در ماجرای حواشی جشنواره‌ی فیلم فجر و سخنان خانم نویسنده شاهد واکنش‌هایی بودیم گاهی آمیخته با توهین یا آکنده از تحقیر و تهدید، آن هم از جانب کسانی که «تبیین» نخستین و مهم‌ترین وظیفه‌ی آنان است.
این اتفاق ساده و واکنش‌ها نسبت به آن، بیش از پیش این واقعیت تلخ را آشکار کرد و نشان داد که چه شکاف معناداری میان دیدگاه و رفتار بسیاری از ما با لوازم و مقدمات تبیین وجود دارد.
آن خانم نویسنده، هر که هست و هر چه گفته، یکی از فرزندان و استعدادهای این آب و خاک است و سخن و دیدگاهش قابل نقد و ارزیابی.
هیچ اظهارنظری جای نگرانی ندارد وقتی پشتوانه‌ای پربار از اندیشه و دانش برای پاسخ‌گویی و روشن‌گری وجود دارد.
نگرانی آنجاست که توهین و تحقیر و تهدید، جایگزین تبیین شود.
