گزارش حسابرسی، یک نظر رسمی‌و کارشناسی شده توسط یک حسابدار خارجی یا داخلی است که در رابطه با کیفیت و صحت صورتهای مالی ارائه شده توسط شرکت ارائه می‌شود. این گزارش منبع اصلی برای ایجاد ارتباط بین حسابرس و کاربران صورتهای مالی است.
عنوان مخاطبان گزارش، بند نظر، مبنای نظر، مسائل حسابرسی کلیدی مربوط به مشتری، مسئولیت مدیریت و افرادی که شایستگی ارائه صورتهای مالی را دارند، وظایف حسابرس، امضا شرکت و شرکای تعامل . همچنین تاریخ.
هدف از تهیه و تدارک گزارش حسابرسی این است که به این وسیله از رخ دادن هرگونه خطا یا تقلبی در ارائه حسابهای مالی شرکت جلوگیری شود. به همین دلیل انجام این حسابرسی‌ها و تهیه مدارک مربوط به آن برای سهامداران و هیئت مدیره شرکت‌ها بسیار مهم و حیاتی است.
یک گزارش حسابرسی، شامل بخش‌های زیر می‌باشد:
1. صورت گردش نقدی
2. ترازنامه
3. صورت تغییرات در حقوق صاحبان سهام
4. صورت درآمد
مقاله مرتبط: ترازنامه و اقلام آن را بشناسید.
گزارش حسابرسی، حداقل به صورت سالانه و در راستای رفع نیازهای مشترک اطلاعاتی طیف وسیعی از استفاده‌کنندگان تهیه و ارائه می‌شود. گزارش حسابرسی، انواع مختلفی دارد که در زیر، به توضیح آنها می‌پردازیم:
1. گزارش حسابرسی مشروط: گزارش حسابرسی مشروط، زمانی به وجود می‌آید که مستندات و شواهد گردآوری شده، کافی نباشد.
2. گزارش حسابرسی مردود: در مواقعی که اصول حسابداری در گزارشات مالی پیاده‌سازی نشده باشد، گزارش حسابرسی مردود اعلام می شود.
3. گزارش حسابرسی مستقل: این گزارش، توسط افراد یا شرکت‌های مستقل که به صورت حرفه‌ای اقدام به ارائه خدمات حسابرسی می‌کنند، تهیه می‌شود. معمولا این افراد از جانب مدیران شرکت‌ها فراخوانی می‌شوند و در قالب یک قرارداد رسمی، اقدام به حسابرسی مالی یک مجموعه می‌کنند. همچنین حسابرسی مستقل به 2 صورت حسابرسی الزامی (مختص شرکت‌های سهامی عام) و حسابرسی اختیاری (مختص شرکت‌های خارج از حوزه بورس و اوراق بهادار) تقسیم می‌شوند.
4. گزارش حسابرسی مقبول یا استاندارد: این گزارش، کاملا مورد تایید بوده و طبق اصول حسابداری و استانداردهای حسابداری مورد نیاز، بوده است.
تمامی حسابرسان به هنگام حسابرسی اطلاعاتی از سیستم گزارش‌گیری شرکت مثل ترازنامه، اظهارنامه مالیاتی، اسناد درآمد و هزینه ها و... را گردآوری کرده و سپس بررسی دقیق روش آنها صورت می گیرد تا از صحت آن اطمینان حاصل شود تا مطمن شود که خطایی روی آن صورت نگرفته باشد.
گزارشات حسابرسی باید در زمان مناسب و مقرر ارائه شوند. چنانچه ارائه گزارش‌های مالی و حسابرسی با تأخیر انجام شود، شرکت‌ها ملزم به پرداخت جریمه خواهند شد. این جریمه به صورت پرداخت یک مالیات 20 درصدی خواهد بود.
بر اساس قانون 272 مالیات‌های مستقیم، تمامی‌شرکت‌هایی که شرایط موجود در این ماده و آیین نامه‌های آن را داشته باشند، موظف خواهند بود که صورت حسابهای مالی حسابرسی شده خود را که توسط موسسات حسابرسی رسمی ایران تهیه شده‌اند، تا نهایتا 3 ماه بعد از مهلت مقرر شده برای ارائه اظهارنامه به همراه اظهارنامه مالیاتی ارائه کنند.
هر گونه انحراف از اصول حسابداری (چه کوچک و چه بزرگ) در اسناد مالی دیده شود و یا مستندات گردآوری شده ناقص باشد، نوع اظهار نظر حسابرس مشروط می باشد. در این حالت گزارش حسابرسی شامل عبارت شرطی و بندهای توضیحی می باشد تا برای رفع آن، اقدام شود.
اگر اسناد مالی جمع‌آوری شده طبق اصول حسابداری نباشد و تاثیر زیادی بر صورتهای مالی داشته باشد، در این شرایط، نوع اظهار نظر حسابرس مردود اعلام می‌شود.
گزارشی که از طریق یک حسابرس مستقل طبق استانداردهای حسابداری اقدام به تهیه شود تا به بررسی صحت صورت های مالی شرکت بپردازد، گزارش حسابرسی مستقل می گویند. نکته‌ای که نیاز به یادآوری مجدد دارد، این است که گزارش حسابرسی تضمین کننده صحت سود نیست؛ بلکه تنها بیان کننده صورتهای مالی برای یک دوره زمانی مشخص می‌باشد.
منبع: مقاله گزارش حسابرسی از نرم‌افزار حسابداری آنلاین لاندا
