پاسخ کوتاه و ساده سوالی که در عنوان این مقاله مطرح شده این است که رمز ارز یک پول دیجیتالی غیرمتمرکز است. اما این به چه معناست و نحوه عملکرد آن چگونه است؟ در این مقاله می‌خواهیم به همه پرسش‌هایی که درباره ارز دیجیتال و رمز ارزها دارید پاسخ بدهیم. در این مقاله به شما می‌گوییم رمز ارز ها چه زمانی اختراع شدند،تفاوت رمز ارز و ارز دیجیتال چیست، نحوه عملکرد این ارزها چگونه است و چرا نقش مهمی در آینده خواهند داشت.
بین رمز ارز و ارز دیجیتال چه تفاوتی وجود دارد؟ به تمام دارایی‌های مجازی که قابلیت خرج شدن در فضای مجازی را دارند، ارز دیجیتال گفته می‌شود. رمز ارز نیز یکی از انواع ارز دیجیتال است اما با ارز های دیجیتالی معمول، تفاوت های اساسی دارد که از جمله این تفاوت‌ها می‌توان به ساختار غیرمتمرکز، ناشناس بودن، شفافیت، عدم امکان دستکاری معاملات و نداشتن محدودیت‌های قانونی اشاره کرد.
ارز های دیجیتال پول هایی هستند که در اینترنت مصرف می‌شوند.
پول دیجیتالی تنها در حالت دیجیتال وجود دارد و معادل فیزیکی در دنیای واقعی برای آن وجود ندارد، ولی با این حال تمام ویژگی‌های پول سنتی را داراست. دقیقا همانند پول فیات قدیمی، شما می‌توانید آن را به دست آورید، منتقل کنید یا آن را با ارز دیگری معامله کنید و همچنین می‌توانید از آن برای خرید کالا یا سرویس‌ها مثل موبایل، شبکه‌های اینترنتی، فروشگاه‌های آنلاین و دیگر موارد استفاده کنید. ارز های دیجیتال ، مرز سیاسی یا جغرافیایی ندارند؛ معاملات ممکن است از هر مکانی فرستاده شود و در هر جایی هم دریافت شود و در واقع حساب‌ها و کیف‌های دیجیتالی ممکن است به عنوان سپرده‌های بانکی در نظر گرفته شوند.
وقتی یک کلمه جدید به گوش ما می‌خورد، معمولاً در فرهنگ‌های لغت به دنبال آن می‌گردیم. رمز ارز یا Cryptocurrency برای اکثر مردم واژه جدیدی به حساب می‌آید. پس بهتر است ابتدا آن را تعریف کنیم.
جدول محتوا
۱. رمز ارز ها چگونه کار می‌کنند؟
+ تعریف رمز ارز
+ ریشه‌ی رمز ارز
+ داستان بیت‌کوین
+ بلاک چین چیست و چگونه کار می‌کند؟؟
۲. استخراج ارزهای رمزنگاری شده
+ استخراج رمز ارز ها به چه دردی می‌خورد؟
۶. آیا رمز ارز ها می‌توانند دنیا را نجات دهند؟
۷.تفاوت‌های اصلی بین ارز دیجیتال و رمز ارز چیست؟
رمز ارز ها 7 خصیصه کلیدی دارند:
۱. دیجیتالی بودن: رمز ارز ها فقط به صورت دیجیتالی و بر روی کامپیوترها وجود دارند. هیچ سکه یا اسکناسی در کار نیست. هیچ پولی به عنوان پشتوانه در بانک‌های مختلف مثل بانک مرکزی برای رمز ارز ها وجود ندارد!
۲. غیر متمرکز: رمز ارز ها سرور مرکزی ندارند. آن‌ها معمولاً در میان شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر توزیع شده‌اند. شبکه‌هایی که سرور مرکزی نداشته باشند، شبکه‌های غیر متمرکز نامیده می‌شوند.
۳. همتا به همتا: رمز ارز ها به صورت آنلاین از یک شخص به شخص دیگر منتقل می‌شوند. کاربران رمز ارز از طریق بانک، پی‌پال (PayPal) یا فیسبوک با هم در ارتباط نیستند. آن‌ها بدون واسطه با یکدیگر داد و ستد دارند. در دنیای پول فیات، بانک‌ها، پی‌پال و فیسبوک به عنوان اشخاص ثالث معتمد شناخته می‌شوند. اما در دنیای رمز ارز ها هیچ شخص ثالث معتمدی وجود ندارد!
نکته: به این واسطه‌ها اشخاص ثالث معتمد گفته می‌شود چون کاربران برای استفاده از خدماتشان باید به آن‌ها اعتماد کنند و اطلاعات شخصی خود را در اختیارشان بگذارند. برای مثال، ما به بانک اعتماد می‌کنیم و پولمان را در آن‌جا قرار می‌دهیم، یا به فیسبوک اعتماد می‌کنیم و تصاویر خصوصی خود را در آن‌جا آپلود می‌کنیم!
۴. نام مستعار: این مورد یعنی برای استفاده از رمز ارز ها یا به تملک درآوردن آن‌ها لازم نیست حتما اطلاعات شخصی خود را ارائه کنید. شما می‌توانید با یک نام مستعار و به صورت ناشناس به معامله رمز ارزها بپردازید.
۵. بدون نیاز به اعتماد: عدم وجود اشخاص ثالث معتمد به معنای این است که برای استفاده از سیستم لازم نیست لزوماً به شخص یا سازمان دیگری برای نظارت و کنترل دارایی خود اعتماد کنید. کاربران در همه حال کنترل کامل پول و اطلاعات خود را در اختیار دارند.
۶. رمزنگاری شده: هر کاربر کد ویژه‌ای دارد که از دسترسی سایر کاربران به اطلاعات او جلوگیری می‌کند. به این عمل رمزنگاری گفته می‌شود و هک کردن آن تقریباً غیرممکن است. این‌جاست که بخش Crypto از اصطلاح Cryptocurrency وارد بازی می‌شود. Crypto به معنای رمزنگاری شده و مخفی شده است. وقتی اطلاعات از طریق رمزنگاری مخفی می‌شود، اصطلاحاً می‌گویند اطلاعات رمزنگاری شده است.
۷. جهانی: هر کشور ارز مخصوص به خودش دارد که به آن ارز فیات می‌گویند. انتقال ارزهای فیات در سطح جهانی کار دشواری است. رمز ارز ها را به راحتی می‌توان به سراسر جهان ارسال کرد. ارزهای رمزنگاری شده به ارزهای بدون مرز موسوم‌اند!
تعریفی که ارائه کردیم نقطه خوبی برای آغاز کار است، اما هنوز تا رسیدن به درکی کامل از رمز ارز ها خیلی فاصله داریم. در قدم بعدی به شما می‌گوییم که ارزهای رمزنگاری‌شده چه زمان و به چه دلیلی به وجود آمدند. سپس متوجه می‌شوید که هدف از ایجاد رمز ارزها چه بوده است.
تعریف دیگر مفاهیم کلیدی در دنیای رمز ارزها:
استخراج‌کنندگان (ماینرها) سعی می‌کنند با حل معادلات ریاضیاتی ، بلاک ها (تراکنش ها) را تایید و آنرا به بلاک چین اضافه و پاداش خود را دریافت کنند. (به منظور درک بهتر این مبحث پیشنهاد می‌کنیم مقاله بلاک چین چیست و استخراج بیت کوین چگونه انجام می‌شود را مطالعه کنید )
صرافی (Exchange) کسب و کاری است (معمولاً به شکل یک وبسایت) که در آن می‌توانید به خرید و فروش یا معامله رمز ارزها بپردازید. (به منظور درک بهتر این مبحث پیشنهاد می‌کنیم مقاله صرافی رمز ارز چیست و صرافی ارز رمزنگاری شده چیست را مطالعه کنید )
کیف پول‌های رمز ارز ، نرم‌افزارهایی هستند که کلیدهای عمومی و خصوصی کاربران را ذخیره می‌کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند رمز ارز ارسال یا دریافت نمایند و بر دارایی‌های خود نظارت داشته باشند. (به منظور درک بهتر این مبحث پیشنهاد می‌کنیم مقاله کیف پول رمز ارز چیست را مطالعه کنید )
در اوایل دهه ۱۹۹۰، اکثر مردم هنوز سعی داشتند مفهوم اینترنت را درک کنند. اما برخی دریافته بودند که این ابزار واقعاً چه ابزار قدرتمندی است.
عده‌ای از این افراد باهوش، که سایفرپانک (Cypherpunk) نامیده می‌شدند، به این نتیجه رسیدند که دولت‌ها و شرکت‌ها سلطه بسیار زیادی بر زندگی ما دارند. آن‌ها می‌خواستند از اینترنت برای ترویج آزادی استفاده کنند. سایفرپانک‌ها با استفاده از رمزنگاری می‌خواستند به کاربران اینترنت اجازه دهند که بر پول و اطلاعات خود کنترل بیشتری داشته باشند. آن‌ها هم از اشخاص ثالث معتمد خوششان نمی‌آمد!
مهم‌ترین دغدغه این سایفرپانک‌ها ایجاد یک پول دیجیتال بود. دیجی‌کش (DigiCash) و سایبرکش (Cybercash) اقداماتی برای ساختن این سیستم پولی دیجیتال به حساب می‌آمد. این دو پروژه برخی از خصیصه‌هایی که برای رمز ارز بودن لازم بود را داشت اما هیچکدام همه‌ی آن‌ها را با هم رعایت نمی‌کرد. سرانجام این دو پروژه در انتهای قرن نوزدهم با شکست مواجه شد.
با این حساب جهان مجبور شد تا سال ۲۰۰۹ صبر کند تا نخستین سیستم پولی دیجیتالی تماماً غیرمتمرکز ساخته شود. خالق این سیستم شکست سایفرپانک‌ها را دیده بود و تصمیم گرفت بهتر از آن‌ها عمل کند. نام او ساتوشی ناکاموتو بود و پروژه‌اش بیت کوین نام داشت. برای درک ارزهای رمزنگاری شده ابتدا باید بیت کوین را درک کنید.
هیچ‌کس نمی‌داند ساتوشی ناکاموتو کیست. این نام می‌تواند متعلق به یک مرد، یک زن یا حتی یک گروه باشد. ساتوشی ناکاموتو تا امروز فقط از طریق ایمیل و انجمن‌های گفتگوی آنلاین لب به سخن گشوده است.
ناکاموتو در اواخر سال ۲۰۰۸، وایت پیپر (Whitepaper) بیت‌کوین را منتشر کرد. این مقاله توضیح می‌داد که بیت کوین چیست و چگونه کار می‌کند. مدل طراحی بیت کوین به اساسی برای طراحی رمز ارز های بعدی تبدیل شد.
ساتوشی ناکاموتو در ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹ اولین تراکنش بیت کوین را انجام داد. او ۱۰ بیت کوین را به هال فینی (Hal Finney)، یکی از کدنویسان معروف، منتقل کرد. ناکاموتو در سال ۲۰۱۱ برای همیشه از صحنه رمز ارزها ناپدید و دیگر هیچ فعالیتی از سوی او دیده نشد، اما نخستین ارز رمزنگاری شده جهان را به عنوان میراث خود بر جای گذاشت.
بیت کوین در میان کاربرانی که می‌دیدند این ارز چقدر می‌تواند اهمیت پیدا کند، به سرعت محبوب شد. قیمت هر بیت کوین در سال ۲۰۱۱ به یک دلار آمریکا رسید. در دسامبر ۲۰۱۷ و در اوج تب و تاب بازار رمز ارز ها، قیمت هر بیت کوین به بیش از ۲۰ هزار دلار نیز رسید!
یک برنامه‌نویس در سال ۲۰۱۰ به عنوان یکی از اولین تراکنش‌های واقعی این ارز، به ازای خرید دو عدد پیتزا، ۱۰ هزار بیت کوین پرداخت کرد. (این تعداد بیت کوین را به قیمت 20 هزار دلار سال 2017 و یا حتی قیمت کنونی آن ضرب کنید تا میزان سرمایه ای که این شخص برای خرید پیتزا از دست داد را درک کنید!)
اما این اتفاق برای جامعه بیت کوین اتفاق امید بخشی بود چراکه نشان داد به‌رغم شکست بسیاری از سیستم‌های پولی دیجیتال، بیت کوین پتانسیل جهانی شدن را دارد. اما چرا؟ مگر این رمز ارز چه تفاوتی داشت؟ تفاوت اصلی میان ارزهای رمزنگاری‌شده، ارزهای فیات و سایر پول‌های دیجیتال در چیزی به نام فن‌آوری بلاک چین نهفته است. بگذارید ببینیم این فن‌آوری چگونه کار می‌کند.
همه رمز ارز ها برای حذف اشخاص ثالث معتمد از سیستم‌های خود از فن‌آوری دفتر کل توزیع شده (DLT) استفاده می‌کنند. DLT یک پایگاه داده اشتراکی است که اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها در آن ذخیره می‌شود. دفتر کل توزیع شده‌ای که اکثر ارزهای رمزنگاری شده از آن استفاده می‌کنند بلاک چین نام دارد. نخستین بلاک چین توسط ساتوشی ناکاموتو و برای بیت کوین طراحی شد.
بلاک چین پایگاه داده‌ای است که از همه تراکنش‌هایی که در شبکه یک رمز ارز اتفاق افتاده تشکیل می‌شود. گروه‌های اطلاعاتی که بلاک نام دارند یکی یکی به این پایگاه داده اضافه می‌شوند و یک فهرست بسیار طویل را به وجود می‌آورند. بنابراین، بلاک چین زنجیره‌ای خطی از بلاک‌هاست! زمانی که اطلاعات به بلاک چین اضافه شد، دیگر نمی‌توان آن را حذف کرد یا تغییر داد. اطلاعات تا ابد در بلاک چین باقی می‌ماند و همه می‌توانند آن را مشاهده کنند.
کل این پایگاه داده در شبکه‌ای از هزاران کامپیوتر موسوم به گره یا Node ذخیره می‌شود. اطلاعات جدید تنها زمانی به بلاک چین اضافه می‌گردد که بیش از نیمی از گره‌ها صحت و سلامت آن را تایید کنند. به این روش سازوکار اجماع یا Consensus می‌گویند. ایده‌ی اجماع یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های ارزهای رمزنگاری شده با سیستم‌های متداول بانکداری است.
اطلاعات تراکنش در یک بانک عادی درون خود بانک ذخیره می‌شود. کارکنان بانک اطمینان می‌یابند که تراکنش غیرمعتبری ثبت نشود. به این سازوکار تایید اعتبار یا Verification می‌گویند. بگذارید یک مثال بزنیم.
جورج به طور جداگانه ۱۰ دلار به مایکل و جکسون بدهکار است. متاسفانه او فقط ۱۰ دلار در حسابش پول دارد. پس تصمیم می‌گیرد که آن ۱۰ دلار را در یک لحظه هم برای مایکل و هم برای جکسون واریز کند. کارکنان بانک متوجه می‌شوند که جورج می‌خواهد پولی را واریز کند که آن را ندارد. بنابراین جلوی انجام این تراکنش را می‌گیرند.
بانک جلوی خرج کردن دوباره پول توسط جورج را می‌گیرد چون این کار کلاهبرداری است. بانک‌ها میلیون‌ها دلار پول هزینه می‌کنند تا جلوی این عمل را بگیرند. اما رمز ارز ها در مقابل خرج دوباره (Double Spending) چه کار می‌کنند؟ آن‌ها چگونه تراکنش‌ها را تایید می‌کنند؟ به یاد داشته باشید که ارزهای رمزنگاری‌شده مثل بانک‌ها کارمند ندارند!
تراکنش‌های ارزهای رمزنگاری شده در فرآیندی موسوم به استخراج یا Mining تایید می‌شود. اما استخراج چیست و چگونه کار می‌کند؟
عبارت استخراج رمز ارز ها شاید شما را به یاد کار با بیل و کلنگ بیندازد، ولی این کار تقریباً شبیه حسابداری است. ماینرها یا استخراج‌گران گره‌هایی هستند که با اجرای اعمالی خاص، انجام تراکنش‌ها را ممکن می‌کنند. بگذارید با یک مثال به شما نشان دهیم که این سیستم چگونه با استفاده از شبکه بیت کوین عملی می‌شود.
۱. جورج ۱۰ بیت کوین به مایکل بدهکار است. او به شبکه بیت کوین اعلام می‌کند که می‌خواهد ۱۰ بیت کوین برای مایکل بفرستد.
۲. ماینرها اطلاعات را دریافت و آن را رمزنگاری می‌کنند. به این کار هشینگ (Hashing) گفته می‌شود. آن‌ها اطلاعات سایر تراکنش را به اطلاعات قبلی اضافه کرده و آن‌ها را هم هش می‌کنند. این کار آن قدر تکرار می‌شود تا اطلاعات کافی برای شکل دادن یک بلاک به وجود بیاید.
۳. حالا ماینرها برای حدس زدن کد رمزنگاری یا هش بلاک که قبل از افزودن بلاک جدید به بلاک چین به آن اختصاص می‌یابد، با هم رقابت می‌کنند. ماینر خوش‌شانسی که بتواند کد صحیح را حدس بزند، می‌تواند بلاک جدید را به بلاک چین اضافه کند.
۴. اکنون سایر گره‌های شبکه اطلاعات تراکنش بلاک جدید را تایید می‌کنند. آن‌ها کل بلاک چین را بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند که این اطلاعات جدید با اطلاعات قبلی مطابقت داشته باشد. اگر همه چیز درست باشد، بلاک جدید معتبر شناخته می‌شود و ماینر برنده می‌تواند بلاک جدید را به بلاک چین اضافه کند. به این فرآیند تایید یا Confirmation می‌گویند.
۵. مایکل ۱۰ بیت کوین از طرف جورج دریافت می‌کند.
استخراج رمز ارز ها نیازمند توان رایانشی زیادی است، از این رو به ماینرها به خاطر کاری که انجام می‌دهند پاداش داده می‌شود. در شبکه بیت کوین، ماینرهایی که بلاک‌های جدید اطلاعات را تایید کنند ۱۲.۵ بیت‌کوین پاداش می‌گیرند. به این عمل استخراج گفته می‌شود چراکه ماینرهای بیت کوین به جای طلا یا ذغال‌سنگ به استخراج بیت کوین‌های جدید می‌پردازند!
این سازوکار روشی است که شبکه‌های رمز ارز مثل بیت کوین برای تایید اعتبار و تایید تراکنش‌های جدید از آن استفاده می‌کنند. این کار بدون نیاز به حسابداری متمرکزی که بانک‌ها انجام می‌دهند، از خرج دوباره جلوگیری می‌کند. بلاک چین‌‌‌‌‌‌‌ها از طریق اعتماد یا آدم‌ها ایمن نمی‌شوند. آن‌ها به وسیله‌ی محاسباتی که توسط کامپیوترها صورت می‌گیرد ایمن می‌شوند!
حالا می‌دانید که بلاک چین و استخراج رمز ارز ها چگونه کار می‌کنند. در ادامه به شما می‌گوییم که چگونه می‌توانید به یک شبکه رمز ارز ملحق شوید.
استفاده از رمز ارز ها مثل استفاده از ارزهای فیات نیست. شما نمی‌توانید رمز ارز ها را در دستتان بگیرید یا یک حساب رمز ارز باز کنید. ارزهای رمزنگاری شده فقط در بلاک چین وجود دارند. کاربران از طریق کدهایی موسوم به کلیدهای عمومی و خصوصی به رمز ارزهای خود دسترسی پیدا می‌کنند.
این سیستم بی‌شباهت به سیستم ایمیل نیست. آن‌جا اگر از کسی بخواهید به شما ایمیل بدهد، باید آدرس ایمیل خود را در اختیار او بگذارید. در دنیای رمز ارزها هم اگر از کسی می‌خواهید برای شما رمز ارز بفرستد، باید کلید عمومی خود را به او بگویید.
حالا، اگر بخواهید ایمیل‌های خود را بخوانید یا ایمیل جدید بفرستید، باید رمزعبور داشته باشید. کلیدهای خصوصی هم چنین کاربردی دارند. کلیدهای خصوصی شبیه رمزعبور رمز ارزها هستند. همه می‌توانند کلیدهای عمومی را ببینند، ولی کلیدهای خصوصی فقط در اختیار خود شما قرار دارد. اگر قرار باشد فقط یک نکته از این آموزش بیاموزید، باید یاد بگیرید که در امان نگه داشتن کلیدهای خصوصی فوق‌العاده مهم است!
کلیدهای خصوصی و عمومی در کیف پول‌ها نگه داشته می‌شوند. کیف پول‌های رمز ارز به شکل‌های آنلاین، آفلاین، نرم‌افزاری، سخت‌افزاری و حتی کاغذی وجود دارند. برخی از این کیف پول‌ها را می‌توان به صورت رایگان دانلود کرد یا از طریق سایت‌های مخصوصشان مورد استفاده قرار داد. برخی از این کیف پول‌ها گران‌ترند. برای مثال، قیمت کیف پول‌های سخت‌افزاری می‌تواند حدود ۱۰۰ دلار باشد. وقتی از ارزهای رمزنگاری شده استفاده می‌کنید، می‌توانید چند نوع کیف پول مختلف را به کار بگیرید.
هر کسی که کلیدهای خصوصی و عمومی را داشته باشد مالک آن رمز ارز است، بنابراین مراقب کیف پول خود باشید! یادتان است که گفتیم رمز ارزها از نام مستعار استفاده می‌کنند؟ هیچ راهی وجود ندارد که بتوانید ثابت کنید یک رمز ارز مال شماست، مگر این که کلیدهای آن را در اختیار داشته باشید.
بالاتر به شما گفتیم که اولین رمز ارز چگونه به وجود آمد و چگونه کار می‌کند. علاوه بر این، گفتیم که رمز ارزها چگونه ذخیره و استفاده می‌شوند. اکنون بگذارید با هم ببینیم بعد از بیت کوین چه رمز ارزهای دیگری به وجود آمده است.
بیت کوین نگرش آدم‌ها نسبت به پول را تغییر داد. از آن زمان تاکنون صدها رمز ارز دیگر نیز ساخته شده و همه آن‌ها می‌خواهند دنیا را تغییر دهند!
چند مورد از رمز ارزهایی که بعد از بیت کوین به وجود آمده عبارت‌اند از:
ارزش اتریوم از زمان عرضه یعنی از سال ۲۰۱۵ تا به حال رشد زیادی داشته و اکنون از نظر ارزش بازار به دومین رمز ارز ارزشمند جهان تبدیل شده است. ارزش این ارز فقط در سال گذشته ۲٫۲۲۶ درصد افزایش یافته است. این نکته‌ای است که می‌تواند برای سرمایه‌گذاران خیلی جذاب باشد.
IOTA یک رمز ارز کاملاً ویژه است که بلاک چین ندارد! IOTA از دفتر کل توزیع‌شده‌ای به نام تنگل (Tangle) استفاده می‌کند. در این سیستم این ماینرها نیستند که تراکنش‌های جدید را تایید می‌کنند، بلکه کاربران این کار را انجام می‌دهند. وقتی یک کاربر می‌خواهد با استفاده از تنگل پرداختی انجام دهد، ابتدا باید تراکنش دو نفر دیگر را تایید کند. پرداخت فقط در این صورت انجام می‌شود. این کار مثل این است که به جای معلم، خود دانش‌آموزان تکالیف هم‌کلاسی‌هایشان را تصحیح کنند. تنگل طوری طراحی شده که بسیار سریع‌تر از بیت کوین، لایت کوین و اتریوم است! اگر فکر می‌کنید این پروژه عجیب است، باید به شما بگوییم که IOTA اصلاً برای استفاده انسان‌ها طراحی نشده بلکه برای تکنولوژی اینترنت اشیا ساخته شده است، یعنی برای دستگاه‌هایی که امکان اتصال به اینترنت را دارند. IOTA به اینترنت اشیا کمک می‌کند تا ماشین‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار کند. خود اصطلاح IOTA به معنای اپلیکیشن اینترنت اشیا (Internet of Things Application) است. احتمالاً اتومبیل‌های خودران در آینده برای رفتن به پمپ بنزین، بنزین زدن و پرداخت هزینه از IOTA استفاده می‌کنند. و همه این کارها بدون دخالت انسان انجام می‌شود.
ارزهای رمزنگاری شده فقط برای این نیست که بدون استفاده از بانک بتوانید پول جابجا کنید. این ارزها می‌توانند کارهای فوق‌العاده بسیاری انجام دهند. رمز ارزهای فوق‌الذکر و خیلی از ارزهای دیگر برای خرید و فروش در صرافی‌ها موجود است. اکنون به این سوال می‌رسیم که مبادله رمز ارزها چیست؟
در طول این سال‌ها مبادله رمز ارز به یک تجارت بسیار بزرگ بدل شده است. مجموع ارزش همه رمز ارزهای دنیا بیش از ۳۵۰ میلیارد دلار است.
برای مبادله آنلاین رمز ارزها می‌توانید از صرافی‌هایی چون بایننس (Binance)، بیت استمپ (Bitstamp) و کوین بیس (Coinbase) استفاده کنید. علاوه بر این از طریق سایت‌هایی نظیر LocalBitcoins.com نیز می‌توانید این ارزهای رمزنگاری شده را به صورت مستقیم و با خود اشخاص مبادله کنید.
بازار رمز ارزها بازاری هیجان‌انگیز است. معامله‌گران می‌توانند میلیون‌ها دلار پول دربیاورند و همه‌ی این پول‌ها را در یک آن از دست بدهند. ارزهای رمزنگاری شده در یک شب تولید و به همان سرعت ناپدید می‌شوند. توصیه‌ی ما به تازه‌واردان این است که با همان‌قدر پول معامله کنید که توان از دست دادنش را دارید. شاید فکر کنید این حرف خیلی کلیشه‌ای است، ولی باور بکنید یا نه، حقیقت دارد!
مبادله رمز ارز باید نه به عنوان راهی برای یک شبه پول‌دار شدن، بلکه به عنوان روشی برای حمایت از گسترش رمز ارزها به کار گرفته شود.
از ابتدای مقاله تاکنون با بخش مهمی از مفاهیم دنیای رمز ارزها آشنا شده‌اید. در این‌جا یک سوال دیگر وجود دارد که می‌خواهیم به آن پاسخ بدهیم: رمز ارزها چه فایده‌ای برای دنیا دارند؟
رمز ارزها منتقدان بسیاری دارند. برخی می‌گویند این فن‌آوری یک شور و هیجان گذراست. اما حقیقت این است که ارزهای رمزنگاری‌شده آمده‌اند تا بمانند و دنیا را به مکان بهتری تبدیل کنند.
سازمان‌های متمرکز بارها ما را ناامید کرده‌اند:
ارزهای رمزنگاری شده به همه مردمان جهان یک راهکار ثانویه ارائه کرده‌اند.
رمز ارزها برای مردم سوریه چه معنایی دارد؟ امید. سی درصد از کمک‌های سازمان ملل به خاطر فساد طرف‌های شخص ثالث از دست می‌رود، به همین دلیل یونیسف برای جذب سرمایه به منظور کمک به کودکان سوری به استفاده از بستر اتریوم روی آورده است.
در دنیا حدود ۲ میلیارد نفر حساب بانکی ندارند. از هر ۱۰ افغانی یک نفر از حساب‌های بانکی بی‌بهره است و بخش عمده‌ای از این آمار مربوط به زنان می‌باشد. اما رمز ارزها برای زنان افغانی چه معنایی دارد؟ آزادی. بیت کوین برای اولین بار طعم استقلال مالی را به زنان افغانستان چشانده است.
از فن‌آوری بلاک چین می‌توان برای برگزاری انتخابات در کشورهایی استفاده کرد که فساد تمام سیستم را آلوده کرده است. رمز ارزها برای مردم سودان یا میانمار چه معنایی دارد؟ این بستر راهی برای ابراز عقاید است. از این طریق می‌توان بدون ترس از خشونت و فشار، انتخابات آزاد برگزار کرد.
ارزهای رمزنگاری شده می‌توانند دنیا را به مکانی زیباتر، امن‌تر و صلح‌آمیزتر بدل کنند.
اگرچه رمز ارز یک نوع ارز دیجیتال است، تفاوت های اساسی بین آن ها وجود دارد.ما در این قسمت به مقایسه 5 تا از ویزگی های ارز های دیجیتال با رمز ارز میپردازیم.
ارز های دیجیتال متمرکز هستند؛ یعنی گروهی از افراد و کامپیوترها وجود دارند که مقررات معاملات درون شبکه را قانون‌گذاری می‌کنند، اما ارزهای رمزنگاری شده غیرمتمرکز هستند و قوانین آن‌ها به وسیله اکثریت اجتماع استفاده کننده از آن تعیین می‌شود.
ارز های دیجیتال به شناسایی کاربری نیازمند هستند و شما باید برای استفاده از آن‌ها یک عکس و چند سند را آپلود کنید که از سوی مقامات عمومی تعیین شده است، اما خرید کردن، سرمایه‌گذاری و هر پروسه دیگر با رمز ارز ها نیاز به هیچکدام از این موارد ندارد. با این وجود، رمز ارز ها هم کاملا ناشناس نیستند و با این که آدرس‌ها هیچ اطلاعات محرمانه‌ای از جمله اسم، آدرس محل سکونت و غیره ندارند ولی تمام معاملات ثبت شده است و دریافت کننده و فرستنده کاملا شناخته شده هستند. بنابراین، تراکنش‌ها قابل پیگیری هستند.
ارز های دیجیتال شفاف نیستند. شما نمی‌توانید آدرس کیف را انتخاب کنید و تمام پروسه انتقالات پولی را ببینید، چرا که این اطلاعات محرمانه هستند؛ اما رمز ارز ها شفاف هستند و هر کس می‌تواند معامله هر کاربر دیگر را ببیند، چرا که تمام جریان‌های مالی در یک زنجیره عمومی قرار دارند.
ارز های دیجیتال یک مقام مرکزی دارند که با مشکلات سر و کار دارد. این مقام می‌تواند در صورت وجود درخواست از سوی یک شرکت‌کننده و یا یک مقام و یا هر شکی از پول شویی و موارد مشابه، معاملات را لغو یا متوقف کند؛ اما رمز ارز ها توسط اجماع تنظیم می‌شوند و بسیار بعید است که کاربران با تغییراتی در بلاک چین موافقت کنند، اما نمونه‌هایی شبیه به هک DAO قبلا وجود داشته است. هر چند مقدار پول قابل توجه بود و تصمیم قاطعی هم گرفته نشد.
بیشتر کشورها چارچوب‌هایی برای ارز های دیجیتال مثل Directive 2009/110/EC در اتحادیه اروپا یا Article 4A of the Uniform Commercial Code در آمریکا دارند؛ اما در حال حاضر، ما نمی‌توانیم درباره ارزهای رمزنگاری شده، مورد مشابهی بگوییم. در بسیاری از کشورها، وضعیت رسمی‌آن ها مشخص نیست و ایجاد چارچوب قانونی فعلا فقط در حال پردازش است.
تا این‌جا فهمیدیم که تفاوت رمز ارز چیست و چگونه کار می‌کند. مضاف بر این می‌دانیم که این ارزها چگونه ذخیره می‌شوند و کجا باید آن‌ها را مبادله کرد. اما درک رمز ارز ها فراتر از درک بلاک چین و استخراج است. برای درک رمز ارز ها باید بدانید که این فن‌آوری چه پتانسیلی دارد.
رمز ارز ها توانایی این را دارند که زندگی ما را برای همیشه تغییر دهند. آن‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا کنترل پول و اطلاعات خود را در اختیار بگیرید. بعضی‌ها این فن‌آوری را نادیده گرفته و امیدوارند که این جریان هرچه زودتر محو شود. اما بسیاری با این جنبش همراه شده و خواهند شد. شما جزو کدام دسته‌اید؟
