اگر بخوایم در مورد بازی سازی صحبت کنیم به دیدگاه های مختلفی بر میخوریم. بعضیا ساختن بازی رو تا حدودی شبیه به ساختن نرم‌افزار میدونن. بعضیا هم معتقد هستن که ساختن بازی یه هنر هست و مثل هیچ چیز دیگه ای نیست. خودم با این بخش که شبیه چیز دیگه ای نیست موافقم چون شبیه تجربه ساختن بازی رو در کار دیگه ای پیدا نکردم.
چندین ماه پیش آقای امیرحسین فصیحی که تیم ما ارادت خاصی به ایشون دارن :) یه سری ویدیو در یوتوب منتشر کردن که فرآیند بازی سازی رو به یه سفر قهرمانی تشبیه کرده بودن. به این صورت که تیم بازی سازی مثل قهرمان های کهن یه سری مراحل رو برای رسیدن به یه هدف والا طی می کنن. در آخر، این مسیر به کشتن اژدها به وسیله قهرمان یا ساختن بازی برای تیم بازی ساز ختم میشه. با این که در ظاهر این دو کار هیچ ربطی به هم ندارن اما اگر به تجربه بیشتر بازی ساز ها به صورت انتزاعی نگاه کنید می بینید که چقدر شباهت ها زیاد هستن. اگه به این موضوع علاقه‌مند شدید پیشنهاد می کنم ویدیو های ایشون رو مشاهده کنید.
مسیری که چند سال گذشته با هم طی کردیم هم چندین سفر داشت. اولین سفر ما با بازی بچه ها الفبا شروع شد. یه بازی که هدفش آموزش الفبای فارسی به بچه ها بود. اون موقع هنوز تیم الانمون شکل نگرفته بود و آرش و عماد با امکانات ابتدایی اندروید های اولیه بازی رو درست کردن. بازی بعدیمون یوزانا بود. یه بازی نگهداری حیوان خانگی (virtual pet) که باید از یه یوزپلنگ ایرانی کوچولو مراقبت میکردید. تو این بازی تعداد اعضای تیم به چهار نفر رسید که میلاد و من بودیم. بعد از اون دوباره سراغ بازی آموزشی رفتیم و بازی بچه ها ریاضی رو درست کردیم. اینجا بود که حامد، گرافیست تیم هم بهمون اضافه شد. بازی بعدیمون هم ریبو و رابی بود که به قولی مادر تمام بازی ها بود :)) چون بخش های زیادی داشت و از چندین بازی مختلف و بخش ویدیو و داستان ها و… تشکیل میشد.
آخرین سفرمون که هنوزم ادامه داره بازی تخته باز هست. میشه گفت این بازی نقطه عطف سفرهامون بود چون تا قبل از اون فقط بازی های کودکانه و آموزشی ساخته بودیم و خبر از دنیای بی رحم بازی بزرگتر ها نداشتیم :) تخته باز با اولین سری رویداد کژوال کمپ شروع شد که کافه بازار برگزار می کرد. یکی از خوبی های این رویداد این بود که ما تونستیم با فعالان بازی سازی از نزدیک ارتباط داشته باشیم. از جمله دوستانی که از تجاربشون استفاده کردیم آقای طه رسولی و شهریار ازهاریان‌فر عزیز بودن. خلاصه این که کژوال کمپ به اتمام رسید و ما در کمال ناباوری تونستیم اول بشیم. بعد از اون هم توسعه تخته باز رو ادامه دادیم و تخته باز تبدیل شد به یکی از بازی های پرطرفدار بازار. آخرین همسفرمون هم مرتضی هست که سال پیش برای کند و کاو داده همراه‌مون شد.
تا الان فقط مثل پیرمرد ها خاطره تعریف کردم :) ولی باید داستان پیرمرد رو میشنیدین تا ادامه حرف ها براتون معنا پیدا کنه. این که داستان شما از کجا شروع میشه رو خودتون تعیین می کنین اما بعدش رو دیگه کسی نمیدونه. یه واقعیتی که بازی ساز‌ها باهاش مواجه میشن اینه که حتی وقتی اژدها رو میکشید ممکنه کسی متوجه‌اش نشه. فقط خودتون می دونید که برای اون چقدر زحمت کشیدید.
راجع به تصمیماتی که گرفتیم و کارهایی که انجام دادیم خیلی میشه صحبت کرد، اما شرایط هر تیمی متفاوته. به نظرم راحتش اینه که راجع به کارهایی صحبت کنیم که بهتره انجامش ندید. وقتی اشتباه کمتری بکنید می تونید تصمیم های درست تری بگیرید.
بازی های ما:
https://cafebazaar.ir/developer/armiksoft94
سایت کژوآل کمپ:
ویدیو‌های کارگاه سفر یک بازی‌ساز آقای فصیحی:
https://www.youtube.com/watch?v=0hJ6X_86UvQ
https://www.youtube.com/watch?v=NNcRjs-iF0s
