حکایت آب و سراب

عده‌ای می‌گویند اسرائیلی‌ها در زمان پهلوی به کشاورزی ایران کمک کرده‌اند.

 برای تشخیص درستی یا نادرستی این فرضیه، سری به کتاب خاطرات مُئیر عزری، سفیر اسرائیل در ایرانِ عصر پهلوی می‌زنیم، ببینیم به عنوان کسی که تقریباً بیشترین اطلاع و تأثیر را در موضوع روابط پهلوی و اسرائیل داشته در این باره چه گفته است.

 عزری در خاطرات خود نوشته است کارشناسان اسرائیلی در طرح‌های کشاورزی دشت قزوین مشارکت داشته‌اند و در مواردی نیز با اغراق از دستاوردهای این کارشناسان سخن گفته است.

 همزمان چند نکته‌ی مهم دیگر هم از خاطرات عزری قابل برداشت است. از جمله:‌

 یک) در برقراری روابط دو کشور در زمینه‌ی کشاورزی، اهداف سیاسی اسرائیل بر هر چیز دیگر تقدم داشته و در اولویت بوده است. یعنی اسرائیل به دنبال یافتن جای پا و همراهانی در منطقه بوده و همکاری کشاورزی بهانه‌ی خوبی برای پی‌گیری این هدف در ایران بوده است.(ص ۴۲۸)

 دو) اسرائیلی‌ها دست‌یابی به صدها میلیون دلار درآمد را از گسترش همکاری کشاورزی با ایران در نظر داشته‌اند.(ص ۴۳۱)

 سه) در زمان جنگ شش روزه، کارشناسان اسرائیلی شاغل در ایران کار کشاورزی را رها کرده و برای شرکت در جنگ راهی اسرائیل شده‌اند.(ص ۴۳۷)

 چهار) برنامه‌ی همکاری کشاورزی و اعزام کارشناسان به ایران بر پایه‌ی نظر کارشناسان اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل طراحی و اجرا شده است.(ص ۱۰۰)

به این خاطر می‌توان فعالیت کشاورزی را یک پوشش برای کار اطلاعاتی و امنیتی دانست.

 پنج) کارشناسان اسرائیلی به گونه‌ای بی‌رویه استفاده از چاه‌های عمیق و برداشت گسترده‌ی آب از منابع زیرزمینی را رواج داده و حتی به اعتراض برخی اهالی که این روش را موجب خسارت به طبیعت و منابع آب می‌دانستند، توجهی نکرده‌اند.(ص ۴۳۲ و ۴۶۵)

 در مجموع، آنچه از مطالب موجود درباره‌ی حضور کارشناسان کشاورزی اسرائیلی در ایرانِ عصر پهلوی، در خاطرات مُئیر عزری برداشت می‌شود، این است که نشانه‌هایی از قربانی شدن منافع ایران و کشاورزی و منابع آب ایران در پای اهداف سیاسی و مطامع مالی صهیونیست‌ها به چشم می‌خورد.

 وعده‌ی نتانیاهو و صهیونیست‌ها را باور نخواهم کرد درباره‌ی آب !

 تاریخ می‌گوید دروغ است و سراب !