طناب‌هایی از جنس‌های مختلف برای کاربردهای مختلف انسان‌ها ساخته شده است. برخی از این طناب‌ها از مواد مصنوعی و برخی از مواد طبیعی تولید میشوند. طناب‌های نایلونی از جنس مواد مصنوعی مثل پلی اتیلن و پلی پرپیلن که از فراورده‌های نفتی هستند تولید میشوند. طناب‌های طبیعی از موادی که بصورت طبیعی در طبیعت وجود دارد تولید میشوند. در ادامه قصد داریم به بررسی تفاوت این دو نوع طناب بپردازیم.
در تولید طناب‌های طبیعی از مواد طبیعی که با محیط زیست سازگار هستند استفاده می‌شود و هیچ گونه مواد شیمیایی در ساختار این نوع طناب وجود ندارد. این طناب‌ها استحکام بالایی دارند اما در مقایسه با طناب‌های مصنوعی مقاومت کمتری دارند. این طناب‌ها در مقابل انواع کپک و اشعه UV آسیب می‌بینند. طناب طبیعی بر خلاف طناب نایلونی در اثر قرار گرفتن در مقابل نور خورشید و گرمای زیاد آسیب نمی‌بینند ولی شعله‌های آتش باعث سوختن آن‌ها می‌شود. بطور این طناب‌ها نسبت به طناب‌های مصنوعی با محیط زیست سازگارتر هستند.
طناب‌های نایلونی از مواد مصنوعی یا همان مواد پلیمری تولید میشوند. این طناب‌ها با نام طناب پلاستیکی نیز شناخته میشوند و در تولید آن‌ها از موادی مانند نایلون، پلی استر و پلی پروپیلن استفاده می‌شود. دوام طناب‌های مصنوعی بسیار بیشتر از طناب‌های طبیعی است و به همین دلیل بسیار محبوب هستند. طول عمر طناب پلاستیکی به طور معمول بیشتر از طناب طبیعی است و هنگام خیس شدن محکم‌تر میشوند. همچنین این طناب‌ها کمتر از نوع طبیعی دچار آسیب در مقابل کپک‌ها و اشعه UV میشوند. از معایب این نوع طناب می‌توان به این موضوع اشاره کرد که در مقابل گرمای کافی ذوب میشوند و مقاومت آن‌ها کاهش می‌یابد. همچینن تولید طناب‌های مصنوعی نسبت به نوع طبیعی به محیط زیست آسیب بیشتری وارد می‌کند.
