كتاب "تربيت بدون فرياد" به شما می‌گوید از چرخش در مدار زندگی فرزندانتان دست بردارید و برخود متمرکز شوید.
وقتي صحبت از تربيت ميشود برداشت ذهن از اين كلمه "تربيت فرزندان" است، اما در حقيقت تربيت مربوط به والدين است نه كودكان!!
مهمترين نقش والد ايجاد آرامش است.
فرياد كشيدن شايع ترين واكنش والدين است.
پشت فرياد كشيدنها و واكنشهاي تند و احساسي(خشم و غم)، صبوري و تروماهاي حل نشده زيادي نهفته است.
چون فرزندت كار اشتباهي انجام داده سرش فرياد كشيدي؟ نه اشتباه ميكني، دليلش رفتار فرزندت نيست، بلكه نداشتن تسلط بر رفتار و احساس خودتان هست.
بزرگترين كمك اينه ياد بگيريم بجاي تمركز روي رفتار فرزندمون روي رفتار خودمون تمركز كنيم، اونوقت متوجه ميشيم دليل خيلي از فرياد كشيدنها خودمان هستيم نه فرزندمان..!!
وقتي به رفتار خودمان مسلط باشيم قطعا بر تصميم گيري هاي فرزندمان تاثيرگذار خواهيم بود.
اين كتاب تمرين جالبي داشت، نوشته بود بيست سال ديگه دوست داريد فرزندتون توي چه جايگاهي باشه؟! با ريز جزييات بنويسيد.
آخر تمرين ميدوني چي نوشته بود؟
نوشته بود حالا سعي كنيد خودتون به اون جايگاه برسيد!!
يكي از دردناك ترين حسهاي دنيا بنظرم به دوش كشيدن آرزوهاي برآورده نشده والدين هست:(
در نهايت آنچه فرزندان ما نیاز دارند والدینی است که خونسردی خود را حفظ کنند، به ویژه زمانی که اوضاع حسابی به هم ميريزد کودکان میخواهند والدین کمتر به هم ریخته و بیشتر متعادل و خویشتن‌دار باشند.
والد عزيز هنوزم دير نيست.. قدم بردار براي برآورده شدن يكي يا چندتا از آرزوهات:)
