یک پرسش مهم که پاسخی ساده و روشن دارد، این است که چرا نمی‌توان کسانی مانند جناب رائفی‌پور را که بدون پشتوانه‌ی علمی و کارشناسی لازم و کافی در اغلب مسائل اظهارنظر می‌کنند، جدی گرفت؟
پاسخ این است:
یک) تکلیف آقای رائفی‌پور با خودش مشخص نیست. یعنی جایگاه کارشناسی خود را نمی‌داند و به خود اجازه می‌دهد در مسائل گوناگون نظر بدهد.
دو) تکلیف مخاطب با ایشان معلوم نیست. یعنی بنده‌ی نوعی نمی‌دانم در چه زمینه‌ای باید به نظر امثال آقای رائفی‌پور استناد کنم و اطمینان نسبی داشته باشم که این نظر از پشتوانه‌ای کارشناسی برخوردار است.
سه) برخی هواداران آقای رائفی‌پور در پاسخ به این انتقاد می‌گویند ایشان گروه‌های مشورتی و پژوهشی دارند و از آن‌ها کمک می‌گیرند.
در این باره عرض می‌کنم اگر عمق مطالعات کارشناسی گروه‌های مشورتی ایشان آن اندازه است که در مقطعی به این درک و دریافت درخشان ! می‌رسند که «تتلو» را معیار تشخیص حق از باطل بدانند، نه تنها امیدی به این مشاوران نیست بلکه باید جداً نگران آن‌ها بود.
