابی‌گری با مطالعه و کتاب قهر کرده و خود را با برخی روزمرگی‌های بی‌حاصل و شتاب‌زده فریب می‌دهند؛
و روزگاری در این سرزمین، شهید مظلوم، بهشتی، می‌گفت اگر می‌خواهی پنج کلمه بنویسی باید پنج‌هزار کلمه خوانده باشی.
«جمله بر فهرست قانع گشته‌ايم
زان‌كه در حرص و هوا آغشته‌ايم»
(مولوی)
