تجارت با مردگان در لواسان
مرده های مسجد ساز
دست کم یکی از نکاتی که ما شیعیان در ساخت مسجد سعی در رعایت آن داریم این است که پول آورده شده برای ساخت ، نوسازی و بازسازی مساجد از کجا و توسط چه شخصی وچگونه هزینه می شود معنی این جمله این است که هر پولی بدرد مسجد ساختن نمی خورد
قدیما در لواسان یک یا چند نفر زمین مسجد را تقبل می کردند و خطبه می خواندند ، چند نفر هم پول بیشتری می دادند و نهایتا اهالی روستا ، کارگری و بنایی و پول کمک می کردند و مسجد ساخته می شد
یک نفر لواسانی اصیل بنام مرحوم محمد خان همایون در زنده بودنش حسینیه ارشاد تهران و مرکز فرهنگی آن را با پول خود ساخت و سه کارخانه خود را وقف امورات آن کرد و موارد بسیاری دیگر ...
اما این سالها و این روزها قضیه فرق کرده ، بدین شکل است که ؛ جنازه ای غریبه روی زمین بدون سر و صدا خوابیده است در همان حال وراث با چانه زنی چند دقیقه ای و سریع با صاحب قبرستان !! دست به جیب شده ، چند ده میلیون تومان و یا بیشتر چند صد میلیون تومان ؛ پرداخت و یا وعده و چک تضمین شده می دهند و با احساس پیروزی ( نه رضایت از ته دل ! ) با سلام و صلوات ، جنازه را به خاک می سپارند ، این پول ها معمولا و اکثرا صرف ساخت و نوسازی مسجد و امور جاری آن می شود البته در دریافت و هزینه کردن این پول ها حساب و کتاب مدرن و علمی وجود ندارد یعنی هیچکس نمی تواند دقیق پاسخ شما را بدهد که ؛ چقدر از متوفی گرفته شده و آن پول کجا هزینه شده است و آیا پولی مانده است یا خیر !!
در اکثر محله های لواسان هیچ تناسبی بین تعداد بسیار زیاد قبرهای فروخته شده ، با قیمت های آنچنانی ، و قیمت ساختمان و هزینه های جاری مساجد آن محل ، وجود ندارد !!
باید از علمای دینی پرسید که ؛ آیا پولی که با اکراه و نارضایتی ، و از روی اضطرار کسب شده باشد جایز است که صرف مساجد کنیم ؟! و اگر چنین کردیم ، نماز خواندن در این مساجد چه حکمی دارد ؟
تعداد زیادی از مردم با پول کم و از شف دل و از روی وظیفه دینی ، مسجد بسازند بهتر است ، یا از تعداد کمی مرده پول مساجد آنچنانی را بگیریم ؟
و کدام مسجد خانه خداست ؟؟
حسین فتاحی
1399/7/26
