خیلی فشرده و مختصر، چند حادثهی تاریخ معاصر را که کومله در آنها حضور داشته مرور میکنیم.
یک) روز ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ تعدادی از عناصر کومله به شهربانی سقز حمله کردند. در این حادثه یکی از اعضای کومله کشته شد و از آن پس، این روز، بهعنوان روز کومله نامگذاری شد.
دو) روز ۳۰ بهمن ۱۳۵۷ حزب دمکرات کردستان به پادگان مهاباد حمله و آن را غارت کرد.
سه) اواخر اسفند ۱۳۵۷ کومله برای عقب نماندن از رقابت سیاسی،نظامی و جنگ قدرت با حزب دمکرات، به پادگان سنندج حمله کرد. این حمله ناکام ماند و کومله نتوانست پادگان را اشغال و غارت کند اما هزینهها و تلفات و خسارات فراوانی متوجه مردم و شهر سنندج کرد.
چهار) عناصر کومله و برخی گروههای مارکسیستی، پیش از حمله به پادگان سنندج، برای فریب افکار عمومی و همراه کردن بخشی از مردم با خود، بهوسیلهی رادیو سنندج که در تسلط عناصر کومله بود، جنگ روانی و رسانهای گستردهای راهاندازی کردند. از جمله برای تحریک مردم و هیجانی کردن فضای عمومی، در سطح شهر سنندج این خبر دروغ را منتشر کردند که گندم سیلوهای سنندج به مقصد قم بارگیری شده است.
پنج) پس از شکست کومله در حمله به پادگان سنندج، هیئتی از طرف رهبری انقلاب به سنندج اعزام شد. آیتالله طالقانی ریاست این هیئت را به عهده داشت. نتیجهی مذاکرات مفصل این هیئت با گروههایی مانند کومله و چریکهای فدایی و برخی شخصیتها و گروههای مذهبی کردستان، این بود که با برگزاری انتخابات، یک شورای شهر برای سنندج تشکیل شود.
شش) در اردیبهشت ۱۳۵۸ و پس از برگزاری انتخابات، شورای شهر سنندج تشکیل شد. مطابق مستندات موجود، از یازده عضو این شورا، نُه نفر از شخصیتها و چهرههای مذهبی و دو نفر از چهرههای نزدیک به کومله بودند. برای نمونه معروف شبلی، یک کارگر مسلمان کرد اهلسنت، با یازده هزار، بالاترین رأی را در میان اعضای شورای شهر داشت.
هفت) کومله و چریکهای فدایی که در شورای شهر سنندج در اقلیت بودند، طی ماههای بعد با جنگ روانی و تحرکات نظامی و ایجاد یک فضای خفقان و بسته، عملاً اجازه ندادند این شورا فعالیت کند. از جمله معروف شبلی را که از چهرههای محبوب مردمی و عضو برجستهی شورا بود، دستگیر کردند و بعد هم به شهادت رساندند.
هشت) طنز تلخ تاریخ این است: کومله که هیچگاه خارج از لولهی تفنگ، حرفی برای گفتن نداشته و بیشترین ستمها را نسبت به مردم کُرد و کردستان روا داشته امروز با قیافهای حق بهجانب و ظاهری عوامفریب، مدعی دفاع از مردم کرد شده است.