توجه و طمع و تهدید دیگران نسبت به ایران، نه محدود به دیروز و امروز است و نه مربوط به دوره و حکومتی خاص.
موقعیت جغرافیایی، منابع و مزایای سرزمین و کشور ایران، آن‌چنان ویژه و برجسته و مهم است که کمتر قدرت خارجی می‌تواند آن را نادیده بگیرد و از آن چشم بپوشد.
تاریخ به ما می‌گوید دشمنی با ایران و طمع و تهدید نسبت به آن، یک توهّم نیست بلکه واقعیتی‌ست انکارناپذیر.
راه دور هم که نرویم و از صفویه تا امروز را مرور کنیم، خواهیم دید که خلیج فارس و اطراف ایران هیچ‌گاه از حضور قدرت‌های خارجی خالی نبوده: پرتغال، انگلیس، امریکا، چین، روسیه و دیگران.
روی دیگر سخن این است که بخواهیم یا نخواهیم و بدانیم یا ندانیم، ما به‌عنوان ایران و صرف‌نظر از هر عقیده و حکومت و موضعی که داشته باشیم، در مرکز توجه و طمع و تهدید قدرتمندان و منفعت‌طلبان جهان قرار داریم.
این‌که این وضعیت و شرایط چه تأثیری بر ما و سرنوشت جامعه و کشور دارد، به عوامل گوناگون بستگی دارد و از جمله درک ما از تاریخ.
هر چه شناخت ما از تاریخ، دقیق‌تر باشد و عمیق‌تر، کنش و واکنش و تصمیم و موضعی که می‌گیریم، پخته‌تر خواهد بود و زمینه‌ی استفاده‌ی بهتر از منابع و فرصت‌ها و کاستن از تهدیدها بیش از پیش فراهم خواهد شد.
