در وبلاگ قبلی ، درمورد قومی ایرانی تبار توضیح دادم که ظاهراً اونا اولین کسانی هستن که روسیه ی امروزی رو کشف میکنند و اونجا خانواده تشکیل میدن و اشاره کردم که داریوش شاه هخامنشی در کتیبه ی بیستون به 4 طایفه ی قوم سکایی اشاره می‌کنه که در اینجا می‌خوام اون طوایف رو معرفی کنم ولی قبل از اون ، سوال تو تیتر وبلاگ رو جواب میدم پس بزن بریم ؛ سکاها در نوشته های جناب هرودوت به (( سکیث )) مشهور هستند چون در زبان یونانی به معنای پیاله است؛ به همین دلیل یونانیان باستان مردمان این قوم رو پیاله به دوش یا سکیث می‌نامیدند چون سکاها مردمانی چادرنشین بودند و مدام نقل مکان میکردند.حالا چرا داریوش بزرگ اونا رو سکا خطاب میکرد؟!؟! در زبان پارسی باستان سکا (( ska )) به معنای نیرومند بود اما برخی از محققین معتقدند که واژه ی سکا (( saka )) مشتق شده از ریشه ی باستانی اون (( sak )) هست که به معنای رفتن و گشتن می‌باشد و این قوم را به این علت سکا نام گذاری کردند چون سرگردان و خانه به دوش بودند.(( زندگی سکاها یه چیزی مثل عشایر امروزی خودمون بوده ظاهراً مثلا ییلاق و قشلاق میکردن )). در کتیبه های هخامنشی و از جمله کتیبه ی مشهور بیستون ، داریوش بزرگ فرمانروای ایران زمین از 4 قوم ایرانی تبار نام می‌بره که عبارتند از
1_سکا های فرا دریا(( پردریا )) که در نواحی اطراف رود دانوب و شبه جزیره ی کریمه می زیستند.(( تصور کنید حوالی اروپای شرقی مثل اوکراین و غرب روسیه ی امروزی ساکن بودند)).
2_سکا های تیگره خورده که به ماساژت ها یا ماساگت ها (( massagetae )) معروف اند که در مورد این دسته از سکا ها حرف برای گفتن زیاد دارم چون تقریبا مشهورترین شون اینا هستن ؛ این سکاها به (( سکاهای تیزخود )) هم شهرت دارند چون کلاه های نوک تیزی بر سر داشتند( یه چیزی تو مایه های کلاه بوقی خودمون ، سومین عکس متعلق به سکونخا جونه ). یه رهبر مشهور هم داشتند به نام (( سکونخا )) که نقشش در کتیبه ی بیستون حکاکی شده. این طایفه ی معروف از حوالی قرقیزستان تا ازبکستان و تاجیکستان امروزی در جوار رودخانه ی سیردریا یا سیحون می زیستند.
3_ سکاهای هئومه ورگه یا هوم نوش یا امیرگیان ها یا امیرجیان ها (( Amyrgians )) چقدر اسم دارند کلم دود کرد ، طایفه ی دیگری از قوم سکایی که در حوالی رودخانه ی جیحون یا آمودریا در محدوده ی ترکمنستان و تاجیکستان و شمال افغانستان امروزی چادرنشینی میکردند.
4_سکاهای پرسوغودم که مشهور بودن به سکاهای آن سوی سغد که حوالی دو رودخانه سیر دریا و آمودریا می‌زیستند.(( حدودا حوالی بخش های از غرب چین و شمال تاجیکستان و شرق ازبکستان و شمال غرب تاجیکستان )). این دسته از سکا ها هم حرکات خفنی از خودشون در جنگ های تاریخی بجا گذاشتن که در ادامه بیشتر ازشون صحبت میکنم.
حالا که چهار طایفه ی مشهور سکایی رو کوتاه معرفی کردم ، از قدمت این قوم باید سخن ها گفت ؛ سکاها ، مردمانی که قدمت زیستن اونها به حدود 8 قرن پیش از میلاد مسیح برمیگرده یعنی حدود 2800 پیش!!!! و تقریبا تا بعد از سده اول میلاد مسیح هم ادامه داشته. اما داستان به اینجا ختم نمیشه چون از قرار معلوم از آثار کشف شده ی وجود انسان ها در حوالی رود بنی سئی که از شمال مغولستان سرچشمه میگیره رو به این سکاهای عزیز مرتبط دانستند ولی دیگه نه با قدمت 800 سال قبل از میلاد ، بلکه با قدمت 1700 سال پیش از میلاد مسیح یعنی یه چیزی حدود 3700 سال پیش?. ولی هنوز بخش هیجان انگیز داستان مونده ؛ زمانی سرگذشت سکاها به دلمون میشینه که بر طبق تحقیقات حوزه ی ژنتیک به این نتایج میرسیم که هم اکنون آثار ژنتیک سکاها در شرق ایران از جمله در هموطنان سیستانی و خراسانی مون یافت شده. چه جالب? لابستر جان ما که شدیم هاج و واج ، مگه محل زندگی هر 4 تا طایفه شون رو نگفتی ، پس چرا تو هیچ کدومشون خبری از شرق ایران نبود؟!نترسید دوستان ؛ لابستر مثل همیشه به داد شما میرسه✋??. اگر وبلاگ اول من رو خونده باشید ، تا الان متوجه شدید که از یه عصر یخبندانی صحبت کردم که مربوط به حدود 11000سال پیشه ، پس از اتمام اون یخبندان عظیم ، کم کم سیر مهاجرت ها شروع میشه ولی نگفتم از کجا!!!! ولی الان بهتون میگم. انسان ها برای نجات از اون سرمای استخوان شکن و سوزناک به سرزمینی پناه بردند که گرم ترین دما رو در اون زمان داشت و امکان زنده موندن رو به انسان ها میداد و خوشبختانه قابل سکونت هم بود ، سرزمینی بنام بین النهرین یا میان رودان که یه منطقه ای با آب و هوای گرمی بود که بخش هایی از شرق و جنوب شرق و شمال شرق عراق و شرق سوریه و جنوب و جنوب شرق ترکیه و جنوب و جنوب غرب ایران رو شامل میشه اما اون زمان انسان ها تو این محدوده زنده نموندن بلکه در محدوده ی بین النهرین پایین از سرمای عصر یخبندان جون سالم به در بردند یعنی حوالی جنوب غرب رشته کوه های زاگرس و شمال غرب خلیج فارس و شرق کویت و جنوب شرق عراق چون اینجا ها گرم تر بود و آب این نواحی یخ زده نبود و خاک اش هم حاصلخیز بود. حالا اصلا این کلمه از کجا در اومد؟ ایرانیان باستان بعد ها این منطقه را میان رودان یعنی منطقه ای بین دو رود دجله و فرات نام گذاری کردند اما یونانی های باستان به زبان خودشون به این منطقه (( مزوپوتامیا )) میگفتند که به یونانی یعنی جایی بین دو رودخانه.
یه راهنمایی کوچولو بکنم با چاشنی شیطنت خخخخ ، وایکینگ ها با سکاها یه ارتباط هایی دارند از یه طرف هم ، رستم دستان خودمون هم بچه ی سکستان بوده یعنی سکایی بوده واااووو ، با لابستر در مسیر بمون تا آگاه بشی.
خب دوست من ، اگر میخوای با راز آغاز جهان از این منطقه ی اسرار آمیز میان رودان آشنا بشی ، در مقاله های بعدی همراه من باش. راستی به کانال تلگرام مون هم سر بزن. روز و شبت خوش
لابستر
