پیش از این در خبرها آمده بود که مثنوی معنوی(مولوی) در امریکا با استقبال روبرو شده و از کتاب‌های پرفروش است.
این پرسش در ذهنم شکل گرفت که چرا ؟
مثنوی، شعر و ادب و عرفان و اندیشه‌های یک متفکر مسلمان ایرانی قرن هفتم هجری، چه جذابیتی برای جامعه‌ی امریکا در قرن بیست‌ویک دارد؟
مدتی بعد در اینترنت، این عکس را دیدم از تبعیض نژادی بین سیاه و سفید در امریکای قرن بیستم، تبعیض حتی در نوشیدن آب !
واژه‌ی سیاه را در مثنوی جستجو کردم، این شعر آمد:
منگر اندر نقش و اندر رنگ او
بنگر اندر عزم و در آهنگ او
گر سیاه است و هم‌آهنگ تو است
تو سپیدش خوان که همرنگ تو است.
بخشی از پاسخ پرسشم را گرفتم.
