اين سرزمين، روزهای دشوار، بسيار به‌خود ديده
هيچ‌كس منكر سختی‌های طاقت‌فرسا و رنج‌های جان‌گزای اين روزگار نيست
سخن بر سر اين است كه قهر، چاره‌ساز نيست؛
و نااميدی، فرصت‌سوز است
پيشينيان ما اگر تسليم نااميدی می‌شدند،
امروز نه از خليج فارس نامی بود و نه از خراسان و كردستان و آذربايجان، نشانی!
هيچ‌كس ادعا و انتظار معجزه ندارد
می‌خواهيم نفس بكشيم
می‌خواهيم در برابر نسل‌های آينده سربلند باشيم
می‌خواهيم به آيندگان و تاريخ بگوييم نااميد نشديم و به پيشواز شكست و فرار از مسئوليت نرفتيم
اين‌جا سرزمين مردم و مردان بزرگ است
سرزمين لحظه‌های سرنوشت‌ساز و رويدادهای پيش‌بينی‌ناپذير و بُهت‌آفرين
اين‌جا سرزمين اميد است،
الهام روح‌بخش حافظ، قرن‌هاست كه در اين سرزمين طنين افكنده است:
«زده‌ام فالی و فريادرسی می‌آيد.»
