اگر «Creepshow»، «Friday the 13th» یا «Maniac» را دیده باشید، کارهای تام ساوینی را دیده‌اید. این هنرمند افسانه‌ای fx بیش از 40 سال در این بازی حضور داشته است، از ریف باب کلارک '74 Monkey's Paw "Deathdream" تا اولین کارگردانی او، بازسازی سال 1990 "Night of the Living Dead" ساخته جورج آ. رومرو و در نهایت آمد.
دور کامل کارگردانی اپیزودی از سریال "Creepshow" شادر در سال 2019. ساوینی با استفاده از تجربه خود به عنوان یک عکاس رزمی در طول جنگ ویتنام، تصاویر احشایی را که دید و با دوربینش ثبت کرد را در کارهای جلوه های گریم بعدی خود گنجاند.
آخرین سهم او در کابوس های یک نسل، نقابی شوم برای مردی تهدیدآمیز است.
در جدیدترین فیلم هیجان انگیز بلومهاوس، «تلفن سیاه»، پسری به نام فینی شاو (میسون تیمز) خود را در لانه قاتل کودکی به نام The Grabber می یابد که توسط ایتان هاوک در یک نوبت نادر وحشتناک در نقش یک بدجنس بازی می کند.
«تلفن سیاه» که توسط کارگردان مشترک اسکات دریکسون و سی رابرت کارگیل نوشته شده و بر اساس داستان کوتاه جو هیل در سال 2004 به همین نام نوشته شده است، قاتل آن کودکان را می رباید و آنها را به زیرزمین بدون استخوان خود می آورد (فقط مجهز به یک اتاق کثیف است. تشک و تلفن عنوان)، جایی که آنها هرگز زنده بیرون نمی آیند.
در طول یکی از این آدم ربایی‌ها، گربر را می‌توان در حالی که ماسکی خاکستری، شاخدار و برش‌خورده با لبخندی شیطانی به تن کرده بود، دید. وقتی این ماسک در فیلم آشکار می شود، این فینی نیست که اول آن را می بیند، بلکه مخاطب است. لحظه دستگیر کننده است و یکی از به یاد ماندنی ترین تک تصاویر کل فیلم را ارائه می دهد.
به عبارت ساده، ماسک فیلم را درست به همان اندازه که بازیگران ستاره ای می سازند، می سازد. تأثیر آن با پوزخند چشایر لون چنی در «لندن بعد از نیمه‌شب» مقایسه شده است، اما من کنراد وید را در «مردی که می‌خندد» یونیورسال می‌بینم (که مسلماً یک فیلم ترسناک نیست).
برای مشاهده و مطالعه مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.
