اینکه پس از هزاران سال، ایرانیان هنوز یک رسم و آیین دیرین و کهن را زنده نگاه داشته و حفظ کردهاند، دستکم دو پیام دارد:
یک) ماندگاری ایران
دو) شایستگی ایرانیان
در هزاران سالی که بر ایران و ایرانی گذشته، ایرانیان هم روزهای خوش داشتهاند و هم بسیار بلا دیده و سختی کشیده و تلخی چشیدهاند و با این وصف، هویت و فرهنگ و تمدن دیرپای خویش را با همهی وجود پاس داشته و به امروز رساندهاند.
یک رسم زیبای ایرانیان در شب یلدا، خواندن چند بیت از اشعار شاعر و عارف بزرگ، حافظ شیرازیست.
اینک و در آستانهی یلدا و با وجود تلخیها و سختیهای بسیار، خطاب به آنان که چشم دیدن و ماندن ایران بزرگ را ندارند و خیال خام تضعیف و تسلیم و تجزیهی ایران را در سر میپرورند، این بیت زیبای حافظ را میخوانم که فرمود:
«ای مگس عرصهی سیمرغ نه جولانگه توست
عِرض خود میبری و زحمت ما میداری»
