بعضی از والدین از نشستن کودکشان جلوی تلویزیون و تماشای برنامه های کودک خوشحال می شوند چرا که این برنامه ها مثل یک پرستار عمل کرده و باعث می‌شوند والدین هم به کارهای خود برسند. آنها احساس تقصیر و گناه هم نمی کنند چرا که فکر میکنند وقتی بچه پای تلویزیون است وقتش هدر نمیرود. اما تلویزیون یا ویدیوگیم واقعا برای کودکان زیر دو سال مناسب است؟
دو سال اول زندگی کودک زمان طلایی مهارت زبان آموزی و تکلم است. تکلم و زبان آموزی از طریق تعامل با دیگران حاصل میشود نه از طریق نشستن و تماشای تلویزیون و ویدیو گیم. اگر شما به درخواست کودک برای تعامل با شما پاسخ ندهید کودک شما از رشد اندکس مهم تکاملی محروم می ماند. همچنین فرزند شما با نگاه کردن به کارتون و گوش دادن به صحبت های کودکانه و عروسک های سخنگو صحبت کردن نخواهد آموخت. کودک براز تکلم نیاز به تقلید کلمات از والدین دارد. او از والدین می آموزد که صحبت های آنها را ساده کند اما بطور صحیح تلفظ و بیان کند. توجه کنید که وقتی کودک جلوی تلویزیون می خندد، تلویزیون به او لبخند نمیزند و این عدم برگشت لبخند روی هوش اجتماعی و شناخت روحی و روانی او تاثیر گذار است. تکامل حوزه تکلم و مهارت های زبان آموزی در ۲۰ سال اخیر نشان داده که برای کودکان ۹ ماهه تا یک ساله توجه به صحبت های تلویزیون وقتی که صدای پس زمینه در تلویزیون وجود دارد مشکل است و این مساله اثر منفی بر توجه و تمرکز کودک در زمان رفتن به مدرسه خواهد داشت. همچنین کودکی که از تلویزیون یا ویدیوگیم استفاده میکند وقتی به مدرسه می رود آموزش وی از یک تماشاگر اولیه به یک شنونده آموزشگر تغییر می کند. اگر کودک بیش از حد به تلویزیون یا هر بازی کامپیوتری وابسته باشد در تعامل با خانواده و بخصوص در زمان ورود به مدرسه و آموزش دچار مشکل می گردد. نتیجه دیگر بیمارستان سیاتل این است که کودکانی که تلویزیون و ویدیوگیم تماشا یا بازی می کنند در سن ۷ سالگی مشکلات توجه و رفتارهای تکانه ای بیشتری از خود بروز خواهند داد.
اگر چه ADHD ژنتیکی می باشد ولی تلویزیون و ویدیوگیم یک عامل برانگیزاننده برای بروز آن می باشند چرا که تلویزیون و ویدیوگیم باعث سیم پیچی کردن دوباره مغز می شوند. مغز در حال تکامل وقتی با محرکات مواجه میشود به سرعت تطابق می یابد. همین طور کودکانی که در معرض تلویزیون و بازی های کامپیوتری هستند نسبت به سایر کودکان در مدرسه کلمات و اعداد کمتری می شناسند. گاهی این بازی ها یا فیلم ها مسائل را اشتباه به کودک یاد می دهند. کودک واقعیت تحریف شده را که توسط کارتون ها و شخصیت های مجازی دریافت کرده است را جایگزین واقعیت عینی و حقیقی می کند و دنیای اطرافش را تغییر می دهد.
همچنین این برنامه ها سریعا و در زمان کوتاه مغز کودک را بصورت اسفنج پر کرده و او را به سریع انجام دادن کارها عادت می دهد در صورتیکه جهان واقعی که کودک بزودی متوجه آن می شود برایش خسته کننده خواهد بود و نیاز به صبوری و تطابق کودک با واقعیت ها خواهد داشت.
بررسی های دیگر در دراز مدت نشانگر این است که تلویزیون و ویدیوگیم توانایی کودک را در برقراری ارتباط از طریق خواندن و نوشتن کاهش می دهد(نامه نگاری یا داستان نویسی) .
۱-در سن ۵ تا ۶ سالگی استفاده از مدیا می تواند سواد ریاضی، علوم و هوش اجتماعی کودک را با دیدن برنامه های با کیفیت بالا و بازی های مناسب سن کودک، افزایش دهد. مثل استفاده از برنامه های آموزشی مناسب خانواده و یا استفاده از اپلیکیشن های خاص
۲-موبایل و کامپیوتر می توانند یک ابزار کمک آموزشی برای کودکان با مشکلات یادگیری باشند برای مثال تهیه نرم افزار جامع برای آموزش فارسی یا کتاب های صوتی برای کودکان دچار نارسایی یا کتاب های آموزش اجتماعی و کاهش اضطراب بر اساس داستان برای کودکان دچار اختلال رفتاری، برنامه ها و اپلیکیشن های مخصوص کودکان با بیش فعالی که یک نمونه آن در سایت kudakclinic.com ذکر شده و اپلیکیشن مخصوص کودکان اوتیستیک
۳-وقتی که این اپلیکیشن ها، بازی ها و سوشال مدیا بطور صحیح استفاده شوند خصوصا به نوجوانان امکان یادگیری فعالیت های جمعی و تعامل اجتماعی را آموزش می دهند.
۴-تجارب مجازی ارتباط با مردم با فرهنگ هایی متفاوت و نقطه نظرات متفاوت را یاد می دهد و این باعث افزایش انعطاف پذیری کودک و نوجوان می گردد.
منبع: «kudakclinic.com»
