حساب حقوق پایه و حساب حقوق و دستمزد پرداختنی، هر دو جزو حسابهای بسیار مهمی در حسابداری هستند که تفاوت چشمگیری نسبت به یکدیگر دارند که در این مقاله به آن می‌پردازیم.
یکی از مفاهیم اساسی در حسابداری شرکت‌ها، مدیریت دستمزد و حقوق کارکنان است. وقتی از مدیریت دستمزد و حقوق کارکنان صحبت می‌کنیم، دو حساب حقوق پایه و حقوق و دستمزد پرداختنی، به میدان می‌آیند. با این حال، حقوق پایه و حقوق و دستمزد پرداختنی دارای تفاوت‌های مهمی هستند و در دفتر حسابداری شرکت به عنوان دو حساب جداگانه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در حسابداری، حسابها به دسته‌بندی‌های مختلفی تقسیم می‌شوند تا به شرکت‌ها و سازمان‌ها کمک کنند تا ترازنامه‌ها و صورت‌های مالی خود را به درستی تنظیم و تجزیه و تحلیل کنند. انواع حسابها در حسابداری با توجه به دوره مالی عبارتند از:
حسابهای دائمی (Permanent Accounts) یا همان حسابهای تعادلی، یکی از دسته‌های مهم حسابها در حسابداری هستند. این حسابها به عنوان حسابهای دائمی شناخته می‌شوند چرا که مانده آن‌ها به پایان هر دوره حسابداری به عنوان انتقالی به دوره بعدی منتقل می‌شود و از یک دوره به دیگر دوره حسابداری انتقال نمی‌یابد. این حسابها برای نمایش وضعیت مالی شرکت در دسته‌های مختلف استفاده می‌شوند و معمولاً دارای دو طرف هستند. حسابهای دائمی به سه دسته اصلی زیر تقسیم می‌شوند:
این حسابها دارایی‌های شرکت را نمایش می‌دهند، مانند پول نقد، موجودی کالاها، دارایی‌های ثابت (مانند تجهیزات) و حسابهای دریافت‌نشده.
کمطور حسابهای مربوط به سهامداران و سرمایه شرکت است که شامل حسابهای سهام عادی، حقوق انتظاری سهامداران و سود (یا زیان) انباشته می‌شود.
حسابهای بدهی نشان دهنده تعهدات مالی شرکت به طرف‌های خارجی هستند، مانند وام‌ها، بدهی‌های تجاری و حقوق و دستمزد پرداختنی.
حسابهای موقت (Temporary Accounts) در حسابداری به حساب‌هایی اشاره دارند که برای دوره‌های معینی از زمان و به صورت موقت برای ثبت تغییرات در درآمد و هزینه‌ها استفاده می‌شوند. این حسابها به عنوان "موقت" شناخته می‌شوند؛ چرا که در پایان هر دوره حسابداری (معمولا سال مالی) موازی با انتقال درآمد و هزینه‌ها به حسابهای دائمی، معمولا با بسته شدن حسابهای موقت از بین می‌روند. در واقع، این حسابها به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا درآمد نهایی و سود (یا زیان) خالص را برای دوره معینی محاسبه کنند. حسابهای موقت به سه دسته اصلی زیر تقسیم می‌شوند:
حسابهای درآمد برای ثبت درآمدهای حاصل از فروش محصولات یا خدمات شرکت استفاده می‌شوند. همچنین این حسابها به عنوان حسابهای موقت در دوره مالی به ازای فروش‌ها و خدمات ایجاد می‌شوند و در پایان دوره به حسابهای دائمی انتقال می‌یابند.
مخارجی که یک واحد اقتصادی برای درآمدزایی و کسب سود متحمل می‌شود، هزینه نامیده می‌شود. هزینه‌ها نشان دهنده وجوه خارج شده از فعالیت اقتصادی هستند، که منافع آتی برای مجموعه به دنبال ندارند. مانند هزینه حقوق پایه.
وجوهی که مالکان برای مصارف شخصی از موجودی‌های نقدی شرکت خارج می‌کنند، برداشت از حساب نام دارد. برداشت از حساب در پایان دوره مالی از حساب سرمایه کسر می‌شود.
حقوق پایه به عنوان مبلغ ثابت و تعیین شده ای از درآمد معین کارمند یا کارگر در نظر گرفته می‌شود. این مبلغ به صورت منظم و بدون توجه به عملکرد فردی یا عوامل دیگر تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، حقوق پایه مقداری است که کارمند به عنوان دستمزد اساسی دریافت می‌کند، بدون احتساب عوامل اضافی مانند پاداش‌ها یا علاوه‌ها.
حساب حقوق و دستمزد پرداختنی شامل تمامی مبالغی است که شرکت باید به کارمندان و کارگران خود پرداخت کند. این شامل حقوق پایه، پاداش‌ها، علاوه‌ها، مزایا، مالیات بر درآمد، بیمه‌ها و سایر پرداختی‌ها می‌شود. حقوق و دستمزد پرداختنی به عنوان یک بدهی در نظر گرفته می‌شود؛ چرا که شرکت مبالغ مورد نیاز برای پرداخت به کارمندان را به تعویق می‌اندازد و تا زمان پرداخت به کارمندان به عنوان یک بدهی در دفتر حسابداری خود ثبت می‌کند.
تفاوت اصلی بین این دو حساب در این است که حقوق پایه به عنوان هزینه‌ای در نظر گرفته می‌شود که شرکت باید به عنوان حقوق کارمندان پرداخت کند و به صورت منظم تعیین می‌شود. در مقابل، حقوق و دستمزد پرداختنی نمایانگر مجموع تمامی تعهدات مالی شرکت نسبت به کارمندان در زمینه پرداخت حقوق و دستمزد است و به عنوان یک بدهی در نظر گرفته می‌شود.
برای مشاهده نمونه سند حسابداری کلیک کنید.
منبع» حسابداری آنلاین لاندا
